สภาประชาชนแห่งชาติ

ยุครีพับลิกัน

การเรียกร้องให้มีรัฐสภาเป็นส่วนหนึ่งของเวทีของนักปฏิวัติที่โค่นล้มราชวงศ์ชิงในที่สุด เพื่อเป็นการตอบโต้ ราชวงศ์ชิงจึงได้ก่อตั้งการชุมนุมครั้งแรกในปี 1910 แต่แทบจะไม่มีอำนาจใดๆ และตั้งใจให้เป็นคณะที่ปรึกษาเท่านั้น

ต่อไปนี้Xinhai ปฏิวัติ , การเลือกตั้งระดับชาติให้ผลสองสภา 1913 สมัชชาแห่งชาติ แต่อย่างมีนัยสำคัญน้อยกว่าร้อยละหนึ่งลงมติเนื่องจากเพศทรัพย์สินภาษีที่อยู่อาศัยและความต้องการความรู้ มันไม่ได้มีการเลือกตั้งทั่วประเทศเดียว แต่ชุดของการเลือกตั้งท้องถิ่นที่เริ่มขึ้นในธันวาคม 1912 ด้วยสรุปมากที่สุดในเดือนมกราคมปี 1913 การสำรวจเป็นทางอ้อมเป็นผู้มีสิทธิเลือกตั้งเลือกช่างที่หยิบได้รับมอบหมายในบางกรณีที่นำไปสู่กรณีของการติดสินบน วุฒิสภาได้รับเลือกจากสภาจังหวัด ประธานต้องเลือกสมาชิก 64 ตัวแทนของทิเบต , มองโกเลียและจีนโพ้นทะเลสำหรับเหตุผลในทางปฏิบัติ อย่างไรก็ตาม การเลือกตั้งเหล่านี้มีส่วนร่วมของพลเมืองกว่า 300 กลุ่มและเป็นการเลือกตั้งระดับประเทศที่มีการแข่งขันสูงที่สุดในประวัติศาสตร์ของจีน

ผลการเลือกตั้งทำให้พรรคก๊กมินตั๋ง (KMT) ชนะ 392 ที่นั่งจาก 870 ที่นั่งอย่างชัดเจน แต่มีความสับสนเนื่องจากผู้สมัครหลายคนเป็นสมาชิกในหลายพรรคพร้อมกัน หลังการเลือกตั้งได้เปลี่ยนพรรคการเมืองหลายครั้ง ทำให้ก๊กมินตั๋งได้ที่นั่ง 438 ตามคำสั่งของที่นั่งพรรครีพับลิ , ความสามัคคีและประชาธิปไตย (เดิมรัฐธรรมนูญ) กิจการภายหลังรวมเข้าไปในพรรคก้าวหน้าภายใต้เหลียง Qichao

หลังจากการสวรรคตของYuan Shikaiสมัชชาแห่งชาติได้กลับมาประชุมอีกครั้งในวันที่ 1 สิงหาคม พ.ศ. 2459 โดยอ้างว่าวาระสามปีถูกระงับและยังไม่หมดอายุ แต่ประธานาธิบดีLi Yuanhongถูกบังคับให้ยุบสภาเนื่องจากการฟื้นฟูแมนจูเมื่อวันที่ 1 มิถุนายน พ.ศ. 2460 สมาชิก 130 คน (ส่วนใหญ่เป็นก๊กมินตั๋ง) ย้ายไปแคนตัน (กวางโจว) ซึ่งพวกเขาจัด "การประชุมพิเศษ" เมื่อวันที่ 25 สิงหาคมภายใต้รัฐบาลคู่แข่งที่นำโดยซุนยัตเซ็นและอีก 120 คนตามไปอย่างรวดเร็ว หลังจากที่กลุ่มกวางสีเก่าเริ่มก่อกวน การชุมนุมก็ย้ายไปคุนหมิงชั่วคราวและต่อมาก็ชุงกิง (ฉงชิ่ง) ภายใต้การคุ้มครองของถัง เจียเยาจนกระทั่งกวางโจวได้รับอิสรภาพ ขาดโควรัม พวกเขาจึงเลือกสมาชิกใหม่ในปี 1919

เดิมสภานิติบัญญัติหยวนที่ถูกสร้างขึ้นในเมืองหลวงเดิมของนานกิง (นานกิง) หลังจากเสร็จสิ้นการที่เหนือเดินทาง สมาชิก 51 คนได้รับการแต่งตั้งให้มีวาระสองปี สภานิติบัญญติที่ 4 ในยุคนี้ขยายสมาชิกเป็น 194 และขยายวาระการดำรงตำแหน่งเป็น 14 ปี เนื่องจากสงครามจีน-ญี่ปุ่นครั้งที่สอง (ค.ศ. 1937–45) ตามทฤษฎีทางการเมืองเอ็มทีสี่เหล่านี้การประชุมครั้งแรกที่มีการทำเครื่องหมายระยะเวลาของการปกครองทางการเมือง

รัฐธรรมนูญฉบับปัจจุบันของสาธารณรัฐจีนมีผลบังคับใช้เมื่อวันที่ 25 ธันวาคม พ.ศ. 2490 และการประชุมสภานิติบัญญัติครั้งแรกที่เมืองนานกิงเมื่อวันที่ 18 พฤษภาคม พ.ศ. 2491 มีสมาชิก 760 คน ภายใต้รัฐธรรมนูญ หน้าที่หลักของรัฐสภาคือการเลือกตั้งประธานาธิบดีและรองประธานาธิบดีโดยมีวาระการดำรงตำแหน่งหกปี นอกจากนี้ยังมีสิทธิ์ที่จะระลึกถึงประธานาธิบดีและรองประธานาธิบดีหากพวกเขาไม่ปฏิบัติตามความรับผิดชอบทางการเมือง ตาม "พระราชบัญญัติหน้าที่ของสมัชชาแห่งชาติ" รัฐสภาสามารถแก้ไขรัฐธรรมนูญได้ด้วยเสียงข้างมากสองในสาม โดยต้องมีสมาชิกอย่างน้อยสามในสี่ มันยังสามารถเปลี่ยนขอบเขตอาณาเขตได้อีกด้วย นอกจากรัฐสภา? มีหอประชุมสองแห่งที่ได้รับการเลือกตั้ง หน่วยงานของรัฐในรัฐธรรมนูญเป็นไปตามโครงร่างที่ซุนยัตเซ็นเสนอและได้รับการสนับสนุนจากก๊กมินตั๋ง (พรรคชาตินิยม) ในขณะเดียวกันก็นำความคิดเห็นของสหพันธ์เข้ามาสนับสนุนพรรคคอมมิวนิสต์จีน (CCP) ในปี 1940 แยกอำนาจได้รับการออกแบบโดยCarsun ช้างเป็นสมาชิกผู้ก่อตั้งของจีนประชาธิปไตยลีก

