บทความภาษาไทย

Dobrica Ćosić

Dobrica Ćosić ( เซอร์เบียซิริลลิก : Добрица Ћосић , อ่านว่า  [dǒbritsa tɕô:sitɕ] ; 29 ธันวาคม พ.ศ. 2464 – 18 พฤษภาคม พ.ศ. 2557) เป็นนักการเมือง นักเขียน และนักทฤษฎีการเมืองชาวยูโกสลาเวียและเซอร์เบีย

Dobrica Ćosić
S.Kragujevic, Dobrica Cosic 1961.JPG
Ćosić ในปี 1961
ประธานาธิบดีคนที่ 1 แห่งสหพันธ์สาธารณรัฐยูโกสลาเวีย
ดำรงตำแหน่ง
15 มิถุนายน 2535 – 1 มิถุนายน 2536
นายกรัฐมนตรี Aleksandar Mitrović (แสดง)
Milan Panić
Radoje Kontić
ก่อนหน้า ตำแหน่งที่จัดตั้งขึ้น
ประสบความสำเร็จโดย โซรัน ลิลิช
15 ประธานไม่ใช่แนวทางเคลื่อนไหว
ดำรงตำแหน่ง
15 มิถุนายน 2535 – 7 กันยายน 2535
ก่อนหน้า บรังโก คอสติช
ประสบความสำเร็จโดย ซูฮาร์โต
ข้อมูลส่วนตัว
เกิด
โดโบรซาฟ iosić

( 1921-12-29 )29 ธันวาคม พ.ศ. 2464 เวลิกา เดรโนวาอาณาจักร
เซิร์บโครแอตและสโลวีเนีย
เสียชีวิต 18 พฤษภาคม 2014 (2014-05-18)(อายุ 92)
เบลเกรด , เซอร์เบีย
ที่พักผ่อน สุสานแห่งใหม่เบลเกรด
สัญชาติ เซอร์เบีย
รางวัล เครื่องอิสริยาภรณ์แห่งความกล้าหาญ
เพื่อมวลชน รางวัล
แห่งภราดรภาพและความสามัคคี
NIN (1954, 1961)
เหรียญพุชกิน (2010)

Ćosić ได้รับรางวัลNINอันทรงเกียรติสองครั้งสำหรับวรรณกรรมและMedal of Pushkinสำหรับการเขียนของเขา หนังสือของเขาได้รับการแปลเป็น 30 ภาษา [1]

เขาเป็นประธานาธิบดีคนแรกของสหพันธ์สาธารณรัฐยูโกสลาเวียโดยดำรงตำแหน่งตั้งแต่ปี 2535 ถึง 2536 บางครั้งผู้ชื่นชมเรียกเขาว่าเป็นบิดาแห่งประเทศชาติเนื่องจากอิทธิพลของเขาที่มีต่อการเมืองเซอร์เบียสมัยใหม่และขบวนการฟื้นฟูชาติในช่วงปลายทศวรรษ 1980 [2 ]ในขณะที่ฝ่ายตรงข้ามใช้คำนั้นอย่างน่าขัน [3]

ชีวิตในวัยเด็กและอาชีพ

Ćosić เกิดในชื่อDobrosav Ćosićเมื่อวันที่ 29 ธันวาคม ค.ศ. 1921 ในหมู่บ้านเซอร์เบียของVelika Drenovaใกล้Trstenikกับบิดามารดา Žika และแม่ Milka (d. 15 ตุลาคม 1984) [2]บางแหล่งระบุวันเกิดของเขาไม่ถูกต้องเป็น 4 มกราคม 2465 [2]

