สิทธิในการทำงาน
สิทธิที่จะทำงานเป็นแนวคิดที่ว่าคนที่มีมนุษย์ที่เหมาะสมในการทำงานหรือมีส่วนร่วมในการผลิตการจ้างงานและอาจไม่ได้รับการป้องกันจากการทำเช่นนั้น สิทธิในการทำงานมีอยู่ในปฏิญญาสากลว่าด้วยสิทธิมนุษยชนและได้รับการยอมรับในกฎหมายสิทธิมนุษยชนระหว่างประเทศผ่านการรวมไว้ในกติการะหว่างประเทศว่าด้วยสิทธิทางเศรษฐกิจสังคมและวัฒนธรรมซึ่งสิทธิในการทำงานเน้นการพัฒนาทางเศรษฐกิจสังคมและวัฒนธรรม
คำจำกัดความ
มาตรา 23.1 ของปฏิญญาสากลว่าด้วยสิทธิมนุษยชน : [1]
(1) ทุกคนมีสิทธิในการทำงานเลือกจ้างงานได้โดยเสรีมีสภาพการทำงานที่ยุติธรรมและเป็นที่ชื่นชอบและได้รับการคุ้มครองจากการว่างงาน
- ปฏิญญาสากลว่าด้วยสิทธิมนุษยชนสมัชชาใหญ่แห่งสหประชาชาติ
กติการะหว่างประเทศว่าด้วยสิทธิทางเศรษฐกิจ สังคมและวัฒนธรรม ฯ ในส่วนที่สามข้อที่ 6: [2]
(1) รัฐภาคีแห่งกติกานี้รับรองสิทธิในการทำงานซึ่งรวมถึงสิทธิของทุกคนในการมีโอกาสหาเลี้ยงชีพโดยการทำงานที่เขาเลือกหรือยอมรับโดยเสรีและจะดำเนินการตามขั้นตอนที่เหมาะสมเพื่อปกป้องสิทธินี้
(2) ขั้นตอนที่รัฐภาคีแห่งกติกานี้ต้องดำเนินการเพื่อให้สิทธินี้เป็นจริงอย่างสมบูรณ์ต้องรวมถึงโครงการแนะแนวทางเทคนิคและวิชาชีพและการฝึกอบรมนโยบายและเทคนิคเพื่อให้เกิดการพัฒนาทางเศรษฐกิจสังคมและวัฒนธรรมที่มั่นคงและเต็มเปี่ยมและมีประสิทธิผล การจ้างงานภายใต้เงื่อนไขที่ปกป้องเสรีภาพพื้นฐานทางการเมืองและเศรษฐกิจของแต่ละบุคคล- กติการะหว่างประเทศว่าด้วยสิทธิทางเศรษฐกิจสังคมและวัฒนธรรมสมัชชาใหญ่แห่งสหประชาชาติ
กฎบัตรแอฟริกามนุษยชนของประชาชนและสิทธิมนุษยชนยังตระหนักถึงสิทธิที่เน้นสภาพและค่าใช้จ่ายเช่นสิทธิแรงงาน มาตรา 15 รัฐ: [3]
บุคคลทุกคนมีสิทธิในการทำงานภายใต้เงื่อนไขที่เป็นธรรมและความพึงพอใจและจะได้รับค่าตอบแทนเท่ากันสำหรับการทำงานที่เท่าเทียมกัน
- กฎบัตรแอฟริกันว่าด้วยสิทธิมนุษยชนและสิทธิของประชาชนองค์การแห่งความสามัคคีแห่งแอฟริกา
ประวัติศาสตร์
วลีที่ว่า "สิทธิในการทำงาน" ได้รับการประกาศเกียรติคุณจากฝรั่งเศสผู้นำสังคมนิยมหลุยส์ Blancในแง่ของความวุ่นวายทางสังคมของต้นศตวรรษที่ 19 และการว่างงานที่เพิ่มขึ้นในการปลุกของวิกฤตการเงิน 1846 ซึ่งนำไปขึ้นอยู่กับการปฏิวัติฝรั่งเศส 1848 [4]ขวาคุณสมบัติที่เป็นความต้องการที่สำคัญในการทำเควสต้นสำหรับเสรีภาพทางการเมืองและความเท่าเทียมกันและต่อสู้กับระบบศักดินาควบคุมของสถานที่ให้บริการ คุณสมบัติสามารถใช้เป็นพื้นฐานสำหรับสิทธิที่ให้ก่อให้เกิดการที่เหมาะสมที่จะเป็นมาตรฐานเพียงพอของที่อยู่อาศัยและมันเป็นเพียงเจ้าของทรัพย์สินที่ได้รับครั้งแรกสิทธิพลเมืองและสิทธิทางการเมืองเช่นสิทธิออกเสียงลงคะแนน