• สมัชชาแห่งชาติ (國民大會) -ได้รับการเลือกตั้งโดยตรงจากประชาชนภายในเขต มันเป็นตัวแทนของคนทั้งประเทศและใช้สิทธิทางการเมืองของมัน การเลือกตั้งประธานาธิบดีและมีอำนาจแก้ไขรัฐธรรมนูญ แต่หน้าที่ด้านกฎหมายถือเป็นอำนาจ "สำรอง" ที่ตั้งใจจะใช้บนพื้นฐานเฉพาะกิจ
• สภานิติบัญญัติหยวน (立法院) -ได้รับการเลือกตั้งโดยตรงจากประชาชนภายในจังหวัด เป็นร่างกฎหมายหลักและยืนกราน อนุมัตินายกรัฐมนตรีและกำกับดูแลผู้บริหาร หยวน (ครม .)
• Control Yuan (監察院) —ได้รับการเลือกตั้งโดยอ้อมจากสภานิติบัญญัติประจำจังหวัด เป็นหน่วยงานตรวจสอบการปฏิบัติงานของรัฐบาลและอนุมัติผู้พิพากษาใหญ่ของตุลาการหยวน (ศาลรัฐธรรมนูญ ) และกรรมการตรวจสอบหยวน (คณะกรรมการข้าราชการพลเรือน )

เนื่องจากกลไกนี้แตกต่างอย่างมากจากการเมืองแบบไตรภาคีของชาติตะวันตกผู้พิพากษาใหญ่จึงมีการตีความที่ตัดสินว่าอวัยวะทั้งสามนี้มีลักษณะเทียบเท่ากับ " รัฐสภา " ^[3]

อย่างไรก็ตามรัฐบาลของสาธารณรัฐจีนหายไปสงครามกลางเมืองของจีนในปี 1949 และถอยกลับไปไต้หวัน ชุดของบทบัญญัติชั่วคราวถูกส่งผ่านโดยสมัชชาแห่งชาติเพื่อรวบรวมอำนาจมากขึ้นในการประธานและ จำกัด การทำงานของรัฐสภา tricameral สมาชิกของรัฐสภา tricameral รับการเลือกตั้งในประเทศจีนในปี 1947 และ 1948 ถูกย้ายไปไทเป เมื่อวันที่ 24 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2493 สมาชิก 380 คนได้เข้าร่วมประชุมที่ Sun Yat-sen Hall ในไทเปและยังคงให้บริการโดยไม่มีการเลือกตั้งใหม่จนถึงปี พ.ศ. 2534

หลังจากที่ชุดของการแก้ไขรัฐธรรมนูญในปี 1990 ในไต้หวันใหม่บทความเพิ่มเติมรัฐธรรมนูญที่มีการเปลี่ยนแปลงสภานิติบัญญัติหยวนไปยังรัฐสภามีสภาเดียวกับระบอบประชาธิปไตยการเลือกตั้งสมาชิก

สาธารณรัฐประชาชน

การประชุมเมื่อวันก่อนที่จะมีการดำรงอยู่ของสาธารณรัฐประชาชนจีน ในระหว่างการเจรจาระหว่าง CCP และพรรคก๊กมินตั๋งใน พ.ศ. 2488 ทั้งสองฝ่ายตกลงที่จะเปิดการเจรจาหลายฝ่ายเกี่ยวกับการปฏิรูปการเมืองหลังสงครามโลกครั้งที่ 2ผ่านการประชุมปรึกษาหารือทางการเมือง นี้รวมอยู่ในข้อตกลงที่สิบสอง ข้อตกลงนี้ดำเนินการโดยรัฐบาลแห่งชาติของก๊กมินตั๋งแห่งสาธารณรัฐจีนซึ่งจัดการประชุมสภาที่ปรึกษาทางการเมืองครั้งแรกระหว่างวันที่ 10–31 มกราคม พ.ศ. 2489 ผู้แทนของก๊กมินตั๋ง พรรคคอมมิวนิสต์จีน พรรคเยาวชนจีนและสันนิบาตประชาธิปไตยจีนรวมทั้งองค์กรอิสระ ผู้แทนเข้าร่วมการประชุมในจุงกิง

การประชุมปรึกษาหารือทางการเมืองครั้งที่สองเกิดขึ้นในเดือนกันยายน พ.ศ. 2492 โดยเชิญผู้แทนจากฝ่ายที่เป็นมิตรหลายฝ่ายเข้าร่วมและหารือเกี่ยวกับการจัดตั้งรัฐใหม่ การประชุมครั้งนี้ได้เปลี่ยนชื่อเป็น People's Political Consultative Conference การประชุมครั้งแรกอนุมัติโครงการร่วมซึ่งทำหน้าที่เป็นรัฐธรรมนูญโดยพฤตินัย สำหรับห้าปีถัดไป การประชุมได้รับการอนุมัติเพลงใหม่แห่งชาติธงเมืองหลวงและชื่อของรัฐและการเลือกตั้งครั้งแรกที่รัฐบาลของสาธารณรัฐประชาชนจีน ผลคนแรกของการประชุมปรึกษาการเมืองทำหน้าที่เป็นผู้ชุมนุมตามรัฐธรรมนูญ เป็นสภานิติบัญญัติโดยพฤตินัยของ PRC ในช่วงห้าปีแรกของการดำรงอยู่

ในปี พ.ศ. 2497 รัฐธรรมนูญได้โอนหน้าที่นี้ไปยังสภาประชาชนแห่งชาติ

ภายใต้รัฐธรรมนูญ NPC เป็นองค์กรที่มีอำนาจสูงสุดในจีน และรัฐธรรมนูญทั้งสี่ฉบับของสาธารณรัฐประชาชนจีนได้มอบอำนาจให้อำนาจนิติบัญญัติอันยิ่งใหญ่แก่มัน สื่อส่วนใหญ่นอกประเทศจีนได้กำหนดให้ NPC เป็นตราประทับสำหรับการตัดสินใจของฝ่ายบริหารของรัฐและ CCP ^{[4] [5] [6] [7]}หนึ่งในสมาชิก Hu Xiaoyan บอก BBC ในปี 2009 ว่าเธอไม่มีอำนาจที่จะช่วยสมาชิกของเธอ เธออ้างว่า "ในฐานะตัวแทนรัฐสภา ฉันไม่มีอำนาจที่แท้จริง" ^[8]ในปี 2014 CCP ให้คำมั่นว่าจะปกป้องสิทธิ์ของ NPC ในการ "กำกับดูแลและติดตามรัฐบาล" โดยมีเงื่อนไขว่า NPC ยังคง "ยึดมั่นอย่างแน่วแน่" ต่อความเป็นผู้นำของพรรค ^[9]อย่างไรก็ตาม ลักษณะนี้เป็นข้อโต้แย้ง ^{[10] [11]}นับตั้งแต่ทศวรรษ 1990 เป็นต้นมา NPC ได้กลายเป็นเวทีสำหรับไกล่เกลี่ยความแตกต่างของนโยบายระหว่างส่วนต่าง ๆ ของพรรค รัฐบาล และกลุ่มของสังคม ^{[ ต้องการการอ้างอิง ]}

หน้าที่และอำนาจของ NPC หลักๆ มีอยู่สี่ประการด้วยกัน: ^[12]

แก้ไขรัฐธรรมนูญและกำกับดูแลการบังคับใช้กฎหมาย

เฉพาะ NPC เท่านั้นที่มีอำนาจแก้ไขรัฐธรรมนูญได้ การแก้ไขรัฐธรรมนูญจะต้องเสนอโดยคณะกรรมการประจำ NPC หรือผู้แทน NPC 1/5 ขึ้นไป เพื่อให้การแก้ไขมีผลบังคับใช้ จะต้องผ่านการลงคะแนนเสียงข้างมาก 2/3 ของเจ้าหน้าที่ทั้งหมด ในทางตรงกันข้ามกับเขตอำนาจศาลอื่นๆ ที่การบังคับใช้รัฐธรรมนูญถือเป็นอำนาจตุลาการ ในทฤษฎีการเมืองของจีน การบังคับใช้รัฐธรรมนูญถือเป็นอำนาจนิติบัญญัติ และศาลจีนไม่มีอำนาจกำหนดความชอบด้วยรัฐธรรมนูญของกฎหมายหรือมาตรการทางปกครอง ความท้าทายต่อรัฐธรรมนูญจึงเป็นความรับผิดชอบของสภาประชาชนแห่งชาติซึ่งมีกลไกการบันทึกและทบทวนประเด็นรัฐธรรมนูญ^[13]

เพื่อตราและแก้ไขกฎหมายพื้นฐาน

หน้าที่หลักของ NPC คือการตรากฎหมายและการแก้ไขกฎหมายที่มีอยู่ซึ่งควบคุมความผิดทางอาญา กิจการพลเรือน หน่วยงานของรัฐ และเรื่องอื่นๆ ที่เกี่ยวข้อง ในการทำเช่นนี้ NPC จะดำเนินการตามรัฐธรรมนูญและกฎหมายของสาธารณรัฐประชาชนเกี่ยวกับกิจกรรมทางกฎหมาย เมื่อการประชุมอยู่ในช่วงพัก คณะกรรมการประจำจะตรากฎหมายทั้งหมดที่นำเสนอโดยคณะกรรมการกลาง CCP สภาแห่งรัฐ หรือโดยเจ้าหน้าที่เอง

คัดเลือกและแต่งตั้งสมาชิกในหน่วยงานของรัฐส่วนกลาง

NPC elects ประธานาธิบดีแห่งสาธารณรัฐประชาชนจีนและรองประธานาธิบดีแห่งสาธารณรัฐประชาชนจีน NPC ยังแต่งตั้งนายกรัฐมนตรีแห่งสภาแห่งรัฐและเจ้าหน้าที่ที่สำคัญอื่น ๆ อีกมากมายให้กับองค์กรส่วนกลาง NPC มีอำนาจถอดเจ้าหน้าที่ดังกล่าวออกจากสำนักงานได้ NPC ยังเลือกประธาน รองประธาน เลขาธิการ และสมาชิกคนอื่นๆ ของคณะกรรมการประจำ ในการปฏิบัติหน้าที่ในการเลือกตั้ง NPC ทำหน้าที่เป็นวิทยาลัยการเลือกตั้งโดยพฤตินัยสำหรับการเลือกตั้งประธานาธิบดีและรองประธาน ในระหว่างการประชุมเต็มคณะครั้งแรกของวาระใหม่ของรัฐสภา ผู้แทนทั้งหมดโดยไม่คำนึงถึงการเป็นตัวแทนของพวกเขาในฐานะรองผู้ว่าการจังหวัดหรือภาคส่วนทำหน้าที่เป็นผู้เลือกตำแหน่งประธานาธิบดีและรองฝ่ายประธาน หากประธานาธิบดีหรือรองประธานาธิบดีถูกถอดถอนโดยคะแนนเสียงข้างมากของสภาคองเกรส ลาออกหรือเสียชีวิตในหน้าที่ สนช. ผ่านทาง คปช. จะสั่งการประชุมใหญ่สามัญพิเศษเพื่อจัดการเลือกตั้งในสำนักงานใดตำแหน่งหนึ่ง หากตำแหน่งว่างทั้งสองแห่งในระหว่างที่ดำรงตำแหน่งอยู่ ขั้นตอนของรองผู้มีสิทธิเลือกตั้งในการเลือกผู้ดำรงตำแหน่งใหม่จะเหมือนกับในสมัยประชุมใหญ่สามัญสมัยแรกตามปกติ

เพื่อกำหนดประเด็นสำคัญของรัฐที่สมควรดำเนินการตามกฎหมาย

งานด้านกฎหมายอื่นๆ ของ NPC กำลังสร้างกฎหมายเกี่ยวกับ ตรวจสอบ และทบทวนประเด็นปัญหาระดับชาติที่สำคัญซึ่งนำเสนอต่อรัฐสภาโดยคณะกรรมการกลาง CCP สภาแห่งรัฐ หรือเจ้าหน้าที่ของสภาผู้แทนราษฎรเอง ซึ่งรวมถึงกฎหมายว่าด้วยรายงานแผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมของประเทศและการดำเนินการ งบประมาณของประเทศ และเรื่องอื่นๆ กฎหมายพื้นฐานของทั้งเขตปกครองพิเศษฮ่องกงและเขตบริหารพิเศษมาเก๊า และกฎหมายที่สร้างมณฑลไห่หนานและเทศบาลนครฉงชิ่ง และการสร้างเขื่อนสามโตรกบนแม่น้ำแยงซี ล้วนแล้วแต่เป็นการตัดสินใจของ NPC ในการปฏิบัติหน้าที่เหล่านี้ทั้งในฐานะสมาชิกสภาผู้แทนราษฎรหรือโดยคณะกรรมการประจำ NPC จะดำเนินการตามรัฐธรรมนูญและกฎหมายของสาธารณรัฐประชาชนในการดำเนินการเกี่ยวกับประเด็นเหล่านี้เพื่อช่วยในการออกกฎหมาย

กระบวนการร่างกฎหมาย NPC อยู่ภายใต้กฎหมายประกอบรัฐธรรมนูญของ NPC (1982) และNPC Procedural Rules (1989) เริ่มต้นด้วยกลุ่มเล็ก ๆ ซึ่งมักเป็นผู้เชี่ยวชาญภายนอกซึ่งเริ่มร่าง ^{[ ต้องการอ้างอิง ]}เมื่อเวลาผ่านไป ร่างนี้ได้รับการพิจารณาโดยกลุ่มที่ใหญ่ขึ้นและใหญ่ขึ้น ด้วยความพยายามที่จะรักษาฉันทามติในแต่ละขั้นตอนของกระบวนการ ^{[ จำเป็นต้องอ้างอิง ]}เมื่อถึงเวลาที่ NPC หรือ NPCSC ประชุมกันเพื่อพิจารณากฎหมาย องค์ประกอบสำคัญของร่างกฎหมายก็ตกลงกันเป็นส่วนใหญ่ ^{[ อ้างอิงจำเป็น ]}อย่างไรก็ตาม การเปลี่ยนแปลงถ้อยคำเล็กน้อยในร่างมักจะทำในขั้นตอนนี้ กระบวนการนี้จบลงด้วยการลงคะแนนอย่างเป็นทางการโดยคณะกรรมการประจำของ NPC หรือโดย NPC ในการประชุมเต็ม ^{[ อ้างอิงจำเป็น ]}อย่างไรก็ตาม มันก็ไม่ได้สมบูรณ์โดยปราศจากอิทธิพล ทำหน้าที่เป็นเวทีในการร่างข้อเสนอทางกฎหมายและอภิปรายด้วยข้อมูลจากส่วนต่างๆ ของรัฐบาลและผู้เชี่ยวชาญด้านเทคนิคภายนอก อย่างไรก็ตาม มีประเด็นต่าง ๆ มากมายที่ไม่มีฉันทามติภายในพรรคและส่วนต่าง ๆ ของพรรคหรือรัฐบาลมีความคิดเห็นต่างกัน เกี่ยวกับประเด็นเหล่านี้ NPC มักจะกลายเป็นเวทีสำหรับการอภิปรายความคิดและการบรรลุฉันทามติ ^{[ ต้องการการอ้างอิง ]}

