บทความภาษาไทย

คำศัพท์

คำศัพท์ที่ยังเป็นที่รู้จักในฐานะwordstockหรือwordstock , [1]เป็นชุดของคุ้นเคยคำภายในของบุคคลภาษา คำศัพท์ที่มักจะได้รับการพัฒนาด้วยอายุที่ทำหน้าที่เป็นเครื่องมือที่มีประโยชน์และเป็นพื้นฐานสำหรับการสื่อสารและการรับรู้ การแสวงหาคำศัพท์ที่กว้างขวางเป็นหนึ่งในความท้าทายที่ใหญ่ที่สุดในการเรียนรู้ภาษาที่สอง

ความหมายและการใช้งาน

คำศัพท์มักถูกกำหนดให้เป็น "คำทั้งหมดที่บุคคลใดบุคคลหนึ่งรู้จักและใช้" [2]

ความรู้เชิงประสิทธิผลและเชิงรับ

ความแตกต่างของการเปลี่ยนแปลงที่สำคัญประการแรกที่ต้องทำเมื่อประเมินความรู้ของคำคือว่าความรู้นั้นมีประสิทธิผลหรือไม่ (เรียกอีกอย่างว่าบรรลุ) หรือเปิดกว้าง (เรียกอีกอย่างว่ารับ) แม้จะอยู่ในประเภทของฝ่ายตรงข้ามเหล่านั้นก็มักจะไม่มีความแตกต่างที่ชัดเจน คำที่เข้าใจโดยทั่วไปเมื่อได้ยินหรืออ่านหรือเห็นเป็นคำศัพท์ที่เปิดกว้างของบุคคล คำเหล่านี้อาจมีตั้งแต่เป็นที่รู้จักไปจนถึงแทบไม่มีใครรู้ (ดูระดับความรู้ด้านล่าง) คำศัพท์ที่เปิดกว้างของบุคคลมักจะมีขนาดใหญ่กว่าสองคำ ตัวอย่างเช่นแม้ว่าเด็กเล็กอาจยังไม่สามารถพูดเขียนหรือเซ็นชื่อได้ แต่เขาก็อาจจะทำตามคำสั่งง่ายๆได้และดูเหมือนว่าจะเข้าใจส่วนที่ดีของภาษาที่พวกเขาได้สัมผัส ในกรณีนี้คำศัพท์ที่เปิดกว้างของเด็กน่าจะเป็นสิบ ๆ คำหากไม่ใช่หลายร้อยคำ แต่คำศัพท์ที่ใช้งานอยู่ของเขาหรือเธอเป็นศูนย์ อย่างไรก็ตามเมื่อเด็กคนนั้นเรียนรู้ที่จะพูดหรือเซ็นคำศัพท์ที่ใช้งานอยู่ของเด็กจะเริ่มเพิ่มขึ้น นอกจากนี้ยังเป็นไปได้ที่คำศัพท์ที่ใช้ในการผลิตจะมีขนาดใหญ่กว่าคำศัพท์ที่เปิดกว้างเช่นในผู้เรียนภาษาที่สองที่เรียนรู้คำศัพท์ผ่านการศึกษามากกว่าการสัมผัสและสามารถสร้างคำศัพท์เหล่านี้ได้ แต่มีปัญหาในการจำคำศัพท์เหล่านี้ในการสนทนา

ดังนั้นคำศัพท์ที่มีประสิทธิผลโดยทั่วไปหมายถึงคำที่สามารถสร้างขึ้นภายในบริบทที่เหมาะสมและตรงกับความหมายที่ตั้งใจไว้ของผู้พูดหรือผู้ลงนาม อย่างไรก็ตามเช่นเดียวกับคำศัพท์ที่เปิดกว้างมีหลายระดับที่คำหนึ่ง ๆ อาจถูกพิจารณาว่าเป็นส่วนหนึ่งของคำศัพท์ที่ใช้งานอยู่ การรู้วิธีออกเสียงลงนามหรือเขียนคำไม่จำเป็นต้องหมายความว่าคำที่ใช้นั้นถูกต้องหรือถูกต้องตรงกับข้อความที่ต้องการ แต่มันสะท้อนให้เห็นถึงความรู้ในการผลิตเพียงเล็กน้อย

ระดับความรู้

ภายในความแตกต่างที่เปิดกว้างการผลิตอยู่ในช่วงของความสามารถที่มักจะเรียกว่าเป็นระดับของความรู้ สิ่งนี้บ่งชี้เพียงว่าคำค่อยๆเข้าสู่คำศัพท์ของบุคคลในช่วงระยะเวลาหนึ่งเมื่อมีการเรียนรู้แง่มุมต่างๆของความรู้เกี่ยวกับคำมากขึ้น โดยคร่าวๆขั้นตอนเหล่านี้สามารถอธิบายได้ว่า:

