จอร์เจีย (รัฐของสหรัฐอเมริกา)

ก่อนที่ชาวยุโรปจะตั้งถิ่นฐานจอร์เจียเป็นที่อยู่อาศัยของวัฒนธรรมการสร้างกองดิน อาณานิคมของอังกฤษจอร์เจียก่อตั้งโดยเจมส์ Oglethorpeที่ 12 กุมภาพันธ์ 1733 ^[12]อาณานิคมได้รับการบริหารงานโดยมูลนิธิจัดตั้งอาณานิคมของรัฐจอร์เจียในอเมริกาภายใต้กฎบัตรที่ออกโดย (และตั้งชื่อตามชื่อ) กษัตริย์จอร์จที่สอง คณะกรรมาธิการดำเนินการตามแผนอย่างละเอียดสำหรับการตั้งถิ่นฐานของอาณานิคมซึ่งเรียกว่าแผน Oglethorpeซึ่งมองเห็นสังคมเกษตรกรรมของชาวนาชาวไร่และการเป็นทาสที่ต้องห้าม อาณานิคมถูกรุกรานโดยชาวสเปนใน 1742 ในช่วงสงครามเจนกินส์หู ใน 1752 หลังจากที่รัฐบาลล้มเหลวในการต่ออายุเงินอุดหนุนที่ได้ช่วยสนับสนุนอาณานิคมคณะกรรมาธิการหันไปควบคุมกับมงกุฎ จอร์เจียกลายเป็นอาณานิคมของมงกุฎโดยมีผู้สำเร็จราชการที่ได้รับการแต่งตั้งจากกษัตริย์ ^[13]

จังหวัดจอร์เจียเป็นหนึ่งในสิบสามอาณานิคมที่เห็นด้วยกับอังกฤษกฎในการปฏิวัติอเมริกาโดยการลงนาม 1776 ประกาศอิสรภาพ รัฐธรรมนูญฉบับแรกของรัฐจอร์เจียได้รับการให้สัตยาบันในเดือนกุมภาพันธ์ พ.ศ. 2320 จอร์เจียเป็นรัฐที่ 10 ที่ให้สัตยาบันข้อบังคับของสมาพันธ์เมื่อวันที่ 24 กรกฎาคม พ.ศ. 2321 ^[14]และเป็นรัฐที่ 4 ที่ให้สัตยาบันรัฐธรรมนูญของสหรัฐอเมริกาเมื่อวันที่ 2 มกราคม พ.ศ. 2331

หลังสงครามครีก (พ.ศ. 2356-2557)นายพลแอนดรูว์แจ็กสันบังคับให้ชนเผ่ามัสโคกี (ครีก)ยอมมอบที่ดินให้กับรัฐจอร์เจียรวมทั้งในสนธิสัญญาฟอร์ตแจ็คสัน (พ.ศ. 2357)ยอมจำนน 21 ล้านเอเคอร์ในพื้นที่ทางตอนใต้ของจอร์เจีย และภาคกลางของอลาบามาและสนธิสัญญาอินเดียสปริงส์ (1825) ^[15]ในปีพ. ศ. 2372 ทองคำถูกค้นพบในเทือกเขาจอร์เจียตอนเหนือซึ่งนำไปสู่การตื่นทองของจอร์เจียและการจัดตั้งโรงกษาปณ์ของรัฐบาลกลางในดาห์โลนีกาซึ่งดำเนินการต่อไปจนถึงปีพ. ศ. จากเชอโรกีประเทศชาติ ในปีพ. ศ. 2373 ประธานาธิบดี แอนดรูว์แจ็คสันได้ลงนามในพระราชบัญญัติการกำจัดของอินเดียส่งชาวอเมริกันพื้นเมืองตะวันออกจำนวนมากไปจองในโอคลาโฮมาในปัจจุบันรวมถึงชนเผ่าทั้งหมดของจอร์เจีย แม้จะมีคำตัดสินของศาลฎีกาในWorcester v. Georgia (1832) ว่ารัฐในสหรัฐอเมริกาไม่ได้รับอนุญาตให้วาดเส้นแบ่งเขตแดนของอินเดียประธานาธิบดีแจ็คสันและรัฐจอร์เจียก็เพิกเฉยต่อคำตัดสินดังกล่าว ในปี 1838 ทายาทร์ตินแวนบิวเรน , ส่งกองกำลังทหารของรัฐบาลกลางในการรวบรวมชนเผ่าและขับไล่พวกเขาทางตะวันตกของแม่น้ำมิสซิสซิปปี การย้ายถิ่นฐานที่ถูกบังคับนี้เรียกว่าTrail of Tearsทำให้ชาวเชอโรกีเสียชีวิตมากกว่าสี่พันคน

การ ต่อสู้ที่ภูเขาเคนเนซอร์ปี 2407

ในช่วงต้น 1861 จอร์เจียเข้าร่วมสมาพันธรัฐ (กับ secessionists มีส่วนใหญ่เล็กน้อยของผู้ได้รับมอบหมาย) ^[16]และกลายเป็นที่สำคัญโรงละครของสงครามกลางเมือง การต่อสู้ที่สำคัญเกิดขึ้นที่มัค , เคนเนซอร์ภูเขาและแอตแลนตา ในเดือนธันวาคม 1864 แนวขนาดใหญ่ของรัฐจากแอตแลนตาไปสะวันนาถูกทำลายในระหว่างพลวิลเลียม Tecumseh เชอร์แมน 's มีนาคมทะเล ทหารจอร์เจีย 18,253 คนเสียชีวิตในการปฏิบัติหน้าที่ประมาณหนึ่งในห้าคนที่ทำหน้าที่ ^[17]ในปี 1870 ดังต่อไปนี้การบูรณะยุคจอร์เจียกลายเป็นรัฐร่วมใจสุดท้ายที่จะได้กลับคืนสู่ยูเนี่ยน

เมื่อพรรคเดโมแครตผิวขาวกลับมามีอำนาจในสภานิติบัญญัติของรัฐพวกเขาผ่านการเก็บภาษีการสำรวจความคิดเห็นในปี พ.ศ. 2420 ซึ่งทำให้คนผิวดำและคนผิวขาวที่ยากจนจำนวนมากไม่สามารถลงทะเบียนได้ ^[18]ในปี 1908 รัฐจัดตั้งขาวหลัก ; ด้วยการแข่งขันเพียงรายการเดียวในพรรคประชาธิปัตย์มันเป็นอีกวิธีหนึ่งในการกีดกันคนผิวดำออกจากการเมือง ^[19]พวกเขาประกอบด้วย 46.7% ของประชากรของรัฐในปี 1900 แต่สัดส่วนของประชากรของจอร์เจียที่เป็นแอฟริกันอเมริกันลดลงหลังจากนั้น 28% เนื่องจากการนับหมื่นออกจากรัฐในช่วงการอพยพใหญ่ ^[20]จากรายงานของEqual Justice Institute ในปี 2015 เกี่ยวกับการรุมประชาทัณฑ์ในสหรัฐอเมริกา (พ.ศ. 2420-2593) จอร์เจียมีผู้เสียชีวิต 531 คนซึ่งเป็นจำนวนการประหารชีวิตที่ผิดกฎหมายทั้งหมดสูงสุดเป็นอันดับสองของทุกรัฐในภาคใต้ เหยื่อจำนวนมากเป็นชายผิวดำ ^[21]สิทธ์ทางการเมืองยังคงผ่านทศวรรษ 1960- กลางจนกระทั่งหลังจากที่สภาคองเกรสผ่านกฎหมายสิทธิในการออกเสียงเลือกตั้ง 1965

สุสานของมาร์ตินลูเธอร์คิงจูเนียร์บนพื้นที่ของอุทยานประวัติศาสตร์แห่งชาติมาร์ตินลูเธอร์คิงจูเนียร์ในเมืองแอตแลนตา

แอตแลนตาเกิดแบ๊บติสรัฐมนตรีว่าการกระทรวงซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของชนชั้นกลางที่มีการศึกษาที่ได้รับการพัฒนาในชุมชนแอฟริกันอเมริกันแอตแลนต้า, มาร์ตินลูเธอร์คิงจูเนียร์กลายเป็นผู้นำของชาติในการเคลื่อนไหวสิทธิมนุษยชน คิงเข้าร่วมกับคนอื่น ๆ เพื่อจัดตั้งการประชุมผู้นำคริสเตียนภาคใต้ (SCLC) ในแอตแลนตาในปี 2500 เพื่อเป็นผู้นำทางการเมืองสำหรับขบวนการสิทธิพลเมืองทั่วภาคใต้