ก่อนสงครามโลกครั้งที่สองเขาก็สามารถที่จะเข้าเรียนในโรงเรียนอาชีวศึกษาเกษตรในAleksandrovac เขาเข้าร่วมองค์กรเยาวชนคอมมิวนิสต์ในNegotinในปี 1939 เมื่อสงครามโลกครั้งที่สองถึงยูโกสลาเวียในปี 1941 เขาได้เข้าร่วมพรรคคอมมิวนิสต์สมัครพรรคพวก [4]หลังจากการปลดปล่อยกรุงเบลเกรดในเดือนตุลาคม ค.ศ. 1944 เขายังคงทำงานในตำแหน่งผู้นำคอมมิวนิสต์ รวมทั้งงานในคณะกรรมการการปลุกปั่นและการโฆษณาชวนเชื่อของพรรครีพับลิกันเซอร์เบียและเป็นตัวแทนของประชาชนจากภูมิภาคบ้านเกิดของเขา ในช่วงต้นทศวรรษ 1950 เขาได้ไปเยี่ยมค่ายกักกัน Goli otokซึ่งทางการยูโกสลาเวียได้กักขังฝ่ายตรงข้ามทางการเมืองของพรรคคอมมิวนิสต์ [5] Ćosić ยืนยันว่าเขาทำเช่นนั้นเพื่อให้เข้าใจระบบคอมมิวนิสต์มากขึ้น [6] Ćosić เขียนนวนิยายเรื่องแรกของเขาDaleko je sunce ( The Sun is Far Away ) ในปี 1951 นวนิยายเรื่องนี้ประสบความสำเร็จและทำให้เขาเป็นที่นิยม ทำให้เขาเข้าสู่อาชีพวรรณกรรมที่เขาสามารถแสดงอุดมคติปฏิวัติของเขาได้ [7]เมื่อถึงเวลานั้น เขาได้ลาออกจากงานอาชีพให้กับพรรคคอมมิวนิสต์ [7]

ในปี 1956 เขาพบตัวเองในบูดาเปสต์ในช่วงการประท้วงฮังการี [7]เขามาถึงที่นั่นเพื่อประชุมบรรณาธิการนิตยสารวรรณกรรมในประเทศสังคมนิยมในวันที่การปฏิวัติเริ่มต้นและอยู่ที่นั่นจนถึงวันที่ 31 ตุลาคมเมื่อเขาถูกส่งตัวกลับไปเบลเกรดบนเครื่องบินที่นำความช่วยเหลือจากกาชาดยูโกสลาเวีย มันยังไม่ชัดเจนว่านี่คือหมดจดบังเอิญหรือที่เขาจะถูกส่งไปที่นั่นเป็นยูโกสลาเวียสายลับ อย่างไรก็ตาม เขายังกล่าวสุนทรพจน์ทางการเมืองเพื่อสนับสนุนการปฏิวัติในบูดาเปสต์ และเมื่อเขากลับมา เขาได้เขียนรายงานโดยละเอียดเกี่ยวกับเรื่องนี้ ซึ่งในความคิดเห็นบางส่วน ได้ส่งผลกระทบอย่างมากและกำหนดมุมมองของเจ้าหน้าที่ยูโกสลาเวียอย่างมั่นคงต่อสถานการณ์ทั้งหมด ส่วนหนึ่งของความทรงจำและความคิดอยู่กับสถานการณ์ในภายหลังจะได้รับการตีพิมพ์ภายใต้ชื่อเจ็ดวันในบูดาเปสต์ [8]

ปลายปี พ.ศ. 2499 ćosićได้รับเลือกให้เข้าร่วมในการจัดตั้งโปรแกรมใหม่สำหรับพรรคคอมมิวนิสต์ Tito และEdvard Kardeljต่างก็เลือก Ćosić ให้นั่งในคณะกรรมการพร้อมกับคอมมิวนิสต์ยูโกสลาเวียที่มีชื่อเสียงคนอื่นๆ เมื่อสร้างเสร็จในปี 2501 Ćosićอ้างว่าตัวเองเขียนบางส่วนของมัน รวมถึงบทที่ "ระบบเศรษฐกิจสังคม" [9] Ćosić กังวลเกี่ยวกับโปรแกรมที่ละเลยวัฒนธรรม และถูกกดดันให้ให้ความสนใจมากขึ้นกับบทบาทของวัฒนธรรมในสังคมนิยม แต่ Kardelj ซึ่งเป็นผู้ตัดสินคนสุดท้าย ไม่ตอบสนองต่อข้อกังวลเหล่านี้ [9]