  1. ไม่เคยเจอคำว่า.
  2. ได้ยินพระวจนะ แต่ไม่สามารถกำหนดได้
  3. รู้จักคำนั้นเนื่องจากบริบทหรือน้ำเสียง
  4. สามารถใช้คำและเข้าใจความหมายทั่วไปและ / หรือตั้งใจ แต่ไม่สามารถอธิบายได้อย่างชัดเจน
  5. คล่องแคล่วกับคำ - การใช้และคำจำกัดความ

ความรู้เชิงลึก

ระดับความรู้ที่แตกต่างกันบ่งบอกถึงความรู้เชิงลึกที่มากขึ้นแต่กระบวนการนี้ซับซ้อนกว่านั้น มีหลายแง่มุมที่จะรู้คำมีบางส่วนที่ไม่ได้เป็นลำดับชั้นเพื่อให้การเข้าซื้อกิจการของพวกเขาไม่จำเป็นต้องทำตามความก้าวหน้าเชิงเส้นแนะนำโดยระดับของความรู้ มีการเสนอกรอบความรู้คำศัพท์หลายกรอบเพื่อให้แนวคิดนี้สามารถดำเนินการได้ดีขึ้น หนึ่งในกรอบดังกล่าวประกอบด้วยเก้าแง่มุม:

  1. การันต์ - แบบเขียน
  2. phonology - รูปแบบการพูด
  3. การอ้างอิง - ความหมาย
  4. ความหมาย - แนวคิดและการอ้างอิง
  5. ลงทะเบียน - ความเหมาะสมในการใช้งานหรือลงทะเบียน
  6. การจัดระเบียบ - เพื่อนบ้านศัพท์
  7. การเชื่อมโยงคำ
  8. ไวยากรณ์ - ฟังก์ชันทางไวยากรณ์
  9. สัณฐานวิทยา - ส่วนของคำ

ความหมายของคำ

คำศัพท์สามารถกำหนดได้หลายวิธีและการประมาณขนาดของคำศัพท์จะแตกต่างกันไปขึ้นอยู่กับคำจำกัดความที่ใช้ คำจำกัดความที่พบบ่อยที่สุดคือคำนาม (รูปแบบที่ผันแปรหรือพจนานุกรมซึ่งรวมถึงการเดินแต่ไม่ใช่การเดินการเดินหรือการเดิน ) คำนามส่วนใหญ่ไม่รวมถึงคำนามที่เหมาะสม (ชื่อบุคคลสถานที่ บริษัท ฯลฯ ) คำจำกัดความอื่นที่มักใช้ในการวิจัยขนาดคำศัพท์คือคำว่าครอบครัว คำเหล่านี้ล้วนเป็นคำที่ได้มาจากคำพื้นๆ (เช่นคำว่าง่ายไม่ต้องพยายามใช้ความพยายามความพยายามทั้งหมดเป็นส่วนหนึ่งของคำว่าครอบครัวพยายาม ) ค่าประมาณของขนาดคำศัพท์มีตั้งแต่สูงถึง 200,000 ถึงต่ำสุด 10,000 ขึ้นอยู่กับคำจำกัดความที่ใช้ [3]

ประเภทของคำศัพท์

เรียงตามลำดับมากที่สุดถึง จำกัด มากที่สุด: [4] [5]

การอ่านคำศัพท์

คำศัพท์ของผู้รู้คือคำศัพท์ทั้งหมดที่พวกเขาสามารถจดจำได้เมื่ออ่าน โดยทั่วไปเป็นคำศัพท์ประเภทที่ใหญ่ที่สุดเพียงเพราะผู้อ่านมีแนวโน้มที่จะสัมผัสกับคำศัพท์มากขึ้นโดยการอ่านมากกว่าการฟัง

ฟังคำศัพท์

คำศัพท์การฟังของบุคคลคือคำศัพท์ทั้งหมดที่พวกเขาสามารถจดจำได้เมื่อฟังคำพูด ผู้คนอาจยังเข้าใจคำที่พวกเขาไม่เคยสัมผัสมาก่อนที่จะใช้ตัวชี้นำเช่นน้ำเสียงท่าทางหัวข้อการสนทนาและบริบททางสังคมของการสนทนา

การพูดคำศัพท์

คำศัพท์การพูดของบุคคลที่เป็นคำที่พวกเขาใช้ในการพูด มีแนวโน้มว่าจะเป็นส่วนย่อยของคำศัพท์ที่ใช้ในการฟัง เนื่องจากลักษณะของคำพูดที่เกิดขึ้นเองจึงมักใช้คำในทางที่ผิด การใช้ในทางที่ผิดนี้แม้ว่าจะเล็กน้อยและไม่ได้ตั้งใจ แต่อาจได้รับการชดเชยด้วยการแสดงออกทางสีหน้าและน้ำเสียง

