สถานีลาร์โกทาวน์เซ็นเตอร์
Largo ทาวน์เซ็นเตอร์เป็นเกาะ platformed วอชิงตันเมโทร สถานีในทะเลสาบอาร์เบอร์สำมะโนประชากรที่กำหนด , หน่วยงาน เจ้าชายจอร์เคาน์ตี้รัฐแมรี่แลนด์ , สหรัฐอเมริกากับLargoที่อยู่ทางไปรษณีย์ [2] [3]
|
ลาร์โก ทาวน์ เซ็นเตอร์
|
|||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
   สถานีขนส่งทางด่วน |
|||||||||||||||
 |
|||||||||||||||
| ที่ตั้ง | 9000 Lottsford Road, ลาร์โก , แมริแลนด์ | ||||||||||||||
| พิกัด | 38°54′2.1″N 76°50′40.3″W / 38.900583°N 76.844528°Wพิกัด : 38°54′2.1″N 76°50′40.3″W / 38.900583°N 76.844528°W | ||||||||||||||
| ที่เป็นเจ้าของโดย | Washington Metropolitan Area Transit Authority | ||||||||||||||
| แพลตฟอร์ม | ชานชาลา 1 เกาะ | ||||||||||||||
| เพลง | 2 | ||||||||||||||
| การเชื่อมต่อ |  เมโทรบัส : C21, C22, C26, C27, C29 TheBus : 21, 26, 28 |
||||||||||||||
| การก่อสร้าง | |||||||||||||||
| ประเภทโครงสร้าง | สูง | ||||||||||||||
| ที่จอดรถ | 2,200 ที่ว่าง | ||||||||||||||
| สิ่งอำนวยความสะดวกสำหรับจักรยาน | 4 ชั้นวาง | ||||||||||||||
| ไม่สามารถเข้าถึงได้ | ใช่ | ||||||||||||||
| ข้อมูลอื่น ๆ | |||||||||||||||
| รหัสสถานี | G05 | ||||||||||||||
| ประวัติศาสตร์ | |||||||||||||||
| เปิดแล้ว | 18 ธันวาคม 2547 | ||||||||||||||
| ผู้โดยสาร | |||||||||||||||
| 2017 | 4,565 ต่อวัน[1]  9.29% |
||||||||||||||
| บริการ | |||||||||||||||
|
|||||||||||||||
สถานีเปิดเมื่อวันที่ 18 ธันวาคม พ.ศ. 2547 และดำเนินการโดยWashington Metropolitan Area Transit Authority (WMATA) การให้บริการสำหรับสีฟ้าและสีเงินเส้นมันเป็นปลายทางทิศตะวันออกของสีฟ้าและสีเงินเส้นและทำหน้าที่เมือง Largo และThe Boulevard ที่ศูนย์ทุน
มันเป็นครั้งแรกและคนเดียวจนถึงสถานีในเจ้าชายจอร์จเคานอกเมืองวงแหวนและตั้งอยู่ประมาณหนึ่งไมล์จากFedExFieldบ้านของฟุตบอลทีมวอชิงตัน ลาร์โกทาวน์เซ็นเตอร์ยังเป็นสถานีขนส่งหลักด้วยโรงจอดรถสองแห่งซึ่งมีพื้นที่ทั้งหมด 2,200 แห่งเชื่อมต่อกันด้วยสะพานที่ชั้นบนสุด
ประวัติศาสตร์
ในปีพ.ศ. 2523 เฮอร์เบิร์ต แฮร์ริสและสมาชิกสภานิติบัญญัติท้องถิ่นคนอื่นๆ ได้ออกกฎหมายเพื่อศึกษาความเป็นไปได้ของการสร้างเครือข่ายเดิมที่มีความยาว 103 ไมล์ (166 กม.) เพิ่มเติม 47 ไมล์ (76 กม.) รวมอยู่ในคำขอนี้เป็นส่วนขยายพิจารณาก่อนหน้านี้ 13 ไมล์ (21 กิโลเมตร) สายสีน้ำเงินผ่าน Largo เส้นทางที่จะไปสถานีเสนอที่โบวี่ [4]
ในเดือนตุลาคม พ.ศ. 2539 การกำหนดเส้นทางที่เสนอสำหรับการขยายรถไฟฟ้าสายสีน้ำเงินไปยังลาร์โกได้รับคำชี้แจงผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อมที่เอื้ออำนวยซึ่งช่วยให้โครงการเดินหน้าต่อไปได้ [5]แผนตัวแทนขยายตัวครั้งแรกไปที่เดิม 103 ไมล์ (166 กิโลเมตร) เครือข่ายรถไฟใต้ดินและจะรวมถึงทั้งสองแล้วชื่อ Summerfield และ Largo สถานี [5]สถานีได้รับความเห็นชอบจากรัฐสภาเป็นส่วนหนึ่งของการขยายในเดือนกุมภาพันธ์ 2000 ที่มีรัฐบาลที่เอื้อ 259 ล้าน $ ต่อการก่อสร้าง [6]