ฝ่ายค้าน

จนถึงต้นทศวรรษ 1960 Ćosićอุทิศให้กับจอมพลติโตและวิสัยทัศน์ของเขาเกี่ยวกับยูโกสลาเวียที่กลมกลืนกัน ในปีพ.ศ. 2504 เขาได้เข้าร่วม Tito ในทัวร์ 72 วันโดยเรือยอทช์ของประธานาธิบดี (The Galeb ) เพื่อเยี่ยมชมแปดประเทศที่ไม่ฝักใฝ่ฝ่ายใดในแอฟริกา [10]การเดินทางบนเรือกาเลบเน้นย้ำถึงความสัมพันธ์ที่ยืนยันว่า Ćosić มีกับฝ่ายบริหารจนถึงต้นทศวรรษ 1960

ระหว่างปี 1961 และปี 1962 Ćosićมีส่วนร่วมในทะเลาะยาวกับสโลวีเนียปัญญาดูซานเพยร์เจเวคเกี่ยวกับความสัมพันธ์ระหว่างเอกราช , ชาตินิยมและอำนาจในยูโกสลาเวีย [11] Pirjevec เปล่งเสียงความคิดเห็นของพรรคคอมมิวนิสต์แห่งสโลวีเนียซึ่งสนับสนุนการพัฒนาแบบกระจายอำนาจของยูโกสลาเวียด้วยความเคารพต่อการปกครองตนเองในท้องถิ่น ขณะที่ Ćosić โต้เถียงสำหรับบทบาทที่แข็งแกร่งของหน่วยงานของรัฐบาลกลาง เตือนไม่ให้ชาตินิยมรอบนอกเพิ่มขึ้น การโต้เถียงซึ่งเป็นครั้งแรกและเป็นการเผชิญหน้ากันอย่างเปิดเผยของวิสัยทัศน์ต่างๆ ภายในพรรคคอมมิวนิสต์ยูโกสลาเวียหลังสงครามโลกครั้งที่สอง จบลงด้วยการสนับสนุนของติโตในการโต้แย้งของ Ćosić อย่างไรก็ตาม มาตรการทางการเมืองที่เกิดขึ้นจริงหลังปี 2505 ได้ดำเนินตามตำแหน่งที่ประกาศโดย Pirjevec และผู้นำคอมมิวนิสต์สโลวีเนีย [11]ตกตะกอนจากเศรษฐกิจที่เชื่องช้า ฝ่ายตรงข้ามจึงใช้ Ćosić และ Pirjevec เป็นผู้รับมอบฉันทะในการต่อสู้เพื่อแข่งขันกับวิสัยทัศน์ของยูโกสลาเวียในช่วงต้นถึงกลางทศวรรษ 1960 [6]

ขณะที่รัฐบาลค่อย ๆ กระจายอำนาจการบริหารของยูโกสลาเวียหลังปี 2506 Ćosić เริ่มเชื่อว่าประชากรเซอร์เบียของรัฐถูกคุกคาม ในเดือนพฤษภาคม พ.ศ. 2511 เขาได้ขึ้นกล่าวสุนทรพจน์ที่ Plenum ที่สิบสี่ของคณะกรรมการกลางของสันนิบาตคอมมิวนิสต์เซอร์เบีย ซึ่งเขาได้ประณามนโยบายสัญชาติปัจจุบันในยูโกสลาเวีย เขาไม่พอใจอย่างยิ่งที่ระบอบการปกครองมีแนวโน้มที่จะมอบเอกราชให้กับโคโซโวและโวจโวดีนามากขึ้น ภายหลังเขาทำหน้าที่เป็นผู้ไม่เห็นด้วย ในช่วงทศวรรษ 1980 หลังการเสียชีวิตของติโต Ćosić ช่วยจัดระเบียบและนำขบวนการที่มีเป้าหมายเดิมคือการได้รับความเท่าเทียมกันสำหรับเซอร์เบียในสหพันธรัฐยูโกสลาเวีย แต่กลับกลายเป็นความรุนแรงและก้าวร้าวอย่างรวดเร็ว เขามีความกระตือรือร้นเป็นพิเศษในการสนับสนุนสิทธิของชาวเซิร์บและมอนเตเนโกรของโคโซโว (11)