การเขียนคำศัพท์

มีการใช้คำในรูปแบบต่างๆของการเขียนตั้งแต่เรียงความอย่างเป็นทางการไปจนถึงฟีดโซเชียลมีเดีย คำเขียนจำนวนมากมักไม่ปรากฏในเสียงพูด โดยทั่วไปนักเขียนจะใช้ชุดคำที่ จำกัด ในการสื่อสาร ตัวอย่างเช่นหากมีคำพ้องความหมายหลายคำนักเขียนอาจมีความต้องการที่จะใช้และไม่น่าจะใช้คำศัพท์ทางเทคนิคที่เกี่ยวข้องกับเรื่องที่พวกเขาไม่มีความรู้หรือความสนใจ

คำศัพท์สุดท้าย

Richard Rortyนักปรัชญาชาวอเมริกันได้จำแนก "คำศัพท์สุดท้าย" ของบุคคลไว้ดังนี้:

มนุษย์ทุกคนมีคำพูดชุดหนึ่งที่ใช้เพื่อแสดงเหตุผลในการกระทำความเชื่อและชีวิตของพวกเขา นี่คือคำที่เราใช้ในการยกย่องเพื่อนของเราและการดูถูกศัตรูของเราโครงการระยะยาวของเราความสงสัยในตัวเองที่ลึกซึ้งที่สุดและความหวังสูงสุดของเรา ... ฉันจะเรียกคำเหล่านี้ว่า "คำศัพท์สุดท้าย" ของบุคคล คำพูดเหล่านั้นเป็นคำพูดที่เข้ากับภาษาได้มากที่สุด นอกเหนือจากนั้นเป็นเพียงความเฉยเมยที่ทำอะไรไม่ได้หรือใช้วิธีบังคับ ( ฉุกเฉินประชดและสมัครสมานหน้า 73) [6]

คำศัพท์โฟกัส

คำศัพท์เฉพาะทางเป็นชุดคำศัพท์และความแตกต่างเฉพาะที่มีความสำคัญเป็นพิเศษสำหรับกลุ่มใดกลุ่มหนึ่ง: คำศัพท์ที่เน้นประสบการณ์หรือกิจกรรมเป็นพิเศษ ศัพท์หรือคำศัพท์เป็นพจนานุกรมของภาษา: ชุดของชื่อของสิ่งต่างๆเหตุการณ์และความคิด นักภาษาศาสตร์บางคนเชื่อว่าการรับรู้ว่าศัพท์ที่มีอิทธิพลต่อผู้คนในสิ่งที่สมมติฐาน Sapir-Whorf ตัวอย่างเช่นNuer of Sudan มีคำศัพท์ที่ซับซ้อนเพื่ออธิบายถึงวัว เหนือมีหลายสิบของชื่อวัวเพราะวัวของโดยเฉพาะอย่างยิ่งในประวัติศาสตร์เศรษฐกิจและสภาพแวดล้อม[ ต้องการชี้แจง ] การเปรียบเทียบแบบนี้ทำให้เกิดการโต้เถียงทางภาษาเช่นเดียวกับจำนวน " คำภาษาเอสกิโมสำหรับหิมะ " ผู้พูดภาษาอังกฤษที่มีความรู้เฉพาะทางที่เกี่ยวข้องยังสามารถแสดงคำศัพท์ที่ซับซ้อนและแม่นยำสำหรับหิมะและวัวควายเมื่อมีความจำเป็น [7] [8]

การเติบโตของคำศัพท์

ในช่วงวัยเด็กเด็กจะสร้างคำศัพท์โดยสัญชาตญาณ ทารกเลียนแบบคำที่พวกเขาได้ยินแล้วเชื่อมโยงคำเหล่านั้นกับวัตถุและการกระทำ นี้เป็นคำศัพท์ที่ฟัง คำศัพท์พูดต่อไปนี้เป็นความคิดของเด็กกลายเป็นมากขึ้นพึ่งพา / ความสามารถของเขาและเธอจะแสดงตัวเองโดยไม่ต้องอาศัยท่าทางหรือพูดพล่าม เมื่อคำศัพท์การอ่านและการเขียนเริ่มพัฒนาผ่านคำถามและการศึกษาเด็กจะเริ่มค้นพบความผิดปกติและความผิดปกติของภาษา

ในชั้นประถมศึกษาปีที่ 1 เด็กที่อ่านได้จะเรียนรู้คำศัพท์ได้มากกว่าคนที่อ่านไม่ได้ถึงสองเท่า โดยทั่วไปช่องว่างนี้จะไม่แคบลงในภายหลัง สิ่งนี้ส่งผลให้มีคำศัพท์ที่หลากหลายตามอายุห้าหรือหกขวบเมื่อเด็กที่พูดภาษาอังกฤษจะได้เรียนรู้คำศัพท์ประมาณ 1,500 คำ [9]

คำศัพท์เติบโตตลอดชีวิต ในช่วงอายุ 20 ถึง 60 ปีผู้คนจะเรียนรู้คำศัพท์อีก 6,000 คำหรือวันเว้นวัน [10]คนอายุ 20 ปีโดยเฉลี่ยรู้จักคำศัพท์ 42,000 คำที่มาจากตระกูลคำศัพท์ 11,100 ตระกูล [10]ผู้คนขยายคำศัพท์ของพวกเขาโดยเช่นการอ่านการเล่นเกมคำศัพท์และการมีส่วนร่วมในโปรแกรมที่เกี่ยวข้องกับคำศัพท์ การเปิดรับสื่อสิ่งพิมพ์แบบดั้งเดิมจะสอนการสะกดคำและคำศัพท์ที่ถูกต้องในขณะที่การเปิดรับข้อความตัวอักษรทำให้เกิดข้อ จำกัด ในการยอมรับคำที่ผ่อนคลายมากขึ้น [11]

ความสำคัญ

  • คำศัพท์ที่ครอบคลุมช่วยในการแสดงออกและการสื่อสาร
  • ขนาดคำศัพท์เชื่อมโยงโดยตรงกับความเข้าใจในการอ่าน [12]
  • คำศัพท์ทางภาษามีความหมายเหมือนกันกับคำศัพท์การคิด [12]
  • บุคคลอาจถูกตัดสินโดยผู้อื่นตามคำศัพท์ของเขาหรือเธอ
  • Wilkins (1972) เคยกล่าวไว้ว่า "หากไม่มีไวยากรณ์ก็สามารถถ่ายทอดได้น้อยมากหากไม่มีคำศัพท์ก็ไม่มีอะไรสามารถสื่อได้" [13]

ขนาดคำศัพท์

คำศัพท์ภาษาพื้นเมือง

การประมาณขนาดคำศัพท์โดยเฉลี่ยก่อให้เกิดปัญหาและข้อ จำกัด ต่างๆเนื่องจากคำจำกัดความและวิธีการที่ใช้แตกต่างกันเช่นคำว่าอะไรคืออะไรการรู้คำศัพท์พจนานุกรมตัวอย่างใดที่ใช้วิธีการทดสอบและอื่น ๆ [10] [14] [15] [16]คำศัพท์ของเจ้าของภาษายังแตกต่างกันอย่างมากในภาษาหนึ่ง ๆ และขึ้นอยู่กับระดับการศึกษาของผู้พูด

ด้วยเหตุนี้การประมาณการจึงแตกต่างกันไปตั้งแต่ 10,000 ถึงมากถึงมากกว่า 50,000 สำหรับผู้พูดภาษาอังกฤษที่เป็นผู้ใหญ่ในวัยผู้ใหญ่ [10] [14] [15] [17]

หนึ่งล่าสุด 2016 การศึกษาแสดงให้เห็นว่า 20 ปีภาษาอังกฤษเจ้าของภาษารับรู้โดยเฉลี่ย 42,000 lemmasตั้งแต่ 27,100 สำหรับต่ำสุด 5% ของประชากร 51,700 lemmas สำหรับสูงสุด 5% คำศัพท์เหล่านี้มาจากตระกูลคำ 6,100 ตระกูลในระดับต่ำสุด 5% ของประชากรและตระกูลคำ 14,900 ตระกูลในระดับสูงสุด 5% เด็กอายุ 60 ปีรู้จักคำศัพท์โดยเฉลี่ยมากขึ้น 6,000 คำ [10]

ตามที่กล่าวไว้ก่อนหน้านี้การศึกษานักเรียนมัธยมต้นในปี 1995 จะสามารถจดจำความหมายของคำได้ประมาณ 10,000–12,000 คำในขณะที่นักศึกษาระดับวิทยาลัยจำนวนนี้เติบโตขึ้นเป็นประมาณ 12,000–17,000 คนและสำหรับผู้สูงอายุที่มีอายุไม่เกิน 17,000 คนขึ้นไป [18]

สำหรับเจ้าของภาษาเยอรมันขนาดคำศัพท์สัมบูรณ์โดยเฉลี่ยมีตั้งแต่ 5,900 lemmas ในชั้นประถมศึกษาปีที่ 1 ไปจนถึง 73,000 สำหรับผู้ใหญ่ [19]

คำศัพท์ภาษาต่างประเทศ

ผลของขนาดคำศัพท์ต่อความเข้าใจภาษา

ความรู้เกี่ยวกับตระกูลคำศัพท์ภาษาอังกฤษที่ใช้บ่อยที่สุด 3000 ตระกูลหรือคำที่ใช้บ่อยที่สุด 5,000 คำให้ครอบคลุมคำศัพท์ 95% ของวาทกรรมที่พูด [20]เพื่อความเข้าใจในการอ่านน้อยที่สุดขอแนะนำให้ใช้เกณฑ์ 3,000 ตระกูลคำ (5,000 คำศัพท์) [21] [22]และสำหรับการอ่านเพื่อความเพลิดเพลิน 5,000 ตระกูลคำ (8,000 คำศัพท์) เป็นสิ่งจำเป็น [23]เกณฑ์ที่ "เหมาะสมที่สุด" ของตระกูลคำ 8,000 คำให้ผลครอบคลุม 98% (รวมทั้งคำนามที่เหมาะสม) [22]

การเรียนรู้คำศัพท์ภาษาที่สอง

การเรียนรู้คำศัพท์เป็นขั้นตอนแรกในการเรียนรู้ภาษาที่สอง แต่ผู้เรียนจะเรียนรู้คำศัพท์ได้ไม่จบสิ้น ไม่ว่าจะเป็นภาษาแม่หรือภาษาที่สองการได้มาซึ่งคำศัพท์ใหม่เป็นกระบวนการต่อเนื่อง มีเทคนิคมากมายที่ช่วยให้เราได้รับคำศัพท์ใหม่ ๆ

การท่องจำ

แม้ว่าการท่องจำจะถูกมองว่าน่าเบื่อหรือน่าเบื่อ แต่การเชื่อมโยงคำหนึ่งคำในภาษาแม่กับคำที่สอดคล้องกันในภาษาที่สองจนกว่าการท่องจำถือเป็นวิธีการที่ดีที่สุดวิธีหนึ่งในการได้มาซึ่งคำศัพท์ เมื่อถึงวัยนักเรียนโดยทั่วไปพวกเขาจะรวบรวมวิธีการท่องจำส่วนบุคคลจำนวนมาก แม้ว่าหลายคนจะโต้แย้งว่าโดยทั่วไปแล้วการท่องจำไม่จำเป็นต้องใช้การประมวลผลทางความคิดที่ซับซ้อนซึ่งจะเพิ่มการรักษา (Sagarra and Alba, 2006) แต่[24]โดยทั่วไปแล้วจะต้องใช้การทำซ้ำจำนวนมากและการเว้นระยะการทำซ้ำด้วยบัตรคำศัพท์เป็นวิธีการที่กำหนดขึ้นสำหรับการท่องจำโดยเฉพาะอย่างยิ่ง ใช้สำหรับการเข้าซื้อกิจการในคำศัพท์คอมพิวเตอร์ช่วยสอน โดยทั่วไปแล้ววิธีการอื่น ๆ จะต้องใช้เวลามากขึ้นและนานขึ้น

คำบางคำไม่สามารถเชื่อมโยงได้อย่างง่ายดายผ่านการเชื่อมโยงหรือวิธีการอื่น ๆ เมื่อเป็นคำในภาษาที่สองคือ phonologically หรือสายตาคล้ายกับคำในภาษาพื้นเมืองหนึ่งมักจะถือว่าพวกเขายังมีการแบ่งความหมายคล้ายกัน แม้ว่าจะเป็นเช่นนี้บ่อยครั้ง แต่ก็ไม่เป็นความจริงเสมอไป เมื่อต้องเผชิญหน้ากับเพื่อนจอมปลอมการท่องจำและการทำซ้ำเป็นกุญแจสำคัญในการเรียนรู้ หากผู้เรียนภาษาที่สองอาศัยการเชื่อมโยงคำเพียงอย่างเดียวเพื่อเรียนรู้คำศัพท์ใหม่บุคคลนั้นจะมีช่วงเวลาที่ยากลำบากในการควบคุมเพื่อนเท็จ เมื่อต้องได้รับคำศัพท์จำนวนมากในระยะเวลาที่ จำกัด เมื่อผู้เรียนต้องการเรียกคืนข้อมูลอย่างรวดเร็วเมื่อคำพูดแสดงถึงแนวคิดที่เป็นนามธรรมหรือยากที่จะนึกภาพในจิตหรือเมื่อแยกแยะระหว่างเพื่อนเท็จการท่องจำเป็น วิธีใช้ เมื่อเร็ว ๆ นี้มีการนำรูปแบบเครือข่ายประสาทเทียมของการเรียนรู้คำศัพท์แบบใหม่ใน orthographies ซึ่งอธิบายถึงความสามารถในการจำเฉพาะ L1 ของผู้เรียน L2 (Hadzibeganovic และ Cannas, 2009) [25]