ในทางปฏิบัติ แม้ว่าการลงคะแนนเสียงขั้นสุดท้ายเกี่ยวกับกฎหมายของ NPC มักจะให้ผลการลงคะแนนเสียงยืนยันในระดับสูง แต่กิจกรรมด้านกฎหมายจำนวนมากก็เกิดขึ้นในการกำหนดเนื้อหาของกฎหมายที่จะลงคะแนน ร่างกฎหมายหลัก เช่น กฎหมายหลักทรัพย์ อาจใช้เวลาหลายปีในการร่าง และบางครั้งร่างกฎหมายจะไม่ถูกเสนอชื่อก่อนการลงคะแนนขั้นสุดท้ายหากมีการคัดค้านอย่างมากต่อมาตรการนี้ ^[14]

หลักการทางรัฐธรรมนูญที่สำคัญประการหนึ่งซึ่งระบุไว้ในมาตรา 8 ของกฎหมายว่าด้วยกฎหมายแห่งสาธารณรัฐประชาชนจีนคือ การกระทำนั้นจะกลายเป็นอาชญากรรมได้ก็ต่อเมื่อเป็นผลจากกฎหมายที่ผ่านโดย NPC เต็มรูปแบบเท่านั้น และหน่วยงานอื่นๆ ของรัฐบาลจีนไม่ทำ มีอำนาจในการกระทำความผิดทางอาญา หลักการนี้ได้ถูกใช้ในกฎระเบียบของตำรวจคว่ำในการดูแลและการส่งกลับ^{[ ต้องการอ้างอิง ]}และได้รับการใช้ในการเรียกเป็นคำถามถูกต้องตามกฎหมายของอีกครั้งผ่านการศึกษา ^{[ จำเป็นต้องอ้างอิง ]}ในทางปฏิบัติ ไม่มีกลไกใดในการตรวจสอบความถูกต้องตามรัฐธรรมนูญของกฎหมายฉบับร่าง หมายความว่าผู้บริหารท้องถิ่นสามารถเลี่ยงรัฐธรรมนูญผ่านกฎหมายปกครองได้ ^{[ ต้องการการอ้างอิง ]}

กระบวนการนิติบัญญัติของ NPC ทำงานตามแผนงานห้าปีที่ร่างโดยคณะกรรมการฝ่ายนิติบัญญัติ^[15]ภายในแผนงาน ร่างกฎหมายเฉพาะส่วนหนึ่งถูกร่างขึ้นโดยกลุ่มสมาชิกสภานิติบัญญัติหรือหน่วยงานบริหารภายในสภาแห่งรัฐ เหล่านี้ ข้อเสนอจะถูกรวบรวมเป็นวาระประจำปีซึ่งสรุปงานของ NPC ในปีนั้น ๆ ^[16]ตามมาด้วยการปรึกษาหารือโดยผู้เชี่ยวชาญและการอนุมัติในหลักการโดยพรรคคอมมิวนิสต์ หลังจากนั้น กฎหมายจะผ่านการอ่านสามครั้งและการปรึกษาหารือสาธารณะ การอนุมัติขั้นสุดท้ายจะกระทำในการประชุมเต็มคณะ ซึ่งตามอนุสัญญาแล้ว การลงคะแนนเสียงนั้นแทบจะเป็นเอกฉันท์ ^[16]

NPC ไม่เคยปฏิเสธร่างกฎหมายของรัฐบาลจนกระทั่งปี 1986 ระหว่างกระบวนการพิจารณากฎหมายล้มละลาย ซึ่งร่างกฎหมายฉบับแก้ไขได้ผ่านเข้าสู่ช่วงเดียวกัน การปฏิเสธโดยสมบูรณ์โดยไม่มีการแก้ไขฉบับแก้ไขเกิดขึ้นในปี 2543 เมื่อกฎหมายทางหลวงถูกปฏิเสธ ซึ่งเกิดขึ้นครั้งแรกในรอบหกสิบปีของประวัติศาสตร์ ^[17]ยิ่งกว่านั้น ในปี 2558 NPC ปฏิเสธที่จะส่งชุดร่างกฎหมายที่เสนอโดยสภาแห่งรัฐ โดยยืนยันว่าแต่ละร่างกฎหมายกำหนดให้มีการลงคะแนนเสียงและกระบวนการแก้ไขแยกต่างหาก ^[18]เวลาในการออกกฎหมายอาจสั้นเพียงหกเดือนหรือนานถึง 15 ปีสำหรับกฎหมายที่มีข้อขัดแย้ง เช่น กฎหมายต่อต้านการผูกขาด ^[16]

NPC จะประชุมกันปีละประมาณสองสัปดาห์ในเวลาเดียวกันกับการประชุมปรึกษาหารือทางการเมืองของประชาชนจีนซึ่งปกติแล้วจะเป็นช่วงฤดูใบไม้ผลิ การประชุมที่รวมกันเรียกว่าการประชุมสองครั้ง ^{[19] [20]}ระหว่างการประชุมเหล่านี้ อำนาจถูกใช้โดยคณะกรรมการประจำสภาประชาชนแห่งชาติซึ่งมีสมาชิกประมาณ 150 คน

การประชุมกลายเป็นงานสื่อเพราะเป็นการประชุมเต็มคณะที่ผู้นำจีนจัดทำรายงานการทำงาน แม้ว่า NPC จะไม่เคยล้มเหลวในการอนุมัติรายงานการทำงานหรือผู้สมัครที่ได้รับการเสนอชื่อจากพรรค แต่คะแนนเสียงเหล่านี้ไม่เป็นเอกฉันท์อีกต่อไป ถือเป็นเรื่องน่าอายอย่างยิ่งที่คะแนนเสียงอนุมัติให้ลดลงต่ำกว่า 70% ซึ่งเกิดขึ้นหลายครั้งในช่วงกลางทศวรรษ 1990 ไม่นานมานี้ มีการตรวจสอบรายงานการทำงานกับผู้แทน NPC ล่วงหน้าเพื่อหลีกเลี่ยงความอับอายนี้