Ćosić เป็นสมาชิกของSerbian Academy of Sciences and Artsและถือว่าหลายคนเป็นสมาชิกที่ทรงอิทธิพลที่สุด แม้ว่า Ćosić จะได้รับเครดิตในการเขียนบันทึกข้อตกลงของ Academy of Sciences and Arts แห่งเซอร์เบียซึ่งปรากฏในแบบที่ยังไม่เสร็จในที่สาธารณะชาวเซอร์เบียในปี 1986 ที่จริงแล้วเขาไม่ได้รับผิดชอบงานเขียนนี้ ในปี 1989 เขาได้รับการรับรองความเป็นผู้นำของSlobodan Miloševićและอีกสองปีต่อมาเขาช่วยยกKaradžićราโดฟานที่จะเป็นผู้นำของบอสเนียเซอร์เบีย [12] [13]เมื่อเกิดสงครามขึ้นในปี 1991 เขาสนับสนุนความพยายามของเซอร์เบีย [11]ในปี 1992 Ćosić เขียนว่าบอสเนียและเฮอร์เซโกวีนาเป็น "ผู้คลั่งไคล้ประวัติศาสตร์" และเขาคิดว่าด้วยการล่มสลายของยูโกสลาเวีย พวกเซิร์บถูกบังคับให้ค้นหารูปแบบของรัฐ-การเมืองในการแก้ปัญหาระดับชาติ และเขาสนับสนุนแนวคิดที่ว่า ทุกพื้นที่กลุ่มชาติพันธุ์เซอร์เบียจะกลายเป็นส่วนหนึ่งของพันธมิตรของดินแดนเซอร์เบีย [14]

ประธานาธิบดียูโกสลาเวีย

Ćosićในฐานะ ประธาน FR Yugoslaviaกับ นายกรัฐมนตรี FR Yugoslavia Milan Panićใน อาคารรัฐสภายูโกสลาเวีย

ในปี 1992 เขาได้เป็นประธานาธิบดีแห่งสหพันธ์สาธารณรัฐยูโกสลาเวียซึ่งประกอบด้วยเซอร์เบียและมอนเตเนโกร ในวันคริสต์มาสอีฟตะวันออกของออร์โธดอกซ์ของเดือนมกราคม 1993 Ćosić ปรากฏตัวทางโทรทัศน์ของเซอร์เบียเพื่อเตือนถึงข้อเรียกร้องสำหรับ "การยอมจำนนของชาติ" จากตะวันตก: "ถ้าเราไม่ยอมรับ เราจะถูกขังในค่ายกักกันและเผชิญกับการโจมตีโดย กองทัพที่มีอำนาจมากที่สุดในโลก". เขากล่าวว่ากองกำลังภายนอกเหล่านี้มุ่งมั่นที่จะเป็นผู้ใต้บังคับบัญชา "ชาวเซอร์เบียต่ออำนาจของชาวมุสลิม" [15]การสนับสนุนของเขาเป็นสิ่งสำคัญในการขึ้นสู่อำนาจของเซอร์เบียผู้นำชาติSlobodan Milošević Liberal Serbs เห็นว่าĆosićเป็นหนึ่งในบุคคลสำคัญที่อยู่เบื้องหลังโครงการGreater Serbiaซึ่งเป็นแนวคิดที่ผลักดันโดยชาตินิยมเซอร์เบียที่ต้องการรวมเซอร์เบียกับพื้นที่ที่มีประชากรเซอร์เบียในโครเอเชียและบอสเนีย [16]ต่อมา Ćosić หันหลังให้กับ Milošević และถูกปลดออกจากตำแหน่งด้วยเหตุผลนั้น

ในปี 2000 Ćosić เข้าร่วมOtporอย่างเปิดเผย! องค์กรต่อต้านมิโลเซวิชใต้ดิน [17]

กลลวงรางวัลโนเบล

ในปี 2011 การหลอกลวงทางอินเทอร์เน็ตทำให้โทรทัศน์เซอร์เบียของรัฐประกาศอย่างไม่ถูกต้องว่า Ćosić ได้รับรางวัลโนเบลสาขาวรรณกรรม เกียรติที่ได้ในความเป็นจริงไปทูมัสทรานสเตรอ เมอร์ [18]