วิธีการคำหลัก

วิธีหนึ่งที่มีประโยชน์ในการสร้างคำศัพท์ในภาษาที่สองคือวิธีการใช้คำหลัก หากมีเวลาหรือต้องการเน้นคำสำคัญสองสามคำก็สามารถสร้างอุปกรณ์ช่วยในการจำหรือการเชื่อมโยงคำ แม้ว่ากลยุทธ์เหล่านี้มักจะใช้เวลานานกว่าในการนำไปใช้และอาจใช้เวลาในการระลึกถึงนานขึ้น แต่ก็สร้างการเชื่อมต่อใหม่ ๆ หรือไม่ธรรมดาที่สามารถเพิ่มการรักษา วิธีการคำหลักต้องการการประมวลผลทางปัญญาที่ลึกขึ้นจึงเพิ่มโอกาสในการเก็บรักษา (Sagarra and Alba, 2006) [24]วิธีนี้ใช้ได้กับทฤษฎีการเข้ารหัสคู่ของ Paivio (1986) [26]เนื่องจากใช้ทั้งระบบความจำด้วยวาจาและภาพ อย่างไรก็ตามวิธีนี้ดีที่สุดสำหรับคำที่แสดงถึงสิ่งที่เป็นรูปธรรมและเป็นภาพ แนวคิดเชิงนามธรรมหรือคำที่ไม่นำภาพลักษณ์ที่แตกต่างมาสู่ใจนั้นยากที่จะเชื่อมโยง นอกจากนี้การศึกษาพบว่าการเรียนรู้คำศัพท์แบบเชื่อมโยงประสบความสำเร็จมากกว่ากับนักเรียนที่อายุน้อยกว่า (Sagarra and Alba, 2006) [24]นักเรียนที่มีอายุมากกว่ามักจะพึ่งพาการสร้างการเชื่อมโยงคำเพื่อจำคำศัพท์น้อยลง

รายการคำ

รายการคำศัพท์หลายรายการได้รับการพัฒนาเพื่อให้ผู้คนมีคำศัพท์ที่ จำกัด ไม่ว่าจะเพื่อวัตถุประสงค์ในการใช้ภาษาอย่างรวดเร็วหรือเพื่อการสื่อสารที่มีประสิทธิภาพ เหล่านี้รวมถึงภาษาอังกฤษขั้นพื้นฐาน (850 คำ) พิเศษภาษาอังกฤษ (1,500 คำ), รายการบริการทั่วไป (2,000 คำ) และวิชาการรายการคำ พจนานุกรมของผู้เรียนบางคนได้พัฒนาคำศัพท์ที่กำหนดซึ่งมีเฉพาะคำที่ใช้กันทั่วไปและเป็นพื้นฐาน ด้วยเหตุนี้คำจำกัดความของคำในพจนานุกรมดังกล่าวจึงสามารถเข้าใจได้แม้ผู้เรียนจะมีคำศัพท์ที่ จำกัด [27] [28] [29]ผู้จัดพิมพ์บางรายจัดทำพจนานุกรมตามความถี่ของคำ[30]หรือเฉพาะกลุ่ม [31] [32] [33]

รายการ Swadeshถูกสร้างขึ้นมาเพื่อการตรวจสอบในภาษาศาสตร์

ดูสิ่งนี้ด้วย

  • ความแตกต่างระหว่างภาษาอังกฤษแบบอเมริกันและอังกฤษ (คำศัพท์)
  • ความสามารถทางภาษา : ความสามารถของบุคคลในการพูดหรือแสดงในภาษาที่ได้รับ
  • พจนานุกรม
  • คำที่ยาวที่สุดในภาษาอังกฤษ : คำที่ยาวที่สุดหลายคำในภาษาอังกฤษ
  • พจนานุกรมจิต

