ชาร์ลอตส์วิลล์ เวอร์จิเนีย

ในช่วงเวลาแห่งการเผชิญหน้ายุโรปเป็นส่วนหนึ่งของพื้นที่ที่กลายเป็นชาร์ลอถูกครอบครองโดยโมนาโคหมู่บ้านเรียกว่าMonasukapanough ^[8]

ก่อตั้ง

พระราชบัญญัติของสมัชชาแห่ง Albemarle County ได้ก่อตั้ง Charlottesville ในปี ค.ศ. 1762 Thomas Walker ได้รับการเสนอชื่อให้เป็นผู้ดูแลผลประโยชน์คนแรก มันตั้งอยู่ตามแนวเส้นทางการค้าที่เรียกว่าสามหยักถนน (ปัจจุบันสหรัฐอเมริกาเส้นทาง 250 ) ซึ่งนำมาจากริชมอนด์กับหุบเขาใหญ่ เมืองเอามาจากชื่อของอังกฤษพระราชินีชาร์บวร์ก-Strelitz

ทิวทัศน์ของ มอนติเชลโลจากสวน

ระหว่างสงครามปฏิวัติอเมริกาสภาคองเกรสได้จำคุกConvention Armyใน Charlottesville ที่ค่ายทหาร Albemarleระหว่างปี 1779 และ 1781 ^[9]ผู้ว่าการและสมาชิกสภานิติบัญญัติต้องละทิ้งศาลากลางชั่วคราว และในวันที่ 4 มิถุนายน ค.ศ. 1781 Jack Jouett ได้เตือนการประชุมสภานิติบัญญัติแห่งเวอร์จิเนียที่มอนติเซลโลวางแผนจู่โจมโดยพันเอกบานาสเตร ทาร์เลตันซึ่งช่วยให้หลบหนีได้แคบ

สงครามกลางเมืองและการฟื้นฟู

ซึ่งแตกต่างจากมากเวอร์จิเนียชาร์ลอรอดพ้นจากความรุนแรงของสงครามกลางเมืองอเมริกา การต่อสู้ครั้งเดียวที่จะเกิดขึ้นในชาร์ลอตส์วิลล์คือการปะทะกันที่ริโอ ฮิลล์การเผชิญหน้ากันที่จอร์จ อาร์มสตรอง คัสเตอร์ได้เข้าปะทะกับหน่วยยามรักษาการณ์ท้องถิ่นของสมาพันธรัฐในช่วงสั้น ๆก่อนที่จะถอยทัพ อีกหนึ่งปีต่อมา โรงงาน Charlottesville ได้ก่อตั้งค. พ.ศ. 2363-30 ถูกไฟไหม้โดยไม่ได้ตั้งใจระหว่างการโจมตีของนายพลฟิลิป เชอริแดนในปี พ.ศ. 2408 ผ่านหุบเขาเชนานโดอาห์ แม้ว่านายกเทศมนตรีจะยอมมอบเมืองให้นายพลคัสเตอร์และเชอริแดนเพื่อป้องกันไม่ให้เมืองถูกเผา โรงงานถูกสมาพันธ์ยึดครองและเคยผลิตเสื้อผ้าทำด้วยผ้าขนสัตว์สำหรับทหาร มันเกิดไฟไหม้เมื่อถ่านบางส่วนที่กองทหารสหภาพแรงงานนำไปเผาสะพานรถไฟที่อยู่ใกล้เคียงตกลงบนพื้น โรงงานสร้างใหม่ทันทีและเป็นที่รู้จักในชื่อโรงทอผ้าขนสัตว์จนกระทั่งเลิกกิจการในปี 2505 ^[10]หลังสงครามกลางเมือง ทาสที่เป็นอิสระซึ่งยังคงอยู่ในชุมชนชาร์ลอตส์วิลล์ได้จัดตั้งชุมชนในละแวกใกล้เคียงเช่น น้ำส้มสายชูฮิลล์