ชีวิตส่วนตัว

ในปี 1947 เขาแต่งงานกับ Božica ภรรยาของเขา (2471-2548) ซึ่งเขามีลูกสาวคนหนึ่งชื่อ Ana (19)

Ćosić และ ชอมสกี้

ในปี 2006 ได้รับการสนับสนุนĆosićสำหรับข้อเสนอของเขาสำหรับพาร์ทิชันของโคโซโวโดยโนมชัม ในการให้สัมภาษณ์ทางโทรทัศน์ของเซอร์เบีย ชอมสกีถูกถามว่าทางออกที่ดีที่สุดสำหรับสถานะสุดท้ายของโคโซโวคืออะไร เขาตอบว่า:

ความรู้สึกของฉันมีมาช้านานแล้วว่าทางออกเดียวที่เป็นจริงคือทางออกที่ประธานาธิบดีเซอร์เบียเสนอให้ [เช่น โดบริกา Ćosić ประธานาธิบดียูโกสลาเวียในสมัยนั้น] ฉันนึกย้อนกลับไปเมื่อราวปี 2536 ซึ่งก็คือการแบ่งแยกกับเซอร์เบีย ตอนนี้ Serbs เหลือเพียงไม่กี่คน แต่พื้นที่เซอร์เบียเป็นส่วนหนึ่งของเซอร์เบียและส่วนที่เหลือเป็นสิ่งที่พวกเขาเรียกว่า "อิสระ" ซึ่งหมายความว่าจะเข้าร่วมแอลเบเนีย ฉันไม่เห็น…ฉันไม่เห็นวิธีแก้ปัญหาที่เป็นไปได้อื่นเมื่อสิบปีก่อน (20)

ความตายและมรดก

หลุมฝังศพของ Ćosićć
ถนนที่ Kosančićev Venacได้รับการตั้งชื่อตาม afterosić

Dobrica Ćosić เสียชีวิตเมื่อวันที่ 18 พฤษภาคม 2014 ในบ้านของเขาในกรุงเบลเกรดเมื่ออายุ 92 ปี[21]เขาถูกฝังอยู่ในแผนการของครอบครัวที่สุสาน Belgrade New Cemeteryถัดจากภรรยาของเขาเมื่อวันที่ 20 พฤษภาคม 2014 [22]

ในเดือนมีนาคม 2019 ถนนแห่งหนึ่งในเบลเกรดได้รับการตั้งชื่อตามเขา [23]

งานวรรณกรรม

  • Daleko je ซันเซ (1951)
  • โคเรนี (1954)
  • ดีโอเบ I-III (1961)
  • อัคซิยา (1964)
  • บักกา (1965)
  • ออดโกวอร์นอสตี (1966)
  • Moć i strepnje (1971)
  • Vreme smrti I-IV (2515-2522)
  • สตวาร์โน อี โมกูเช (1982)
  • Vreme ซลา: Grešnik (1985)
  • Vreme ซลา: Otpadnik (1986)
  • Vreme ซลา: Vernik (1990)
  • โพรมีเน่ (1992)
  • วเรเม วลาสตี 1 (1996)
  • Piščevi zapisi 2494-2511 (2000)
  • Piščevi zapisi 1969–1980. (2001)
  • Piščevi zapisi 1981–1991. (2002)
  • Piščevi zapisi 1992–1993. (2004)
  • Srpsko pitanje ฉัน (2002)
  • Pisci moga veka (2002)
  • Srpsko pitanje II (2003)
  • โคโซโว (2004)
  • ปรียาเทลจิ (2005)
  • Vreme vlasti 2 (2007)
  • ปิชเชวี ซาปิซี 1993–1999. (2008)
  • Piščevi zаpisi 1999—2000: Vreme zmija (2009)
  • Srpsko pitanje u XX veku (2009)
  • U tuđem veku (2011)
  • หนู Bosanski (2012)
  • โคโซโว 2509-2556. (2013)
  • U tuđem veku 2 (2015)