เมื่อวันที่ 5 กุมภาพันธ์ 1958 ในระหว่างการฝึกปฏิบัติภารกิจบินโดยB-47เป็นมาร์ค 15 ระเบิดนิวเคลียร์ยังเป็นที่รู้จักในฐานะTybee ระเบิดหายไปนอกชายฝั่งของเกาะ Tybeeใกล้กับสะวันนา ระเบิดที่ถูกคิดว่ากระทรวงพลังงานจะโกหกฝังอยู่ในตะกอนที่ด้านล่างของWassaw เสียง ^[22]

ในช่วงทศวรรษที่ 1960 สัดส่วนของชาวแอฟริกันอเมริกันในจอร์เจียลดลงเหลือ 28% ของประชากรในรัฐหลังจากมีการอพยพไปทางเหนือและการอพยพโดยคนผิวขาวบางส่วน ^[23]ด้วยอำนาจการลงคะแนนที่ลดน้อยลงจึงต้องใช้เวลาหลายปีกว่าที่ชาวแอฟริกันอเมริกันจะได้รับตำแหน่งทั้งรัฐ จูเลียนบอนด์ผู้นำด้านสิทธิพลเมืองที่มีชื่อเสียงได้รับเลือกให้เข้าสู่สภาแห่งรัฐในปีพ. ศ. 2508 และดำรงตำแหน่งหลายวาระในวุฒิสภาของรัฐ

Ivan Allen, Jr.นายกเทศมนตรีเมืองแอตแลนตาเป็นพยานต่อหน้าสภาคองเกรสเพื่อสนับสนุนพระราชบัญญัติสิทธิพลเมืองและผู้ว่าการคาร์ลแซนเดอร์สทำงานร่วมกับฝ่ายบริหารของเคนเนดีเพื่อให้แน่ใจว่ารัฐปฏิบัติตาม Ralph McGillบรรณาธิการและคอลัมนิสต์ที่รวบรวมที่Atlanta Constitutionได้รับความชื่นชมจากการเขียนเพื่อสนับสนุนการเคลื่อนไหวเพื่อสิทธิพลเมือง ในปี 1970 จิมมี่คาร์เตอร์ผู้ว่าการคนใหม่ที่ได้รับการเลือกตั้งได้ประกาศในคำปราศรัยครั้งแรกของเขาว่ายุคแห่งการแบ่งแยกทางเชื้อชาติสิ้นสุดลงแล้ว ในปี 1972 ได้รับการเลือกตั้งจอร์เจียแอนดรูว์ยังให้สภาคองเกรสเป็นครั้งแรกที่แอฟริกันอเมริกันสภาคองเกรสตั้งแต่ยุคฟื้นฟู

ในปีพ. ศ. 2523 การก่อสร้างได้เสร็จสิ้นจากการขยายสนามบินนานาชาติฮาร์ทสฟิลด์ - แจ็คสันแอตแลนตา (ATL) สนามบินที่พลุกพล่านและมีประสิทธิภาพที่สุดในโลกรองรับผู้โดยสารได้มากกว่าร้อยล้านคนต่อปี ^{[24] การ}จ้างงานมากกว่า 60,000 คนสนามบินกลายเป็นกลไกสำคัญในการเติบโตทางเศรษฐกิจ ^[24]มีข้อได้เปรียบของอสังหาริมทรัพย์ราคาถูกจริงภาษีต่ำกฎหมายขวาไปทำงานและการแทรกแซงของรัฐบาลข้อบังคับสิ่งแวดล้อม จำกัด พื้นที่มหานครแอตแลนตากลายเป็นศูนย์กลางแห่งชาติของการเงิน , ประกันภัย , เทคโนโลยี , การผลิต , อสังหาริมทรัพย์ , โลจิสติก , และบริษัทขนส่งตลอดจนธุรกิจภาพยนตร์การประชุมและงานแสดงสินค้า เป็นข้อพิสูจน์ถึงการเจริญเติบโตของรายละเอียดต่างประเทศของเมืองในปี 1990 คณะกรรมการโอลิมปิกสากลเลือกแอตแลนตาเป็นเว็บไซต์ของการแข่งขันกีฬาโอลิมปิกฤดูร้อน 1996 ใช้ประโยชน์จากสถานะของแอตแลนตาในฐานะศูนย์กลางการขนส่งในปีพ. ศ. 2534 UPS ได้จัดตั้งสำนักงานใหญ่ในย่านชานเมือง ในปี 1992 การก่อสร้างเสร็จสิ้นในBank of America Plazaซึ่งเป็นอาคารที่สูงที่สุดในสหรัฐอเมริกานอกนิวยอร์กหรือชิคาโก