กฎหมายการแยกและจิมโครว์

หลังจากการฟื้นฟูสิ้นสุดลง ประชากรผิวดำของชาร์ลอตส์วิลล์ต้องทนทุกข์ภายใต้กฎหมายของจิม โครว์ที่แยกสถานที่สาธารณะและโอกาสที่จำกัด โรงเรียนถูกแบ่งแยกตามเชื้อชาติและคนผิวดำไม่ได้ให้บริการในธุรกิจในท้องถิ่นหลายแห่ง ^[11]สวนสาธารณะมีการวางแผนแยกกันสำหรับประชากรสีขาวและดำ: สี่แห่งสำหรับคนผิวขาว และอีกแห่งสำหรับคนผิวดำที่สร้างขึ้นบนพื้นที่ของอดีตกองขยะ ^[12] Ku Klux Klanมีบทในพื้นที่ชาร์ลอจุดเริ่มต้นอย่างน้อยในช่วงต้นศตวรรษที่ยี่สิบ^[13]และกิจกรรมดังกล่าวเป็นศาลเตี้ยและเผาข้ามที่เกิดขึ้นในพื้นที่ชาร์ลอ ในปีพ.ศ. 2441 จอห์น เฮนรี เจมส์ชาวชาร์ลอตส์วิลล์ถูกรุมประชาทัณฑ์ในเมืองไอวี่ที่อยู่ใกล้เคียง ^[14]ในเดือนสิงหาคม พ.ศ. 2493 ชายผิวขาวสามคนสังเกตเห็นการเผาไม้กางเขนบนถนนเชอร์รี่ซึ่งเป็นถนนในย่านแอฟริกัน - อเมริกันส่วนใหญ่ในชาร์ลอตส์วิลล์ ^[15]สันนิษฐานว่าการเผาไม้กางเขนอาจเป็นปฏิกิริยาต่อ "ชายผิวขาว [ซึ่ง] รู้จักที่จะพบปะกับหญิงสาวนิโกรคนหนึ่งในบริเวณใกล้เคียง" ^[15]ในปี 1956, ไม้กางเขนถูกไฟไหม้นอกก้าวหน้าคริสตจักร^[16]และบ้านของการบูรณาสีขาวกิจกรรมซาร่าห์แพตตันบอยล์

ในปี 1947 Charlottesville ได้จัดตั้งสาขาNAACPในท้องถิ่น ^{[17] [18]}ในปี 2544 ที่ชาร์ลอตส์วิลล์และสาขา Albemarle ของ NAACP รวมกันเพื่อสร้างสาขา Albemarle-Charlottesville NAACP ^[18]

ในฤดูใบไม้ร่วงปี 1958, ชาร์ลอปิดโรงเรียนสีขาวแยกเป็นส่วนหนึ่งของกลยุทธ์ของเวอร์จิเนียของความต้านทานขนาดใหญ่กับคำสั่งศาลรัฐบาลกลางที่กำหนดให้บูรณาการเป็นส่วนหนึ่งของการดำเนินงานของศาลฎีกาของประเทศสหรัฐอเมริกาตัดสินใจสีน้ำตาล v. คณะกรรมการการศึกษา การปิดถูกต้องโดยชุดของกฎหมายของรัฐที่เรียกรวมกันว่าแผนสแตนเลย์ อย่างไรก็ตาม โรงเรียนนิโกรยังคงเปิดอยู่ ^{[19] [ หน้าที่จำเป็น ]}สมาชิกแอฟริกัน-อเมริกันคนแรกของคณะกรรมการโรงเรียน Charlotteville คือ Raymond Bell ในปี 1963 ^[20]

ในปีพ.ศ. 2506 ช้ากว่าเมืองทางใต้หลายแห่ง นักเคลื่อนไหวด้านสิทธิพลเมืองในชาร์ลอตส์วิลล์เริ่มประท้วงร้านอาหารที่แยกจากกันด้วยการนั่งทานอาหารที่ร้านเช่น ร้านอาหาร Buddy's ใกล้มหาวิทยาลัยเวอร์จิเนีย ^[21]

ประวัติล่าสุด

ในปี 1965 รัฐบาลเมืองอาละวาดเมืองย่านแอฟริกันอเมริกันน้ำส้มสายชูฮิลล์เป็นผู้ฟื้นฟูเมืองโครงการหลังจากที่สภาเมืองผ่านกฎหมายที่ "สกปรกและไม่ปลอดภัย" คุณสมบัติอาจจะนำมาจากที่ผู้มีอำนาจที่อยู่อาศัย ⁽²²⁾บ้านหนึ่งร้อยสามสิบหลัง ธุรกิจสีดำห้าแห่ง และโบสถ์หนึ่งหลังถูกทำลาย สมาชิกในชุมชนพลัดถิ่นจำนวนมากย้ายเข้าไปอยู่ในโครงการเคหะเวสต์ฮาเวน ที่ดินไม่ได้รับการพัฒนาใหม่จนกระทั่งช่วงปลายทศวรรษ 1970