เชิงอรรถ

  1. ^ "Wordstock ความหมายในพจนานุกรม | wordstock ที่กำหนดไว้" www.yourdictionary.com . สืบค้นเมื่อ22 มิถุนายน 2563 .
  2. ^ พจนานุกรมผู้เรียนขั้นสูงของเคมบริดจ์
  3. ^ Brysbaert M, Stevens M, Mandera P และ Keuleers E (2016) เรารู้คำศัพท์กี่คำ? การประมาณการเชิงปฏิบัติของขนาดคำศัพท์ขึ้นอยู่กับความหมายของคำระดับการป้อนข้อมูลภาษาและอายุของผู้เข้าร่วม ด้านหน้า. Psychol. 7: 1116. ดอย: 10.3389 / fpsyg.2016.01116 [1]
  4. ^ Barnhart, คลาเรนซ์แอล (1968)
  5. ^ โลกพจนานุกรมหนังสือ คลาเรนซ์แอล. บาร์นฮาร์ท ฉบับปี 1968 จัดพิมพ์โดย Thorndike-Barnhart, Chicago, Illinois
  6. ^ "คำศัพท์สุดท้าย" . OpenLearn สืบค้นเมื่อ6 เมษายน 2562 .
  7. ^ มิลเลอร์ (1989)
  8. ^ Lenkeit
  9. ^ "คำศัพท์". Sebastian Wren, Ph.D. BalancedReading.com http://www.balancedreading.com/vocabulary.html
  10. ^ a b c d e Brysbaert, มาร์ค; สตีเวนส์, มิชาเอล; Mandera, Paweł; Keuleers, Emmanuel (29 กรกฎาคม 2559). "วิธีการหลายคำที่เรารู้ทำ? การประเมินการปฏิบัติของคำศัพท์ขนาดขึ้นอยู่กับนิยาม Word, ปริญญาภาษา Input และผู้เข้าร่วมยุค" พรมแดนด้านจิตวิทยา . 7 : 1116. ดอย : 10.3389 / fpsyg.2016.01116 . PMC  4965448 PMID  27524974
  11. ^ โจนเอช. ลี (2554). txting ทำอะไรได้ 2 ภาษา: อิทธิพลของการเปิดรับข้อความและสื่อสิ่งพิมพ์ต่อข้อ จำกัด ในการยอมรับ (PDF) (MA) มหาวิทยาลัยคัล สืบค้นเมื่อ20 พฤศจิกายน 2556 . สรุปเลย์
  12. ^ ข Stahl, Steven A. พัฒนาคำศัพท์ Cambridge: Brookline Books, 1999 พี. 3. "The Cognitive Foundations of Learning to Read: A Framework", Southwest Educational Development Laboratory, [2] , p. 14.
  13. ^ วิลกินส์, เดวิดเอ (1972) ภาษาศาสตร์ในการสอนภาษา . Cambridge, MA: MIT Press, 111.
  14. ^ ก ข โกลเดน, โรบิน; ชาติพอล; อ่าน, ยอห์น (1 ธันวาคม 1990) "คำศัพท์เชิงรับสามารถมีขนาดใหญ่เพียงใด" (PDF) ภาษาศาสตร์ประยุกต์ . 11 (4): 341–363 ดอย : 10.1093 / applin / 11.4.341 .
  15. ^ ก ข D'Anna, แคทเธอรีน; Zechmeister, ยูจีน; Hall, James (1 มีนาคม 1991). "สู่ความหมายที่มีความหมายของขนาดคำศัพท์". วารสารวิจัยการรู้หนังสือ . 23 (1): 109–122 ดอย : 10.1080 / 10862969109547729 .
  16. ^ Nation, ISP (1993). "การใช้พจนานุกรมเพื่อประเมินขนาดคำศัพท์: จำเป็น แต่ไม่ค่อยตามขั้นตอน" (PDF) ทดสอบภาษา 10 (1): 27–40. ดอย : 10.1177 / 026553229301000102 .
  17. ^ มิลตัน, เจมส์; Treffers-Daller, Jeanine (29 มกราคม 2556). "ขนาดของคำศัพท์มาเยือน: การเชื่อมโยงระหว่างขนาดคำศัพท์และผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน" การทบทวนภาษาศาสตร์ประยุกต์ . 4 (1): 151–172 ดอย : 10.1515 / applirev-2013-0007 .
  18. ^ Zechmeister, ยูจีน; โครนิส, อันเดรีย; Cull วิลเลียม; D'Anna, แคทเธอรีน; Healy, Noreen (1 มิถุนายน 1995). "การเติบโตของศัพท์ที่มีความสำคัญตามหน้าที่". วารสารวิจัยการรู้หนังสือ . 27 (2): 201–212. ดอย : 10.1080 / 10862969509547878 .
  19. ^ Segbers, J.; Schroeder, S. (28 เมษายน 2559). "เด็ก ๆ รู้คำศัพท์ได้กี่คำการประมาณโดยใช้คลังข้อมูลของขนาดคำศัพท์ทั้งหมดของเด็ก" ทดสอบภาษา 34 (3): 297–320 ดอย : 10.1177 / 0265532216641152 .
  20. ^ Adolphs, สเวนจา; ชมิตต์, นอร์เบิร์ต (2546). "คำศัพท์ครอบคลุมของวาทกรรมพูด" (PDF) ภาษาศาสตร์ประยุกต์ . 24 (4): 425–438 ดอย : 10.1093 / applin / 24.4.425 .
  21. ^ เลาเฟอร์บาเทีย (2535). "Lexis จำเป็นแค่ไหนสำหรับการอ่านเพื่อความเข้าใจ" . ใน Bejoint, H.; Arnaud, P. (eds.). คำศัพท์และภาษาศาสตร์ประยุกต์ . แม็คมิลแลน. หน้า 126–132
  22. ^ ก ข เลาเฟอร์, บาเทีย; Ravenhorst-Kalovski, Geke C. (เมษายน 2010). "เกณฑ์คำศัพท์มาเยือน: คุ้มครองข้อความคำศัพท์, เรียนขนาดคำศัพท์และการอ่านจับใจ" (PDF) การอ่านในภาษาต่างประเทศ 22 (1): 15–30.
  23. ^ เฮิร์ช, D.; Nation, ISP (2535). "ต้องใช้คำศัพท์ขนาดใดในการอ่านข้อความที่ไม่เข้าใจง่ายเพื่อความเพลิดเพลิน" (PDF) การอ่านในภาษาต่างประเทศ 8 (2): 689–696.
  24. ^ a b c Sagarra, Nuria และ Alba, Matthew (2549). "คีย์อยู่ในคีย์เวิร์ด: L2 Vocabulary Learning Methods With Beginning Learners of Spanish". วารสารภาษาสมัยใหม่ , 90, ii. หน้า 228–243
  25. ^ ฮัดซิเบกาโนวิช, ทาริก; คานส์, เซอร์จิโอเอ (2552). "แบบจำลองเครือข่ายประสาทที่ใช้สถิติของ Tsallis สำหรับการเรียนรู้คำศัพท์ใหม่" Physica ก . 388 (5): 732–746 ดอย : 10.1016 / j.physa.2008.10.042 .
  26. ^ Paivio, A. (1986) รับรองจิต: คู่ Coding วิธี นิวยอร์ก: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยออกซ์ฟอร์ด
  27. ^ Bogaards, Paul (กรกฎาคม 2010). "วิวัฒนาการของพจนานุกรมเรียนและMerriam-Webster Advanced Learner ของภาษาอังกฤษ " (PDF) Kernerman Dictionary News (18): 6–15.
  28. ^ อ๊อกซ์ฟอร์ด 3000
  29. ^ คำศัพท์ที่กำหนดโดย Macmillan
  30. ^ พจนานุกรมความถี่ของเส้นทาง
  31. ^ (ภาษาเยอรมัน) Langenscheidt Grundwortschatz
  32. ^ (ภาษาเยอรมัน) Langenscheidt Grund- und Aufbauwortschatz
  33. ^ (ภาษาเยอรมัน) Hueber Grundwortschatz