บน osić

  • Pesnik revolucije na predsedničkom brodu, (1986) - ดานิโล คิช
  • Čvek u svom vremenu: razgovori sa Dobricom Ćosićem, (1989) - สลาโวลจุบ ดัคคิช
  • Authoritet bez vlasti, (1993) - ศ. ดร. สเวโตซาร์ สโตยาโนวิช
  • Dobrica Ćosić ili predsednik bez vlаsti, (1993) - ดราโกสลาฟ รานชิช
  • Štа je stvаrno rekao Dobrica Ćosić, (1995) - มิลาน นิโคลิช
  • Vreme piscа: životopis Dobrice Ćosićа, (2000) - ราโดวาน โปโปวิช
  • Lovljenje vetra, političkа ispovest Dobrice Ćosićа, (2001) - สลาโวลจุบ ดอคิช
  • Zаvičаj และ Prerovo Dobrice Ćosićа, (2002) - Boško Ruđinčаnin
  • กลุ่มสี่ (2005) - Zoran Ćirić
  • Knjigа o Ćosiću (2005) - ดรากอลจุบ โทโดโรวิช
  • Moj beogradski dnevnik: Susreti i razgovori s Dobricom Ćosićem, 2006.-2011, (2013) - Darko Hudelist

อ้างอิง

  1. ^ "Dobrica Ćosić | ลากูน่า" . www.laguna.rs (ในภาษาเซอร์เบีย) . สืบค้นเมื่อ2019-05-15 .
  2. ^ a b c โซริกา วูลิช (11 พฤษภาคม 2000) "Ko je ovaj čovek?: Dobrica Ćosić" (ในภาษาเซอร์เบีย) กลาส จาฟนอสติ .
  3. ^ Lukić, Svetlana Lukić & Svetlana Vuković (16 มีนาคม 2550) "Injekcija za Srbe" . B92 : เปชชานิก. เก็บถาวรจากต้นฉบับเมื่อ 2007-03-27
  4. ^ บอสโก โนวาโควิช (1971) ชีวาน มิลิซาวัค (บรรณาธิการ). Jugoslovenski književni leksikon [ พจนานุกรมวรรณกรรมยูโกสลาเวีย ] (ในภาษาเซอร์โบ-โครเอเชีย). Novi Sad ( SAP Vojvodina , อาร์เซอร์เบีย ): Matica Srpska น. 78–79.
  5. ^ เวสต์, ริชาร์ด (2012). ตีโต้และและการล่มสลายของยูโกสลาเวีย เฟเบอร์ & เฟเบอร์. หน้า 131. ISBN 978-0-157128-110-7.
  6. อรรถเป็น ข มิลเลอร์ 2550 , พี. 98.ข้อผิดพลาด sfn: ไม่มีเป้าหมาย: CITEREFMiller2007 ( ช่วยด้วย )
  7. ^ ขค Ognjenović & Jozelic 2016พี 109.
  8. ^ Ognjenović & Jozelic 2016พี 147.
  9. อรรถเป็น ข มิลเลอร์ 2550 , พี. 87.ข้อผิดพลาด sfn: ไม่มีเป้าหมาย: CITEREFMiller2007 ( ช่วยด้วย )
  10. ^ มิลเลอร์ 2550 , พี. 97.ข้อผิดพลาด sfn: ไม่มีเป้าหมาย: CITEREFMiller2007 ( ช่วยด้วย )
  11. ^ a b c d Cohen, Lenard J. และ Jasna Dragovic-Soso (1 ตุลาคม 2550) รัฐยุบในตะวันออกเฉียงใต้ยุโรป: มุมมองใหม่เกี่ยวกับการล่มสลายของยูโกสลาเวีย สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยเพอร์ดู. ISBN 9781557534606.
  12. ^ "ขึ้นและตกของ 'บุชเชอร์ของบอสเนีย - เปลี่ยนออนไลน์" www.tol.org . สืบค้นเมื่อ13 พฤศจิกายน 2018 .
  13. ^ "คาราดซิก: จากกวีผู้เห็นต่างเป็นที่ต้องการตัวมากที่สุด" . balkaninsight.com . บอลข่าน Insight สืบค้นเมื่อ13 พฤศจิกายน 2018 .
  14. ^ Safet Bandažović; (2019) Nedovršena prošlost u vrtlozima balkanizacije (ในบอสเนีย) p. 53; Centar za istraživanje moderne i savremene historije, ทูซลา [1]
  15. ↑ "Serbia's Spite" , Time Magazine , 25 มกราคม 1993.
  16. ^ latimes (22 พฤษภาคม 2014). "ลาไทม์ส" . สืบค้นเมื่อ22 พฤษภาคม 2014 .
  17. ^ Istinomer.rs (2016-10-17). "I Dobrića Ćosić u Otporu" (ในภาษาเซอร์เบีย) . สืบค้นเมื่อ2019-03-24 .
  18. ^ Internet Hoax มีนักเขียนชาวเซิร์บเป็นผู้ชนะรางวัลโนเบล , ABC News , 6 ตุลาคม 2011
  19. ^ การเมือง (2015-12-31). "มึง radnoj sobi Dobrice Ćosića" (เซอร์เบีย) สืบค้นเมื่อ2019-03-24 .
  20. ^ ชอมสกี้, โนม (2006-04-25). "โนมชัมเกี่ยวกับเซอร์เบีย, โคโซโว, ยูโกสลาเวียและนาโตสงคราม" ( หลักฐานการศึกษา ) YouTube (8 ส่วน) ดานิโล แมนดิช ให้สัมภาษณ์ อาร์ทีเอส ออนไลน์ PT 8, 2 นาที 25 วินาที สืบค้นเมื่อ2020-07-12 .
  21. ^ B92 (2014-05-18). "Preminuo โดบริก้าโคซิก" (เซอร์เบีย) สืบค้นเมื่อ2018-05-30 .
  22. ^ โทรเลข (2014-05-20) "มึง SENCI POPLAVA: Sahranjen โดบริก้าโคซิก" (เซอร์เบีย) สืบค้นเมื่อ2019-03-24 .
  23. ^ Politika (2019/03/04) "โดบริก้าโคซิกฉันไมลอราดเอ็คเมซิก dobili ulice ยู Beogradu" (เซอร์เบีย) สืบค้นเมื่อ2019-03-24 .

