ซุปถั่ว

ในขณะที่ซุปถั่วเป็นถั่วพินโต (เรียกว่าถั่วสีน้ำตาลในพื้นที่ภูเขา) ถั่วประเภทอื่นก็ใช้เช่นกัน ^[1]

• ถั่วขาว — ถั่วทางเหนือและถั่วดำมักใช้ทำซุปถั่ว สิ่งนี้กลายเป็นเรื่องธรรมดามากขึ้นเมื่อผู้อยู่อาศัยในชนบทเริ่มพึ่งพาถั่วที่ซื้อจากร้านค้ามากขึ้นและสามารถซื้อได้หลากหลายมากขึ้น จานนี้มักเรียกว่า "ถั่วขาว" แม้ว่าบางครั้งจะเรียกว่าซุปถั่ว นอกจากถั่วแล้ว ถั่วขาวมักจะปรุงในน้ำผลไม้ของแฮมของประเทศ มักจะมีกระดูกแฮมหรือแฮมรวมอยู่ในจาน ด้วยเหตุนี้ อาหารจานนี้จึงเป็นส่วนสำคัญของมื้ออาหารวันหยุดเมื่ออบแฮม ถั่วขาวบางครั้งปรุงด้วยไขมันหมู เช่น ถั่วซุปสีน้ำตาล แม้ว่าจะพบได้น้อยก็ตาม ถั่วขาวมีกลิ่นอายของความซับซ้อนเพราะมีจำหน่ายในเมืองเป็นครั้งแรกสำหรับผู้ที่สามารถซื้อถั่วและแฮมได้มากกว่าหนึ่งประเภท เมื่อเทียบกับคนในชนบทที่ยากจนซึ่งมักจะเลี้ยงแต่ถั่วสีน้ำตาล
• ถั่วเนย — ถั่วเนยใช้ทำซุปถั่วที่เรียกว่าถั่วเนย ลิมาแห้งเหล่านี้ปรุงด้วยหมูรมควันและ/หรือแฮมจนซอสเริ่มข้น จึงเป็นที่มาของชื่อถั่วว่า "เนย" เช่นเดียวกับถั่วขาว ถั่วเนยเป็นตัวแทนของความมั่งคั่งและมักจะเป็นอาหารที่มีค่าเมื่อเสิร์ฟ เนยถั่วหมายถึงลิมาแห้งเท่านั้น ลิมาสดหรือกระป๋องเรียกว่า "ถั่วลิมา" ^[1]
• ถั่วดำ — ในขณะที่ถั่วเหล่านี้แทบไม่เคยถูกเรียกว่า "ซุปถั่ว" การเตรียมในภูมิภาคแอปปาเลเชียนเกือบจะเหมือนกัน ถั่วดำซึ่งบางครั้งเรียกว่าถั่วดำ เป็นเรื่องธรรมดาที่สุดที่วัฒนธรรมแอปพาเลเชียนตัดกับอาหารจิตวิญญาณในที่ลุ่มและวัฒนธรรมอาหารริมชายฝั่ง เช่นเดียวกับHoppin' Johnถั่วตาดำกลายเป็นเรื่องธรรมดาเป็นอาหารที่เสิร์ฟในวันปีใหม่ อย่างไรก็ตามตั้งแต่ข้าวไม่ได้เป็นส่วนหนึ่งของวัฒนธรรมภูเขา, ถั่วที่ถูกปรุงด้วยเนื้อหมู (ปกติแก้มหมู) เช่นถั่วซุปเสิร์ฟกับมะเขือเทศตุ๋นและกระหล่ำปลี จานนี้กลายเป็นเรื่องธรรมดาน้อยลงเมื่อย้ายเข้าไปในชุมชนบนภูเขาที่แยกจากกัน ^[1]

แม้ว่าซุปถั่วจะเสิร์ฟพร้อมอาหารทุกมื้อ แต่โดยปกติแล้วจะเป็นอาหารจานหลักในอาหารมื้อเย็นแบบไม่มีเนื้อสัตว์ ตามเนื้อผ้าจะเสิร์ฟซุปถั่วกับผักที่ปลูกเองอื่นๆ และขนมปังโฮมเมด:

• ขนมปังข้าวโพด – ก่อนที่จะมีแป้งบดบางครั้งก็เสิร์ฟเค้กข้าวโพดสีเหลืองทอดกรอบที่เรียกว่าhoecakesหรือ cornbread อบกับอาหารมื้อเย็นซุปถั่ว บ่อยครั้งที่ถั่วจะเสิร์ฟบนเตียงของขนมปังข้าวโพดที่บี้ หรือ cornbread อาจถูกบี้ลงในชามของถั่ว เกือบจะเหมือนกับการเพิ่มแครกเกอร์ลงในพริก ^[2]
• มันฝรั่ง — โดยทั่วไปแล้วจะเสิร์ฟมันฝรั่งขาวแบบไอริช โดยเฉพาะอย่างยิ่งในช่วงฤดูหนาว ต้ม บด หรือทอด (ต้มแล้วผัดในกระทะ) ในพื้นที่ลุ่มมักเสิร์ฟมันเทศ ^[3]
• ผักใบเขียว — ส่วนใหญ่มักเป็นผักกระหล่ำปลีหรือหัวผักกาดในช่วงเดือนที่มีอากาศหนาวเย็น ปรุงโดยการปรุงผักอย่างช้าๆ ด้วยหมูรมควันหรือไขมันเบคอน ในช่วงฤดูใบไม้ผลิ คิลต์กรีน^[4]พร้อมสำหรับการเตรียมและการบริการ ผักใบเขียวของ Kil't ทำจากผักกาดหอมจากสวนที่ต้มและใบตั้งไข่ของพืชป่าในท้องถิ่น ปรุงด้วยเบคอนร้อนและน้ำสลัดหัวหอม และเสิร์ฟร้อน ^[4]
• ทางลาดหรือหัวหอม — หัวหอมพื้นเมืองที่แข็งแรงที่เรียกว่าทางลาดมักเสิร์ฟแบบดิบ พวกเขามักจะถูกตัดขึ้นไปบนถั่วเนื่องจากเครื่องปรุงรสอื่น ๆ ที่ไม่ใช่เกลือและสมุนไพรท้องถิ่นไม่สามารถใช้ได้อย่างสม่ำเสมอ ^[5]ทางลาดบางครั้งถูกแทนที่ด้วยหัวหอมที่ปลูก ^[6]
• Chow-chow - เครื่องปรุงรสที่คล้ายคลึงกันกับ Piccalilli ของอังกฤษ สามารถเก็บ Chow Chow และเสิร์ฟพร้อมถั่วได้ตลอดทั้งปี

การเพิ่มเติมที่ทันสมัย:

ซูเปอร์มาร์เก็ตสมัยใหม่และอาหารแปรรูปได้นำไปสู่การเพิ่มซุปถั่วสองมื้อซึ่งไม่ใช่อาหารแบบดั้งเดิม

• ปลาแซลมอน croquettes - ความพร้อมของปลาแซลมอนกระป๋องนำไปสู่การ croquettes ปลาแซลมอนหรือไส้ปลาแซลมอนถูกรวมกับถั่วซุป รสชาติเข้ากันได้ดี และปลาแซลมอน ก็เหมือนกับเนื้อสัตว์ที่ซื้อมา ถือว่าเป็นสินค้าฟุ่มเฟือยและไม่ปรุงในปริมาณมาก
• กะหล่ำปลีดองและไส้กรอก (เรียกอีกอย่างว่ากะหล่ำปลีดองและweenies ^[7]หรือchoucroute garnie ภูเขา ^[8] ) — ไส้กรอกแฟรงก์เฟิร์ตและ/หรือรมควันหั่นเป็นชิ้นแล้วผัดกับกะหล่ำปลีดองสำหรับอาหารจานนี้เป็นซุปถั่วทั่วไป ^[9]
• มักกะโรนีและมะเขือเทศ — มักกะโรนีและมะเขือเทศเป็นเครื่องเคียงที่พบได้ทั่วไปในแถบภูเขา แม้ว่าจะมีหลายรูปแบบ แต่จานมักประกอบด้วยมักกะโรนีปรุงสุกและมะเขือเทศกระป๋อง ^[10]
• มักกะโรนีและชีส — ในช่วงหลังของศตวรรษที่ 20 ซูเปอร์มาร์เก็ตในเมืองบนภูเขาได้ผลิตชีสและพาสต้าแปรรูป รวมถึงอาหารมื้อเย็นแบบกล่อง มักกะโรนีและชีสมีราคาไม่แพงและง่ายต่อการใส่ลงในซุปถั่ว

• รายชื่อซุปถั่ว
• รายการอาหารประเภทพืชตระกูลถั่ว