ตัวรับอิเล็กตรอน

รับอิเล็กตรอนเป็นนิติบุคคลเคมีที่ยอมรับอิเล็กตรอนโอนไปจากสารประกอบอื่น ^[1]เป็นสารออกซิไดซ์ที่ลดลงในกระบวนการโดยอาศัยการรับอิเล็กตรอน ตัวรับอิเล็กตรอนบางครั้งเรียกว่าตัวรับอิเล็กตรอนผิดพลาด

ทั่วไป^{[ ต้องการอ้างอิง ]}ตัวแทนออกซิไดซ์ได้รับการเปลี่ยนแปลงทางเคมีถาวรผ่านโควาเลนต์หรือไอออนิกเคมีปฏิกิริยาที่เกิดในฉบับสมบูรณ์^{[ ต้องการชี้แจง ]}และการถ่ายโอนกลับไม่ได้หนึ่งหรือมากกว่าหนึ่งอิเล็กตรอน อย่างไรก็ตาม ในสถานการณ์ทางเคมีหลายๆ อย่าง การถ่ายโอนประจุอิเล็กทรอนิกส์จากผู้บริจาคอิเล็กตรอนอาจเป็นเพียงเศษเสี้ยว ซึ่งหมายความว่าอิเล็กตรอนจะไม่ถูกถ่ายโอนอย่างสมบูรณ์ แต่ส่งผลให้เกิดการสะท้อนของอิเล็กตรอน^{[ ต้องการการชี้แจง ]}ระหว่างผู้ให้และผู้รับ สิ่งนี้นำไปสู่การก่อตัวของคอมเพล็กซ์การถ่ายโอนประจุ ซึ่งส่วนประกอบส่วนใหญ่ยังคงเอกลักษณ์ทางเคมีไว้

พลังงานที่รับอิเล็กตรอนของโมเลกุลตัวรับจะวัดจากความสัมพันธ์ของอิเล็กตรอนซึ่งเป็นพลังงานที่ปล่อยออกมาเมื่อเติมการโคจรของโมเลกุลที่ว่างต่ำสุด(LUMO)

พลังงานที่จำเป็นในการกำจัดอิเล็กตรอนหนึ่งตัวออกจากผู้ให้อิเล็กตรอนคือพลังงานไอออไนเซชัน (I) พลังงานที่ปลดปล่อยโดยการยึดอิเล็กตรอนกับตัวรับอิเล็กตรอนเป็นค่าลบของความสัมพันธ์ของอิเล็กตรอน (A) การเปลี่ยนแปลงพลังงานของระบบโดยรวม (ΔE) สำหรับการถ่ายโอนประจุคือ ${\displaystyle {\Delta }E=IA\,}$. สำหรับปฏิกิริยาคายความร้อน พลังงานที่ปลดปล่อยออกมาน่าสนใจและมีค่าเท่ากับ ${\displaystyle -{\Delta }E=AI\,}$.

ในวิชาเคมีชั้นอิเล็กตรอน acceptors ที่ได้มาไม่เพียง แต่ชุดของอิเล็กตรอนสองจับคู่รูปแบบที่เป็นพันธะโควาเลนกับโมเลกุลอิเล็กตรอนบริจาคเป็นที่รู้จักกันเป็นกรดลูอิส ปรากฏการณ์นี้ก่อให้เกิดขอบเขตกว้างของเคมีกรด-เบสของลูอิส ^[2]แรงขับเคลื่อนสำหรับผู้บริจาคอิเล็กตรอนและพฤติกรรมของตัวรับในวิชาเคมีนั้นขึ้นอยู่กับแนวคิดของอิเล็กโตรโพซิทีฟ (สำหรับผู้บริจาค) และอิเล็กโตรเนกาติวีตี้ (สำหรับตัวรับ) ของเอนทิตีของอะตอมหรือโมเลกุล