การก่อสร้างเริ่มขึ้นในปี 2544 และสถานีเปิดเมื่อวันที่ 18 ธันวาคม 2547 [7]การเปิดใกล้เคียงกับความสำเร็จ 3.2 ไมล์ (5.1 กม.) [8]ของทางรถไฟทางตะวันออกของสถานีถนนแอดดิสันและการเปิดสถานีมอร์แกนบูเลอวาร์ด . [7]ต้นทุนสุดท้ายในการสร้างมัน สถานีพี่น้องและส่วนต่อขยายทางรถไฟคือ 456 ล้านดอลลาร์ [9]
ในเดือนธันวาคม 2012 ลาร์โกทาวน์เซ็นเตอร์เป็นหนึ่งในห้าสถานีที่เพิ่มเข้ามาในเส้นทางของสายเงินซึ่งเดิมควรจะสิ้นสุดที่สถานีสเตเดียม–คลังอาวุธแต่ขยายไปถึงปรินซ์จอร์จเคาน์ตี้ รัฐแมริแลนด์ไปยังใจกลางเมืองลาร์โกเนื่องจากความปลอดภัย ความกังวลเกี่ยวกับพ็อกเก็ตแทร็กที่เพิ่งผ่าน Stadium–Armory [10]ดังนั้น Largo Town Center จึงเป็นปลายทางด้านตะวันออกของ Silver Line ซึ่งเริ่มให้บริการเมื่อวันที่ 26 กรกฎาคม 2014 [11]
แผนผังสถานี
ระดับแพลตฟอร์มP |
ทิศตะวันตก | ←
ไปทางFranconia–Springfield ( Morgan Boulevard )← 
ไปทางWiehle–Reston East ( Morgan Boulevard )
แทร็กสิ้นสุด → |
| แพลตฟอร์มเกาะ | ||
| มุ่งหน้า East | ←
ไปทางFranconia–Springfield ( Morgan Boulevard ) ←
ไปทางWiehle–Reston East ( Morgan Boulevard )
แทร็กสิ้นสุด → |
|
| จี | ระดับถนน | ทางออก/ทางเข้า รถโดยสารประจำทาง ที่จอดรถ |
สถานที่สำคัญใกล้เคียง
อ้างอิง
- ^ "Metrorail เฉลี่ยวันธรรมดาผู้โดยสารเรือ" (PDF) วมท. สืบค้นเมื่อ31 กรกฎาคม 2018 .
- ^ "ลาร์โก ทาวน์ เซ็นเตอร์ ." วอชิงตันเมโทร . สืบค้นเมื่อ 9 กันยายน 2018. "9000 Lottsford Road Largo, MD 20774"
- ^ " 2010 CENSUS - CENSUS BLOCK MAP (ดัชนี): Lake Arbor CDP, MD ." สำนักสำรวจสำมะโนสหรัฐ . สืบค้นเมื่อวันที่ 1 กันยายน 2018. หน้า: 1และ 2 .
- ^ นักข่าวพนักงาน (26 มิถุนายน 2523) "สมาชิกสภานิติบัญญัติในพื้นที่ขอให้ศึกษาเส้นทางรถไฟฟ้าใต้ดินอีก 47 ไมล์" เดอะวอชิงตันโพสต์ . หน้า C1.
- ^ ข Fehr, Stephen C. (18 ตุลาคม 2539) "แผนขยายสาย PG Metro เดินหน้า การศึกษาสิ่งแวดล้อมช่วยให้ Largo หยุด" เดอะวอชิงตันโพสต์ . หน้า C3.
- ^ เลย์ตัน, ลินด์ซีย์ (4 กุมภาพันธ์ 2000) "กองทุนของรัฐบาลกลางสัญญาว่าจะหยุดรถไฟใต้ดินใหม่" เดอะวอชิงตันโพสต์ . หน้า A1.
- ^ ข ดาน่า, รีเบคก้า (19 ธันวาคม 2547) "เมโทร ปรินซ์จอร์จขยายขอบเขต เปิดสถานีสายสีน้ำเงินใหม่ 2 แห่ง นำผู้โดยสารและศักยภาพทางเศรษฐกิจ" เดอะวอชิงตันโพสต์ . หน้า ค2.
- ^ Washington Metropolitan Area Transit Authority (กรกฎาคม 2552) "ลำดับการเปิดรถไฟใต้ดิน" (PDF) . เก็บถาวรจากต้นฉบับ (PDF)เมื่อ 13 มกราคม 2010 . สืบค้นเมื่อ28 กรกฎาคม 2010 .
- ^ พาร์โลว์, โจชัว (1 มกราคม 2548) "สถานีใหม่ล่าสุดเพื่อคลายความคลั่งไคล้ในเกม แฟนอินเดียนแดงรอรถไฟ ตามเส้นทางสู่เฟดเอ็กซ์" เดอะวอชิงตันโพสต์ . หน้า ข3.
- ^ Aratani, Lori (5 ธันวาคม 2555) "รายละเอียดเมโทร เปลี่ยนแปลงบริการ Silver Line" . เดอะวอชิงตันโพสต์. สืบค้นเมื่อ8 กรกฎาคม 2559 .
- ^ Halsey, Ashley (26 กรกฎาคม 2014) "ขึ้นเครื่องแล้ว! สาย Silver Line ใหม่ของ Metro พลิกคว่ำเป็นครั้งแรก" . เดอะวอชิงตันโพสต์. สืบค้นเมื่อ8 กรกฎาคม 2559 .