นอกจากนี้ ในระหว่างการประชุม NPC ผู้นำจีนจะจัดงานแถลงข่าวกับนักข่าวต่างประเทศ และนี่เป็นหนึ่งในไม่กี่โอกาสที่นักข่าวชาวตะวันตกจะถามคำถามที่ไม่ได้เขียนเกี่ยวกับความเป็นผู้นำของจีน

ร่างกฎหมายใหญ่มักใช้เวลาหลายปีในการร่าง และบางครั้งร่างกฎหมายจะไม่ถูกเสนอชื่อก่อนการลงคะแนนขั้นสุดท้ายหากมีการคัดค้านอย่างมากต่อมาตรการนี้ ตัวอย่างนี้คือกฎหมายทรัพย์สินของสาธารณรัฐประชาชนจีนซึ่งถูกถอนออกจากวาระนิติบัญญัติปี 2549 หลังจากคัดค้านว่ากฎหมายไม่ได้ทำเพียงพอที่จะปกป้องทรัพย์สินของรัฐ กฎหมายของจีนมักจะยื่นขออนุมัติหลังจากพิจารณาถึง 3 ครั้งแล้วที่คณะกรรมการประจำ NPC อย่างไรก็ตาม การถกเถียงเรื่องกฎหมายทรัพย์สินนั้นกินเวลานานถึง 9 ปี โดยได้รับการทบทวนถึง 7 ครั้งจากคณะกรรมการประจำ NPC และทำให้เกิดการโต้เถียงกันอย่างเผ็ดร้อนไปทั่วประเทศ กฎหมายทรัพย์สินที่รอคอยมานานและมีการโต้แย้งกันอย่างสูงในที่สุดก็ได้รับการอนุมัติในสมัยที่ห้าของสภาประชาชนแห่งชาติครั้งที่สิบ (NPC) เมื่อวันที่ 16 มีนาคม 2550 ในบรรดาผู้แทน 2,889 คนที่เข้าร่วมการประชุมปิดนั้น 2,799 โหวตให้ 52 ไม่เห็นด้วย 37 งดออกเสียง และไม่มีใครลงคะแนน

NPC ประกอบด้วยผู้แทนประมาณ 2,980 คนในปี 2561 ทำให้เป็นองค์กรรัฐสภาที่ใหญ่ที่สุดในโลก ^[21]ผู้ได้รับมอบหมายให้สภาคองเกรสประชาชนแห่งชาติได้รับการเลือกตั้งสำหรับคำห้าปีผ่านหลายฉัตรตัวแทนระบบการเลือกตั้ง ผู้ได้รับมอบหมายได้รับการเลือกตั้งโดยประกอบคนจังหวัดที่จะมีการเลือกตั้งโดยประกอบระดับที่ต่ำกว่าและอื่น ๆ ผ่านชุดของชั้นที่จะประกอบคนในท้องถิ่นซึ่งได้รับการเลือกตั้งโดยตรงจากการเลือกตั้ง

มีการจำกัดจำนวนผู้สมัครตามสัดส่วนของจำนวนที่นั่งที่มีอยู่ ในระดับชาติ ตัวอย่างเช่น อนุญาตให้มีผู้สมัครสูงสุด 110 คนต่อ 100 ที่นั่ง ในระดับจังหวัด มีผู้สมัคร 120 คน ต่อ 100 ที่นั่ง อัตราส่วนนี้จะเพิ่มขึ้นสำหรับการชุมนุมของผู้คนระดับล่างแต่ละระดับ จนถึงระดับต่ำสุด ระดับหมู่บ้าน ไม่มีการจำกัดจำนวนผู้สมัครสำหรับแต่ละที่นั่ง ^{[ อ้างจำเป็น ]}อย่างไรก็ตาม เว็บไซต์ของรัฐสภากล่าวว่า "ในการเลือกตั้งทางอ้อม จำนวนผู้สมัครควรเกินจำนวนที่จะเลือกโดย 20% ถึง 50%" ข้อกำหนดว่าต้องมีผู้สมัครรับเลือกตั้งมากกว่าที่นั่งซึ่งตรงกันข้ามกับกระบวนการของสหภาพโซเวียต ซึ่งจำนวนผู้สมัครรับเลือกตั้งเท่ากันกับจำนวนที่นั่ง

การเป็นสมาชิกสภาประชาชนแห่งชาติครั้งก่อน

คณะผู้แทนฮ่องกงและมาเก๊า

ฮ่องกงมีคณะผู้แทนแยกต่างหากตั้งแต่ NPC ที่ 9 ในปี 1998 และมาเก๊าตั้งแต่ NPC ที่ 10 ในปี 2546 ผู้แทนจากฮ่องกงและมาเก๊าได้รับเลือกผ่านวิทยาลัยการเลือกตั้งมากกว่าการโหวตจากมวลชน แต่รวมถึงบุคคลสำคัญทางการเมืองที่ ที่อาศัยอยู่ในภูมิภาค ^[26]วิทยาลัยการเลือกตั้งซึ่งเลือกสมาชิก NPC ของฮ่องกงและมาเก๊านั้นส่วนใหญ่คล้ายคลึงกันในองค์ประกอบกับหน่วยงานที่คัดเลือกผู้บริหารระดับสูงของภูมิภาคเหล่านั้น เพื่อลงสมัครรับเลือกตั้ง ผู้สมัครต้องได้รับการตรวจสอบโดยรัฐสภาของวิทยาลัยการเลือกตั้ง และต้องตกลงที่จะรักษารัฐธรรมนูญของสาธารณรัฐประชาชนจีนและกฎหมายพื้นฐาน ผู้มีสิทธิเลือกตั้งแต่ละคนสามารถลงคะแนนเสียงสำหรับจำนวนที่นั่งจากผู้ได้รับการเสนอชื่อที่มีคุณสมบัติเหมาะสม

ภายใต้นโยบายหนึ่งประเทศ สองระบบ CCP ไม่ได้ดำเนินการในฮ่องกงหรือมาเก๊า และไม่มีผู้แทนจากฮ่องกงและมาเก๊าที่มีส่วนเกี่ยวข้องอย่างเป็นทางการกับ CCP อย่างไรก็ตาม คณะกรรมการการเลือกตั้งที่คัดเลือกผู้แทนฮ่องกงและมาเก๊า ส่วนใหญ่เป็นผู้สนับสนุนค่ายกักกันที่สนับสนุนปักกิ่ง และจนถึงตอนนี้ ผู้สมัครทั้งหมดที่ได้รับเลือกจากฮ่องกงและมาเก๊าล้วนมาจากกลุ่มโปรปักกิ่ง -ค่ายตั้ง.

ตรงกันข้ามกับจีนแผ่นดินใหญ่ที่ไม่อนุญาตให้พรรคฝ่ายค้านทางการเมือง ฝ่ายค้านควบคุมประมาณหนึ่งในสี่ของวิทยาลัยการเลือกตั้ง ผู้สมัครฝ่ายค้านได้รับอนุญาตให้ลงสมัครรับตำแหน่ง NPC แม้ว่าจะไม่เคยได้รับการเลือกตั้งผู้สมัครฝ่ายค้านก็ตาม ในการเลือกตั้งครั้งล่าสุดในปี 2560ฝ่ายค้านของพรรคประชาธิปัตย์ปฏิเสธที่จะรับรองผู้สมัครเพราะพวกเขาเชื่อว่าการเปลี่ยนแปลงรัฐธรรมนูญทำให้การได้รับที่นั่งนั้นไร้ประโยชน์ ^[27]ในการเลือกตั้งครั้งนี้ รัฐสภาปฏิเสธที่จะอนุญาตให้มีผู้สมัครชิงตำแหน่งผู้มีสิทธิเลือกตั้งและผู้สมัครอิสระหลายคนโดยอ้างว่าพวกเขาปฏิเสธที่จะลงนามในแบบฟอร์มการเลือกตั้งซึ่งให้คำมั่นว่าจะสนับสนุนรัฐธรรมนูญและกฎหมายพื้นฐาน อย่างไรก็ตาม รัฐสภาอนุญาตให้มีผู้สมัครรับเลือกตั้งเป็นบุคคลระดับกลาง-ระดับปานกลางหลายคนที่ไม่สามารถเลือกรับเลือกตั้งได้

แม้ว่าฝ่ายค้านที่เป็นประชาธิปไตยในฮ่องกงจะมีคะแนนเสียงไม่เพียงพอที่จะเลือกผู้สมัครฝ่ายค้าน แต่พวกเขาก็ยังแสดงความเชื่อว่าพวกเขามีที่นั่งเพียงพอที่จะโน้มน้าวให้บุคคลที่สนับสนุนปักกิ่งจะได้รับเลือก ⁽²⁸⁾

วิธีการเลือกผู้แทน SAR ในปัจจุบันเริ่มต้นขึ้นหลังจากมอบอำนาจอธิปไตยให้แก่ PRC ระหว่างปี พ.ศ. 2518 และการส่งมอบ ทั้งฮ่องกงและมาเก๊าเป็นตัวแทนของคณะผู้แทนที่ได้รับเลือกจากสภามณฑลกวางตุ้ง

ผู้แทนไต้หวัน

NPC ได้รวมคณะผู้แทน " ไต้หวัน " ตั้งแต่ NPC ที่ 4 ในปี 1975 ซึ่งสอดคล้องกับจุดยืนของ PRC ที่ว่าไต้หวันเป็นจังหวัดหนึ่งของประเทศจีน ก่อนยุค 2000 ผู้แทนไต้หวันใน NPC ส่วนใหญ่เป็นชาวไต้หวันของพรรคคอมมิวนิสต์จีนที่หนีออกจากไต้หวันหลังปี 1947 ตอนนี้พวกเขาเสียชีวิตหรือแก่มากแล้ว และในการประชุมสามครั้งที่ผ่านมา มีผู้แทน "ไต้หวัน" เพียงคนเดียว เกิดจริงในไต้หวัน ( Chen Yunyingภรรยาของนักเศรษฐศาสตร์Justin Yifu Lin ); ส่วนที่เหลือเป็น "เพื่อนร่วมชาติไต้หวันรุ่นที่สอง" ซึ่งพ่อแม่หรือปู่ย่าตายายมาจากไต้หวัน ^[29]ปัจจุบัน คณะผู้แทน NPC ไต้หวันได้รับเลือกจาก "การประชุมการเลือกตั้งแบบปรึกษาหารือ" (协商选举会议) ซึ่งได้รับเลือกในวาระสุดท้ายของ NPC ที่ 11 ^[30]

สภาประชาชนแห่งชาติครั้งที่ 12 ซึ่งจัดขึ้นในปี 2556

คณะผู้แทนกองทัพปลดแอกประชาชน

กองทัพปลดปล่อยประชาชนได้มีคณะผู้แทนขนาดใหญ่ตั้งแต่การก่อตั้งของ NPC ทำขึ้นที่ใดก็ได้จากร้อยละ 4 ของผู้ได้รับมอบหมายรวม (ที่ 3 NPC) ถึงร้อยละ 17 (ที่ 4 NPC) นับตั้งแต่ NPC ลำดับที่ 5 โดยปกติแล้วจะมีที่นั่งประมาณ 9 เปอร์เซ็นต์ของจำนวนผู้ร่วมประชุมทั้งหมด และเป็นผู้แทนที่ใหญ่ที่สุดใน NPC อย่างสม่ำเสมอ ตัวอย่างเช่นใน NPC ที่ 12 คณะผู้แทน PLA มีสมาชิก 268 คน; คณะผู้แทนที่ใหญ่ที่สุดรองลงมาคือซานตงมีสมาชิก 175 คน ^[31]

ชนกลุ่มน้อยและผู้แทนชาวจีนโพ้นทะเล

สำหรับ NPC สามตัวแรก มีคณะผู้แทนพิเศษสำหรับชาวจีนที่เดินทางกลับต่างประเทศแต่สิ่งนี้ถูกกำจัดตั้งแต่ NPC ที่ 4 และแม้ว่าชาวจีนโพ้นทะเลจะยังคงเป็นกลุ่มที่ได้รับการยอมรับใน NPC แต่ขณะนี้พวกเขากระจัดกระจายอยู่ท่ามกลางคณะผู้แทนต่างๆ จีนยังรับรองกลุ่มชาติพันธุ์ชนกลุ่มน้อย 55 กลุ่มในประเทศจีน และมีผู้แทนอย่างน้อยหนึ่งคนของแต่ละกลุ่มใน NPC ปัจจุบัน (12) ^[32]ผู้แทนเหล่านี้มักเป็นของคณะผู้แทนจากเขตปกครองตนเองของจีน เช่นทิเบตและซินเจียงแต่ผู้แทนจากบางกลุ่ม เช่น ชาวฮุ่ย (ชาวจีนมุสลิม) อยู่ในคณะผู้แทนที่แตกต่างกันมากมาย

อวัยวะถาวรของ NPC และเลือกโดยเจ้าหน้าที่ NPC ประกอบด้วย: ^[33]

• ประธาน
• รองประธาน
• เลขาธิการ

คณะกรรมการพิเศษ

อาคารสำนักงานสภาประชาชนแห่งชาติ

นอกจากคณะกรรมการประจำแล้ว ยังมีการจัดตั้งคณะกรรมการพิเศษ 9 คณะภายใต้ NPC เพื่อศึกษาประเด็นที่เกี่ยวข้องกับสาขาเฉพาะ คณะกรรมการเหล่านี้รวมถึง:

• คณะกรรมการกิจการชาติพันธุ์
• คณะกรรมการรัฐธรรมนูญและกฎหมาย^[34]
• คณะกรรมการกิจการภายในและตุลาการ
• คณะกรรมการการเงินและเศรษฐกิจ
• คณะกรรมการการศึกษา วิทยาศาสตร์ วัฒนธรรม และสาธารณสุข
• คณะกรรมการการต่างประเทศ
• คณะกรรมการกิจการจีนโพ้นทะเล
• คณะกรรมการคุ้มครองสิ่งแวดล้อมและอนุรักษ์ทรัพยากร
• คณะกรรมการกิจการเกษตรและชนบท