แม้จะรื้อพื้นที่เล็กๆ แห่งนี้ ซึ่งมีพื้นที่ประมาณ 20 เอเคอร์ติดกับถนน West Main Street ในย่านใจกลางเมืองการค้าของเมือง Charlottesville ยังคงรักษาชุมชนสีดำที่มีชีวิตชีวาซึ่งครอบคลุมถนน Ridge Street ที่มีขนาดใหญ่กว่าและยังคงหลงเหลืออยู่ และย่าน Fifeville ทางตอนใต้ และ Tenth & Page และ Rose Hill พื้นที่ใกล้เคียงทางตอนเหนือ สมาคมเทศบาลในบริเวณใกล้เคียง ชมรมทางสังคม และกลุ่มคริสตจักรต่างๆ สนับสนุนกิจกรรมต่างๆ สำหรับผู้พักอาศัย ^[23]ชมรมสังคมบลูมินต์พบกันที่บ้านของนางเรวา เชลตันเมื่อวันที่ 1 ธันวาคม พ.ศ. 2517 ในการประชุมครั้งนี้ กลุ่มได้วางแผน "ตะกร้าแห่งการเชียร์" ประจำปีซึ่งเป็นเจ้าภาพการแสดงคาบาเร่ต์ในวันส่งท้ายปีเก่าที่ Carver Recreation Center กับการแสดงของพี่น้องแรนดอล์ฟ ^[24]ในปี ค.ศ. 1974 ชมรมทางสังคมอื่น ๆ ที่ระบุไว้ ได้แก่ ชมรมศิลปะและวรรณกรรม Bethune, The Lucky Twenty Club และ Les Amies Club ^{[25] [26] [27]}

ความขัดแย้งเรื่องสัญลักษณ์สัมพันธมิตร

การเริ่มต้นในปี 2010 ชาร์ลอตส์วิลล์ได้รับความสนใจระดับชาติเนื่องจากความขัดแย้งในท้องถิ่นระหว่างผู้ที่ทำกับผู้ที่ไม่ต้องการลบสัญลักษณ์สัมพันธมิตร วอชิงตันโพสต์รายงานว่า "ไม่มีที่ไหนที่การปะทะกันครั้งนี้จะเข้มข้นไปกว่าในชาร์ลอตส์วิลล์ ที่ที่มีการเปลี่ยนชื่อสวนสาธารณะ แล้วเปลี่ยนชื่ออีกครั้ง ถนนได้รับการขนานนามใหม่ และสติกเกอร์ที่มีสโลแกนผู้ยิ่งใหญ่สีขาวเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วเท่าที่นักเคลื่อนไหวสามารถถอดออกได้ ." ⁽²⁸⁾

ความพยายามของเมืองที่จะลบรูปปั้นของRobert E. LeeและStonewall Jacksonออกจากสวนสาธารณะในตัวเมืองนั้นเป็นเรื่องของการดำเนินคดีที่กว้างขวางและยังไม่ได้แก้ไข ในเดือนสิงหาคมปี 2017 สีขาว supremacistกลุ่มตรงข้ามกับการกำจัดของพวกเขาจัด " Unite ชุมนุมขวา " เพื่อประท้วงต่อต้านการกำจัดของโรเบิร์ตอีรูปปั้นจากนั้นลีพาร์คต่อมาเปลี่ยนชื่อปลดปล่อยพาร์ค ^[29]หลังการชุมนุม คนผิวขาวขับรถชนผู้ประท้วงส่งผลให้Heather Heyerผู้ต่อต้านการประท้วงเสียชีวิตและทำให้มีผู้ได้รับบาดเจ็บ 19 คน ^[30]เหตุการณ์นี้กลายเป็นข่าวระดับชาติและชาร์ลอตส์วิลล์กลายเป็นสัญลักษณ์ของความวุ่นวายทางการเมืองทั่วประเทศ