เนื่องจากไม่ใช่ทุกคนที่เป็นเจ้าของทรัพย์สินสิทธิในการทำงานจึงได้รับการประดิษฐานไว้เพื่อให้ทุกคนได้รับมาตรฐานการครองชีพที่เพียงพอ [5]ปัจจุบันการเลือกปฏิบัติบนพื้นฐานของความเป็นเจ้าของทรัพย์สินได้รับการยอมรับว่าเป็นภัยคุกคามร้ายแรงต่อการได้รับสิทธิมนุษยชนอย่างเท่าเทียมกันโดยทุกมาตราและการไม่เลือกปฏิบัติในตราสารสิทธิมนุษยชนระหว่างประเทศมักรวมถึงทรัพย์สินเป็นพื้นฐานซึ่งห้ามการเลือกปฏิบัติ (ดูสิทธิในความเท่าเทียมกันก่อนกฎหมาย ) [6]
วิจารณ์
Paul LafargueในThe Right to be Lazy (1883) เขียนว่า: "และการคิดว่าบุตรชายของวีรบุรุษแห่งความหวาดกลัวได้ปล่อยให้ตัวเองถูกทำให้เสื่อมเสียโดยศาสนาการทำงานจนถึงจุดที่ยอมรับตั้งแต่ปี 1848 ในขณะที่ การปฏิวัติพิชิตกฎหมาย จำกัด แรงงานในโรงงานไว้ที่สิบสองชั่วโมงพวกเขาประกาศว่าเป็นหลักการปฏิวัติสิทธิในการทำงานสร้างความอับอายให้กับชนชั้นกรรมาชีพชาวฝรั่งเศส! มีเพียงทาสเท่านั้นที่มีความสามารถพื้นฐานเช่นนี้ " [7]
ดูสิ่งนี้ด้วย
- งานดี
- จ่ายเท่ากันสำหรับการทำงานที่เท่าเทียมกัน
- การจ้างงานเต็มรูปแบบ
- มาตรฐานแรงงานสากล
- การว่างงานโดยไม่สมัครใจ
- สิทธิแรงงาน
- รับประกันงาน
- จริยธรรมในการทำงานของโปรเตสแตนต์
- การปฏิเสธงาน
- กฎหมายสิทธิในการทำงาน
- พระราชบัญญัติรับประกันการจ้างงานในชนบทแห่งชาติของมหาตมะคานธี
- การอธิษฐานของเยาวชน
- สิทธิเยาวชน
- อายุของผู้สมัคร
- วันแปดชั่วโมง
- สิทธิในการพักผ่อน
อ้างอิง
- ^ "ปฏิญญาสากลว่าด้วยสิทธิมนุษยชน: อังกฤษ" Ohchr.org . สืบค้นเมื่อ2016-02-03 .
- ^ “ กติการะหว่างประเทศว่าด้วยสิทธิทางเศรษฐกิจสังคมและวัฒนธรรม” . สำนักงานข้าหลวงใหญ่สิทธิมนุษยชนแห่งสหประชาชาติ. พ.ศ. 2509.
- ^ "กฎบัตรแอฟริกาว่าด้วยสิทธิมนุษยชนและสิทธิของประชาชน" . www.achpr.org . สืบค้นเมื่อ2018-04-09 .
- ^
โรเบิร์ตสัน, พริสซิลลาสมิ ธ (2495) การปฏิวัติ 1848: ประวัติศาสตร์สังคม สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยพรินซ์ตัน หน้า 69 . ISBN 9780691007564.
สิทธิในการทำงาน
- ^ อัลเฟรดส์สัน, กุ๊ดมุนดูร์; Eide, Asbjorn (1999). ปฏิญญาสากลว่าด้วยสิทธิมนุษยชน: มาตรฐานความสำเร็จทั่วไป สำนักพิมพ์ Martinus Nijhoff หน้า 533. ISBN 978-90-411-1168-5.
- ^ อัลเฟรดส์สัน, กุ๊ดมุนดูร์; Eide, Asbjorn (1999). ปฏิญญาสากลว่าด้วยสิทธิมนุษยชน: มาตรฐานความสำเร็จทั่วไป สำนักพิมพ์ Martinus Nijhoff หน้า 372. ISBN 978-90-411-1168-5.
- ^ พอลลาฟาร์กขวาที่จะขี้เกียจบทที่สองวรรค 2
ลิงก์ภายนอก
-
คำจำกัดความจาก Wiktionary