แหล่งที่มา

  • นิค มิลเลอร์ (2007). Nonconformists: วัฒนธรรมการเมืองและชาตินิยมในเซอร์เบียทางปัญญา Circle, 1944-1991 สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยยุโรปกลาง. ISBN 978-963-9776-13-5.
  • Ognjenović, โกรานา; Jozelic, Jasna (2016). Titoism, ตัดสินใจเองชาตินิยมวัฒนธรรมหน่วยความจำ: เล่มสอง, ตีโต้ยูโกสลาเวียเรื่องราวบอกเล่า สปริงเกอร์. ISBN 978-1-13759-747-2.

อ่านเพิ่มเติม
  • สลาโวลจุบ ดูกิช (1989). Čvek u svom vremenu: razgovori sa Dobricom Čosićem . ฟิลิป วิชญิช. ISBN 9788673630861.
  • ยาสนา ดราโกวิช-โซโซ (2002) ผู้ช่วยให้รอดของชาติ?: ฝ่ายค้านทางปัญญาของเซอร์เบียและการคืนชีพของลัทธิชาตินิยม . สำนักพิมพ์ C. Hurst & Co. ISBN 978-1-85065-457-5.
  • มิลเลอร์, นิโคลัส เจ. (1999). "ผู้ไม่ปฏิบัติตามข้อกำหนด: Dobrica Ćosić และ Micá Popović Envision Serbia" สลาฟรีวิว 58 (3): 515–536. ดอย : 10.2307/2697566 . JSTOR  2697566
สำนักงานการเมือง
นำหน้าด้วย
ชื่อใหม่ 		ประธานาธิบดีแห่งสหพันธ์สาธารณรัฐยูโกสลาเวีย
1992–1993		 ประสบความสำเร็จโดย
Zoran Lilić
ตำแหน่งทางการทูต
นำโดย
Branko Kostić 		ประธานขบวนการไม่ฝักใฝ่ฝ่ายใด
พ.ศ. 2535		 ประสบความสำเร็จโดย
Suharto