ฝ่ายปกครอง

มีการจัดตั้งหน่วยงานธุรการจำนวนหนึ่งเพื่อสนับสนุนการทำงานของ NPC ซึ่งรวมถึง:

• สำนักงานทั่วไป
• คณะกรรมการกิจการนิติบัญญัติ
• คณะกรรมการกิจการงบประมาณ
• คณะกรรมการกฎหมายพื้นฐานของเขตปกครองพิเศษฮ่องกง
• คณะกรรมการกฎหมายพื้นฐานเขตปกครองพิเศษมาเก๊า

รัฐสภา

กรรมการบริหารของ NPCเป็นตัว 178 สมาชิกของ NPC ^[35]ประกอบด้วยเจ้าหน้าที่อาวุโสของพรรคคอมมิวนิสต์จีน (CCP), รัฐ, พรรคที่ไม่ใช่คอมมิวนิสต์และสหพันธ์อุตสาหกรรมและการพาณิชย์แห่งประเทศจีนทั้งหมด , ผู้ที่ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับพรรค, หัวหน้าหน่วยงานรัฐบาลกลางและองค์กรประชาชน, ผู้นำ สมาชิกทั้งหมด 35 คณะผู้แทนไปยังเซสชัน NPC รวมทั้งผู้ที่มาจากฮ่องกงและมาเก๊าและกองทัพปลดปล่อยประชาชน ^[35]มันสรรหาประธานและรองประธานของจีนประธานรองประธานและเลขาธิการของคณะกรรมาธิการของ NPCที่ประธานคณะกรรมาธิการทหารกลางและประธานศาลฎีกาคนของศาลสำหรับการเลือกตั้ง โดย นปช. ^[36]หน้าที่ของมันถูกกำหนดไว้ในกฎหมายประกอบรัฐธรรมนูญของ NPCแต่ไม่ใช่วิธีการประกอบ ⁽³⁶⁾

ภายใต้รัฐธรรมนูญแห่งสาธารณรัฐประชาชนจีน พรรคคอมมิวนิสต์จีนได้รับการรับรองบทบาทผู้นำ และสภาประชาชนแห่งชาติจึงไม่ใช้เป็นเวทีอภิปรายระหว่างรัฐบาลและฝ่ายค้าน เช่นเดียวกับรัฐสภาตะวันตก ในเวลาเดียวกัน รัฐธรรมนูญกำหนดให้พรรคอยู่ภายใต้กฎหมายที่ผ่านสภาประชาชนแห่งชาติ และ NPC เป็นเวทีสำหรับการอภิปรายและการแก้ไขข้อขัดแย้งระหว่างกลุ่มผลประโยชน์ต่างๆ พรรคคอมมิวนิสต์รักษาการควบคุม NPC โดยควบคุมการเลือกผู้แทน ควบคุมระเบียบวาระทางกฎหมาย และควบคุมกระบวนการแก้ไขรัฐธรรมนูญ

บทบาทของพรรคคอมมิวนิสต์ในการคัดเลือกผู้แทน

ห้องโถงใหญ่ของคนที่ทั้งสองสภาประชาชนแห่งชาติและ สภาแห่งชาติของพรรคคอมมิวนิสต์จีนประชุม

พรรคคอมมิวนิสต์จีนที่ปกครองดูแลควบคุมองค์ประกอบของรัฐสภาในระดับต่างๆ โดยเฉพาะสภาประชาชนแห่งชาติ ^[37]ในระดับท้องถิ่น มีการกระจายอำนาจจำนวนมากในกระบวนการคัดเลือกผู้สมัครล่วงหน้าโดยมีที่ว่างสำหรับการเมืองภายในพรรคในท้องถิ่นและสำหรับการมีส่วนร่วมโดยผู้สมัครที่ไม่ใช่คอมมิวนิสต์ โครงสร้างของระบบการเลือกตั้งแบบฉัตรทำให้ยากสำหรับผู้สมัครที่จะเป็นสมาชิกของสภาประชาชนระดับสูงโดยไม่ได้รับการสนับสนุนจากนักการเมืองในระดับล่างในขณะเดียวกันก็ทำให้ระบบราชการของพรรคไม่สามารถควบคุมการเลือกตั้งได้อย่างสมบูรณ์ กระบวนการ.

หนึ่งในกลไกดังกล่าวคือการจำกัดจำนวนผู้สมัครตามสัดส่วนของจำนวนที่นั่งที่มีอยู่ ^[38]ในระดับชาติ ตัวอย่างเช่น อนุญาตให้มีผู้สมัครสูงสุด 110 คนต่อ 100 ที่นั่ง; ในระดับจังหวัด มีผู้สมัคร 120 คน ต่อ 100 ที่นั่ง อัตราส่วนนี้จะเพิ่มขึ้นสำหรับการประชุมระดับล่างแต่ละระดับ จนกระทั่งระดับต่ำสุด ระดับหมู่บ้าน ไม่มีการจำกัดจำนวนผู้สมัครสำหรับแต่ละที่นั่ง อย่างไรก็ตาม เว็บไซต์ของสภาคองเกรสระบุว่า "ในการเลือกตั้งทางอ้อม จำนวนผู้สมัครควรเกินจำนวนที่จะเลือก 20% ถึง 50%" ^[39]แนวปฏิบัติในการมีผู้สมัครรับเลือกตั้งมากกว่าที่นั่งสำหรับตำแหน่งผู้แทน NPC ได้กลายเป็นมาตรฐาน และแตกต่างจากแนวปฏิบัติของสหภาพโซเวียตที่ตำแหน่งผู้แทนทั้งหมดได้รับการคัดเลือกจากศูนย์พรรค ^[40]แม้ว่าข้อจำกัดในการเลือกสมาชิกจะอนุญาตให้ผู้นำพรรคปิดกั้นผู้สมัครรับเลือกตั้ง ซึ่งถือว่าไม่เป็นที่ยอมรับ แต่ก็ยังทำให้ผู้สมัครที่ไม่เป็นที่นิยมถูกถอดออกจากกระบวนการเลือกตั้ง ไม่ยอมรับการท้าทายโดยตรงและชัดเจนต่อการปกครองของพรรคคอมมิวนิสต์ แต่ไม่น่าจะเกิดขึ้นได้ไม่ว่าในกรณีใดเนื่องจากการควบคุมที่ศูนย์พรรคมีต่อการเลือกผู้แทน

นอกจากนี้ รัฐธรรมนูญของสภาประชาชนแห่งชาติยังกำหนดให้ใช้อำนาจส่วนใหญ่ในแต่ละวันโดยคณะกรรมการประจำ ^[41]เนืองจากเสียงข้างมากในสภาคองเกรส พรรคคอมมิวนิสต์มีการควบคุมองค์ประกอบของคณะกรรมการประจำ ดังนั้นจึงอนุญาตให้ควบคุมการกระทำของสภาประชาชนแห่งชาติ อย่างไรก็ตาม พรรคคอมมิวนิสต์ใช้สภาประชาชนแห่งชาติเป็นกลไกในการประสานผลประโยชน์ที่แตกต่างกัน ชั่งน้ำหนักกลยุทธ์ที่แตกต่างกัน และรวมมุมมองเหล่านี้ไว้ในร่างกฎหมาย ^[42]