อ้างอิง

  • Barnhart, Clarence Lewis (ed.) (1968). โลกหนังสือพจนานุกรม ชิคาโก: ธ อร์นไดค์ - บาร์นฮาร์ท OCLC  437494
  • Brysbaert M, Stevens M, Mandera P และ Keuleers E (2016) เรารู้คำศัพท์กี่คำ? การประมาณการเชิงปฏิบัติของขนาดคำศัพท์ขึ้นอยู่กับความหมายของคำระดับการป้อนข้อมูลภาษาและอายุของผู้เข้าร่วม ด้านหน้า. Psychol. 7: 1116. ดอย: 10.3389 / fpsyg.2016.01116.
  • ฟลินน์เจมส์โรเบิร์ต (2008) พวกเสรีนิยมหายไปไหนหมด? : เชื้อชาติชนชั้นและอุดมการณ์ในอเมริกา สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยเคมบริดจ์; พิมพ์ครั้งที่ 1. ไอ 978-0-521-49431-1 OCLC  231580885
  • Lenkeit, Roberta Edwards (2007) แนะนำมานุษยวิทยาวัฒนธรรมบอสตัน: McGraw-Hill (3rd. ed.) OCLC  64230435
  • หลิว, นา; Nation, ISP (2528). "ปัจจัยที่มีผลการคาดเดาคำศัพท์ในบริบท" (PDF) วารสาร RELC . 16 : 33–42. ดอย : 10.1177 / 003368828501600103 .
  • มิลเลอร์, บาร์บาร่าดี. (2542). มานุษยวิทยาวัฒนธรรม (ฉบับที่ 4) บอสตัน: Allyn and Bacon, p. 315 OCLC  39101950
  • Schonell, Sir Fred Joyce, Ivor G.Meddleton และ BA Shaw การศึกษาคำศัพท์ปากเปล่าของผู้ใหญ่: การตรวจสอบคำศัพท์ที่พูดของคนงานชาวออสเตรเลีย , University of Queensland Press, Brisbane, 1956 OCLC  606593777
  • เวสต์ไมเคิล (2496) รายการบริการทั่วไปของคำภาษาอังกฤษพร้อมความถี่เชิงความหมายและรายการคำเสริมสำหรับการเขียนวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยียอดนิยมลอนดอนนิวยอร์ก: Longman, Green OCLC  318957

ลิงก์ภายนอก
  • บรรณานุกรมเกี่ยวกับคำศัพท์ ISP Nation รวบรวมงานวิจัยเกี่ยวกับคำศัพท์มากมาย
  • Vocabulary Acquisition Research Group Archiveฐานข้อมูลบรรณานุกรมเกี่ยวกับการได้มาซึ่งคำศัพท์ที่ Swansea University