สิทธิในการยื่นคำร้อง

ข้อห้ามในการย่อ "สิทธิ์ในการยื่นคำร้อง " แต่เดิมอ้างถึงรัฐสภาและศาลรัฐบาลกลางของสหรัฐฯเท่านั้น หลักคำสอนของการรวมตัวกันต่อมาขยายการคุ้มครองสิทธิในการขอบเขตปัจจุบันมากกว่าทุกศาลรัฐและรัฐบาลกลางและสภานิติบัญญัติและสาขาการบริหารของรัฐ^[3]และรัฐบาลกลาง

ราชวงศ์โบราณและราชวงศ์ของจีนยอมรับสิทธิ์ในการยื่นคำร้องสำหรับทุกเรื่อง ไพร่สามารถร้องให้จักรพรรดิปลดเจ้าหน้าที่ท้องถิ่นได้ ^[4] Huabiao , ทั่วไปคอลัมน์พระราชพิธีในงานสถาปัตยกรรมจีนโบราณเชื่อว่าจะมีต้นตอมาจากป้ายที่ตั้งขึ้นโดยผู้ปกครองโบราณที่จะนำเสนอเป็นถนนสำหรับประชาชนที่จะเขียนคำอุทธรณ์ ^[5]

ในประเทศจีนสมัยใหม่การใช้สำนักร้องทุกข์ในท้องถิ่นยังคงเป็นเรื่องปกติอย่างไรก็ตามผู้ที่ยังคงไม่พอใจยังคงเดินทางไปเมืองหลวงเพื่อเป็นทางเลือกสุดท้ายในการร้องเรียนต่อรัฐบาลกลาง ^[6]ฝ่ายบริหารการร้องเรียนและข้อเสนอสาธารณะแห่งชาติ ( จีน :国家信访局) และสำนักจดหมายและโทรศัพท์ในท้องถิ่นได้รับคำแนะนำและความคับข้องใจ จากนั้นเจ้าหน้าที่จะแจ้งปัญหาไปยังหน่วยงานที่เกี่ยวข้องและติดตามความคืบหน้าของการตั้งถิ่นฐานซึ่งพวกเขาให้ความคิดเห็นแก่ฝ่ายที่ยื่น ^[7]หากไม่พอใจพวกเขาสามารถเลื่อนลำดับชั้นเพื่อนำข้อร้องเรียนไปสู่ระดับที่สูงขึ้นต่อไป ^{[8] [9]}

• การฟ้องร้องทางยุทธศาสตร์ต่อการมีส่วนร่วมของประชาชน
• We the People (ระบบคำร้อง)
• Bill of Rightsซึ่งเป็นร่างกฎหมายสิทธิ ค.ศ. 1689 ผ่านรัฐสภาของอังกฤษ
• เซเว่นบิชอป