แม้ว่าการอนุมัติของพรรคจะมีผลบังคับสำหรับการเป็นสมาชิกใน NPC แต่ที่นั่งประมาณหนึ่งในสามนั้นเป็นไปตามอนุสัญญาที่สงวนไว้สำหรับผู้ที่ไม่ใช่สมาชิกพรรคคอมมิวนิสต์ ซึ่งรวมถึงผู้เชี่ยวชาญทางเทคนิคและสมาชิกของฝ่ายพันธมิตรที่มีขนาดเล็กกว่า ^[38]ในขณะที่สมาชิกเหล่านี้ให้ความเชี่ยวชาญทางเทคนิคและความคิดเห็นที่ค่อนข้างหลากหลายมากขึ้น พวกเขาไม่ได้ทำหน้าที่เป็นฝ่ายค้านทางการเมือง ^[43]

บทบาทของพรรคคอมมิวนิสต์ในกระบวนการนิติบัญญัติ

ภายใต้กฎหมายของจีนที่พรรคคอมมิวนิสต์จะถูกกันออกไปจากการออกกฎหมายโดยตรงแนะนำเข้าไปใน NPC ^[16]แม้ว่าพรรคสามารถขอให้กระทรวงรัฐบาลหรือสมาชิกแต่ละคนเสนอกฎหมายในนามของพรรค บทบาทหลักของพรรคคอมมิวนิสต์ในกระบวนการนิติบัญญัติส่วนใหญ่จะใช้ในระหว่างขั้นตอนการร่างกฎหมาย ก่อนที่ NPC จะพิจารณากฎหมาย มีคณะทำงานที่ศึกษาหัวข้อที่เสนอ และจำเป็นที่ผู้นำพรรคจะต้องตกลง "ในหลักการ" ต่อการเปลี่ยนแปลงทางกฎหมายใดๆ กระบวนการนี้คาบเกี่ยวกันกับระยะการร่างขั้นต้น เนื่องจากประเด็นที่มีการโต้เถียงหรือละเอียดอ่อนเป็นพิเศษจำเป็นต้องได้รับอนุมัติและมติเอกฉันท์จากผู้นำพรรค ^[16]

บทบาทของพรรคคอมมิวนิสต์ในการแก้ไขรัฐธรรมนูญ

ผู้นำพรรคคอมมิวนิสต์มีบทบาทสำคัญในการอนุมัติการแก้ไขรัฐธรรมนูญ ตรงกันข้ามกับกฎหมายทั่วไปซึ่งผู้นำพรรคคอมมิวนิสต์อนุมัติกฎหมายในหลักการ และกฎหมายดังกล่าวได้รับการแนะนำโดยรัฐมนตรีของรัฐบาลหรือสมาชิกสภาประชาชนแห่งชาติแต่ละคน การแก้ไขรัฐธรรมนูญจะร่างและอภิปรายภายในพรรคคอมมิวนิสต์ซึ่งได้รับอนุมัติจากส่วนกลาง คณะกรรมการพรรคแล้วนำเสนอต่อสภาประชาชนแห่งชาติ ^[44]ตรงกันข้ามกับกฎหมายทั่วไป ซึ่งกระบวนการส่วนใหญ่กำกับโดยกฎหมายนิติบัญญัติ กระบวนการแก้ไขรัฐธรรมนูญส่วนใหญ่อธิบายไว้ในเอกสารของพรรค ^[44]ต่างจากกฎหมายทั่วไปที่ NPC ทำการแก้ไขข้อเสนอกฎหมายอย่างกว้างขวางเป็นประจำซึ่งได้รับการแนะนำให้รู้จัก การเปลี่ยนแปลงการแก้ไขรัฐธรรมนูญจากร่างที่ได้รับอนุมัติจากพรรคมีน้อย

นอกเหนือจากการออกกฎหมายแล้ว กปปส. ยังมีปฏิสัมพันธ์กับรัฐบาลท้องถิ่นผ่านกระบวนการทบทวนรัฐธรรมนูญ ในทางตรงกันข้ามกับประเทศตะวันตกส่วนใหญ่ การทบทวนรัฐธรรมนูญถือเป็นหน้าที่ด้านกฎหมายและไม่ใช่หน้าที่ของฝ่ายตุลาการ และศาลจีนไม่ได้รับอนุญาตให้ตรวจสอบรัฐธรรมนูญของกฎหมาย NPC ได้สร้างชุดของสถาบันที่ติดตามมาตรการปกครองส่วนท้องถิ่นเพื่อให้เป็นไปตามรัฐธรรมนูญ ^[13]โดยปกติ คณะกรรมการฝ่ายนิติบัญญัติจะทบทวนกฎหมายเพื่อให้เป็นไปตามรัฐธรรมนูญ จากนั้นจึงแจ้งให้หน่วยงานที่ออกกฎหมายทราบถึงข้อค้นพบ และพึ่งพาหน่วยงานที่ตรากฎหมายเพื่อยกเลิกการตัดสินใจ แม้ว่า NPC จะมีอำนาจทางกฎหมายในการเพิกถอนกฎหมายที่ขัดต่อรัฐธรรมนูญโดยรัฐบาลท้องถิ่น แต่ก็ไม่เคยใช้อำนาจนั้น ^[13]

• รายชื่อสภานิติบัญญัติแบ่งตามประเทศ
• รายชื่อผลการลงคะแนนเสียงสภาประชาชนแห่งชาติจีน
• การเมืองสาธารณรัฐประชาชนจีน
• สภาประชาชนสูงสุด
• Supreme Soviet of the Soviet Union (อดีตเทียบเท่า)

ภาษาอังกฤษ

• ผู้สังเกตการณ์ NPC
• รายงานการประชุมNPC & CPPCC ประจำปี 2559 อย่างเต็มรูปแบบ - China.org.cn
• รายงานการประชุมNPC & CPPCC ประจำปี 2557 แบบเต็ม - China.org.cn
• เว็บไซต์ทางการของ NPC . เวอร์ชันภาษาอังกฤษ
• บทความของ NY Times เกี่ยวกับการกักตัวผู้ที่จะยื่นคำร้องต่อ NPC
• ข้อมูลสภาประชาชนแห่งชาติและคณะกรรมการประจำ
• เวอร์ชั่นภาษาอังกฤษของ Standing Committee of Beijing Municipal People's Congress

ชาวจีน

• เว็บไซต์อย่างเป็นทางการของ NPC
• ข่าวเกี่ยวกับ NPC , People's Daily Online
• นโยบายเกี่ยวกับสภาประชาชนแห่งชาติจีน
• คณะกรรมการประจำสภาประชาชนเทศบาลกรุงปักกิ่ง
• เว็บไซต์ทางการของหอประชุมใหญ่