สภาผู้แทนราษฎร
สภาผู้แทนราษฎรเป็นหนึ่งในสองห้องของสองสภา สมาชิกสภานิติบัญญัติ , ห้องอีกคนบนบ้าน [1]แม้จะมีตำแหน่งอย่างเป็นทางการ "ต่ำกว่า" สภาสูง แต่ในสภานิติบัญญัติหลายแห่งทั่วโลกสภาล่างก็เข้ามามีอำนาจมากขึ้นหรือมีอิทธิพลทางการเมืองอย่างมาก สภาล่างมักจะมีขนาดใหญ่กว่าของสองห้องกล่าวคือสมาชิกมีจำนวนมากขึ้น
แอตทริบิวต์ทั่วไป
เมื่อเปรียบเทียบกับสภาสูงสภาล่างมักแสดงลักษณะบางอย่าง (แม้ว่าจะแตกต่างกันไปตามเขตอำนาจศาล)
- อำนาจ
- ในระบบรัฐสภาสภาล่าง:
- ในยุคปัจจุบันมีอำนาจมากขึ้นโดยปกติจะขึ้นอยู่กับข้อ จำกัด กับสภาสูง
- สามารถที่จะลบล้างบ้านชั้นบนได้ในบางวิธี
- สามารถออกเสียงลงคะแนนการอภิปรายไม่ไว้วางใจกับรัฐบาลเช่นเดียวกับการลงคะแนนให้กับผู้สมัครหรือเสนอใด ๆ สำหรับหัวของรัฐบาลที่จุดเริ่มต้นของระยะรัฐสภา
- ข้อยกเว้นคือออสเตรเลียซึ่งวุฒิสภามีอำนาจมากพอ ๆ กับสภาผู้แทนราษฎรอิตาลีและโรมาเนียโดยที่วุฒิสภามีอำนาจเช่นเดียวกับสภาผู้แทนราษฎร
- ในระบบประธานาธิบดีสภาล่าง:
- ค่อนข้างน่ารังเกียจสภาล่างยังมีอำนาจพิเศษในบางพื้นที่
- มีอำนาจ แต่เพียงผู้เดียวในการฟ้องร้องผู้บริหาร (จากนั้นสภาชั้นสูงจะพยายามฟ้องร้อง )
- โดยทั่วไปจะเริ่มออกกฎหมายที่เกี่ยวข้องกับการจัดสรร / การจัดหา
- สถานะของสภาล่าง
- ได้รับการเลือกตั้งโดยตรงเสมอในขณะที่สภาสูงอาจได้รับการเลือกตั้งโดยตรงทางอ้อมหรือไม่ได้รับการเลือกตั้งเลย
- สมาชิกอาจได้รับการเลือกตั้งด้วยระบบการลงคะแนนที่แตกต่างไปจากสภาสูง
- การแบ่งเขตการปกครองที่มีประชากรส่วนใหญ่จะเป็นตัวแทนที่ดีกว่าในสภาสูง ตัวแทนมักจะเป็นสัดส่วนกับประชากร
- ได้รับการเลือกตั้งบ่อยขึ้น
- ได้รับการเลือกตั้งทั้งหมดในครั้งเดียวไม่ใช่ตามเงื่อนไขที่เซ
- ในระบบรัฐสภาสามารถถูกยุบได้โดยผู้บริหาร
- สมาชิกมากขึ้น.
- มีการควบคุมงบประมาณอุปทานและกฎหมายการเงินทั้งหมดหรือเบื้องต้น
- ลดอายุผู้สมัครกว่าบนบ้าน
โดยปกติรัฐบาลประจำวันจะต้องนำเสนองบประมาณต่อสภาล่างซึ่งจะต้องอนุมัติงบประมาณ มันเป็นวิธีปฏิบัติที่แพร่หลายสำหรับการเรียกเก็บเงินรายได้ (เช่นการจัดสรร) ที่จะเกิดขึ้นในสภาล่าง ข้อยกเว้นที่น่าสังเกตสำหรับเรื่องนี้คือWest Virginia House of Delegatesซึ่งอนุญาตให้มีการเรียกเก็บเงินรายได้จากบ้านหลังใดหลังหนึ่ง [2]
ชื่อเรื่องบ้านล่าง
สภาล่างหลายแห่งได้รับการตั้งชื่อตามมารยาทเช่น:
