ชาวเมารี

เมารี ( / เมตร aʊ R ฉัน / ; เมารีออกเสียง:  [maːɔɾi] ( ฟัง ) ^[6] ) เป็นชนพื้นเมือง คนโปลีนีเซียของแผ่นดินนิวซีแลนด์ เมารีเกิดขึ้นกับการตั้งถิ่นฐานมาจากทางทิศตะวันออกโปลินีเซีที่เข้ามาในประเทศนิวซีแลนด์ในหลายคลื่นของWaka (เรือแคนู) เดินทางระหว่างประมาณ 1320 และ 1350 ^[7]ในช่วงหลายศตวรรษในการแยกตั้งถิ่นฐานเหล่านี้ได้รับการพัฒนาวัฒนธรรมที่โดดเด่นของตัวเองซึ่งภาษาเทพปกรณัมงานฝีมือและศิลปะการแสดงมีการพัฒนาอย่างเป็นอิสระจากวัฒนธรรมโพลีนีเซียตะวันออกอื่น ๆ บางต้นเมารีย้ายไปอยู่ที่ชาตัมเกาะที่ลูกหลานของพวกเขากลายเป็นชนพื้นเมืองอื่น ๆ โปลีนีเซียกลุ่มชาติพันธุ์ของนิวซีแลนด์ที่Moriori ^[8]

เมารี

Māoriแสดง haka (2012)
ภูมิภาคที่มีประชากรจำนวนมาก
นิวซีแลนด์	775,836 (สำมะโนประชากร พ.ศ. 2561) [1]
ออสเตรเลีย	142,107 (การสำรวจสำมะโนประชากร พ.ศ. 2559) [2]
ประเทศอังกฤษ	ประมาณ 8,000 (พ.ศ. 2543) [3]
สหรัฐ	3,500 (พ.ศ. 2543) [4]
แคนาดา	2,500 (2559) [5]
ภูมิภาคอื่น ๆ	ประมาณ 8,000 [3]
ภาษา
เมารี , ภาษาอังกฤษ
ศาสนา
ส่วนใหญ่นับถือศาสนาคริสต์หรือศาสนา RātanaMāoriที่ไม่เกี่ยวกับ ศาสนา
กลุ่มชาติพันธุ์ที่เกี่ยวข้อง
ชาวโพลีนีเซียอื่น ๆ

การเข้ามาของชาวยุโรปในนิวซีแลนด์เริ่มตั้งแต่ศตวรรษที่ 18 ทำให้วิถีชีวิตของชาวเมารีเปลี่ยนแปลงไปอย่างใหญ่หลวง ชาวเมารีค่อยๆรับเอาแง่มุมต่างๆของสังคมและวัฒนธรรมตะวันตกเข้ามา ความสัมพันธ์เริ่มต้นระหว่างชาวเมารีและชาวยุโรปส่วนใหญ่เป็นมิตรและด้วยการลงนามในสนธิสัญญา Waitangiในปีพ. ศ. 2383 ทั้งสองวัฒนธรรมได้อยู่ร่วมกัน ความตึงเครียดที่เพิ่มขึ้นจากการขายที่ดินที่มีข้อพิพาททำให้เกิดความขัดแย้งในทศวรรษ 1860 และการยึดที่ดินครั้งใหญ่ การเปลี่ยนแปลงทางสังคมและการแพร่ระบาดของโรคที่ได้รับการแนะนำทำให้เกิดความเสียหายอย่างมากต่อประชากรชาวเมารีซึ่งลดลงอย่างมาก เมื่อเริ่มต้นศตวรรษที่ 20 ประชากรชาวเมารีเริ่มฟื้นตัวและมีความพยายามที่จะเพิ่มสถานะของพวกเขาในสังคมนิวซีแลนด์ที่กว้างขึ้นและบรรลุความยุติธรรมทางสังคม

ดังนั้นวัฒนธรรมเมารีดั้งเดิมจึงได้รับการฟื้นฟูที่สำคัญซึ่งได้รับการสนับสนุนเพิ่มเติมจากการเคลื่อนไหวประท้วงของชาวเมารีที่เกิดขึ้นในทศวรรษที่ 1960 อย่างไรก็ตามชาวเมารีจำนวนไม่สมส่วนต้องเผชิญกับอุปสรรคทางเศรษฐกิจและสังคมที่สำคัญและโดยทั่วไปมีอายุขัยและรายได้ที่ต่ำกว่าเมื่อเทียบกับกลุ่มชาติพันธุ์อื่น ๆ ในนิวซีแลนด์ พวกเขาประสบปัญหาอาชญากรรมปัญหาสุขภาพและผลสัมฤทธิ์ทางการศึกษาที่สูงขึ้น มีการริเริ่มทางเศรษฐกิจและสังคมจำนวนมากโดยมีจุดประสงค์เพื่อ "ปิดช่องว่าง" ระหว่างชาวเมารีกับชาวนิวซีแลนด์คนอื่น ๆ การแก้ไขทางการเมืองและเศรษฐกิจสำหรับความคับข้องใจในประวัติศาสตร์ยังดำเนินอยู่ (ดูการเรียกร้องและการตั้งถิ่นฐานในสนธิสัญญา Waitangi )

ในการสำรวจสำมะโนประชากรปี 2018มีประชากร 775,836 คนในนิวซีแลนด์ระบุว่าเป็นชาวเมารีคิดเป็น 16.5 เปอร์เซ็นต์ของประชากรทั้งประเทศ พวกเขาเป็นกลุ่มชาติพันธุ์ที่ใหญ่เป็นอันดับสองในนิวซีแลนด์รองจากชาวนิวซีแลนด์ในยุโรป (" Pākehā ") นอกจากนี้ชาวเมารีมากกว่า 140,000 คนอาศัยอยู่ในออสเตรเลีย ภาษาเมารีเป็นภาษาพูดที่มีขอบเขตโดยประมาณหนึ่งในห้าของชาวเมารีคิดเป็นร้อยละ 3 ของประชากรทั้งหมด ชาวเมารีมีส่วนร่วมในวัฒนธรรมและสังคมของนิวซีแลนด์โดยมีตัวแทนอิสระในด้านต่างๆเช่นสื่อการเมืองและกีฬา