เมื่อวันที่ 1 กรกฎาคม 2019 สภาเทศบาลเมืองชาร์ลอตส์วิลล์โหวต 4 ต่อ 1 เพื่อยกเลิกวันเกิดของโธมัส เจฟเฟอร์สันในฐานะวันหยุดของเมือง ตามข่าว นี่เป็นเพราะเจฟเฟอร์สันเป็นเจ้าของทาส ในการลงคะแนนแยกกัน พวกเขาได้มีมติเป็นเอกฉันท์ให้สร้างวันเฉลิมฉลองใหม่ที่เรียกว่าวันแห่งอิสรภาพและเสรีภาพซึ่งจะเฉลิมฉลองในวันที่ 3 มีนาคม ซึ่งเป็นวันที่ในปี พ.ศ. 2408 เมื่อกองทหารของพล.อ. ฟิลิป เชอริแดนเคลื่อนตัวผ่านเมืองและพบประชากรที่ถูกกดขี่ส่วนใหญ่ - และแม้ว่าการปลดปล่อยสำหรับพวกเขาส่วนใหญ่จะไม่เกิดขึ้นในวันนั้น แต่เป็นการระดมยิงเปิดฉากเพื่อเสรีภาพของชาวชาร์ลอตส์วิลเลียนจำนวนมาก ^{[31] [ ต้องการการอ้างอิงแบบเต็ม ]}

ประวัติศาสตร์ศาสนา

โบสถ์คริสต์เอพิสโกพัลเป็นโบสถ์แห่งแรกของชาร์ลอตส์วิลล์ เริ่มขึ้นในปี พ.ศ. 2363 โดยช่างก่อสร้างที่ได้รับเงินกู้จากโธมัส เจฟเฟอร์สัน และบ้านปัจจุบันของประชาคมสร้างเสร็จในต้นทศวรรษ 1900 ⁽³²⁾

โบสถ์สีดำแห่งแรกในชาร์ลอตส์วิลล์ โบสถ์แบ๊บติสต์แห่งแรกของชาร์ลอตส์วิลล์ ก่อตั้งขึ้นในปี 2407 ก่อนหน้านี้ ชาวแอฟริกัน-อเมริกันมีโบสถ์เป็นของตัวเอง ถือเป็นสิ่งผิดกฎหมาย แม้ว่าพวกเขาจะได้รับอนุญาตให้บูชาในพื้นที่ที่กำหนดในโบสถ์สีขาว หากคนผิวขาว สมาชิกคริสตจักรอนุญาต ใช้หลวงพ่อผิวดำคนแรก (ก่อนหน้านี้มันก็ต้องตามกฎหมายที่คริสตจักรทุกคนมีพระสีขาว) เป็นวิลเลี่ยมดีชะนี วันที่เขาเป็นศิษยาภิบาลไม่เป็นที่ทราบแน่ชัด แต่ประมาณปี พ.ศ. 2411 คริสตจักรชาวแอฟริกัน - อเมริกันในปัจจุบันสามารถสืบเชื้อสายมาจากคริสตจักรแรกได้ ^[33]

อาคาร Congregation Beth Israel ในปี 1882 เป็นอาคารธรรมศาลาที่เก่าแก่ที่สุดที่ยังคงยืนอยู่ในเวอร์จิเนีย ^[34]ในปี 1974 คริสตจักรแบ๊บติสต์บางแห่งในชาร์ลอตส์วิลล์รวมถึงโบสถ์แบบติสม์ Union Run, โบสถ์แบบติสม์เซาท์การ์เด้นและโบสถ์แบบติสม์เอเบเนเซอร์ ^[35]

โบสถ์คาทอลิกแห่งแรกในชาร์ลอตส์วิลล์คือโบสถ์ Paraclete ซึ่งสร้างขึ้นในปี พ.ศ. 2423 และสร้างขึ้นเป็นตำบลในปี พ.ศ. 2439 ในปี พ.ศ. 2449 ได้มีการปรับปรุงอาคารโบสถ์และเปลี่ยนชื่อตำบลเป็นพระผู้ปลอบโยน ตำบลที่สองถูกสร้างขึ้นสำหรับประชากรคาทอลิกที่เพิ่มขึ้นในปี 1976 ที่เรียกว่าคริสตจักรแห่งการจุติ ^[36]ใน 2510 โดมินิกัน -วิ่งตำบลสำหรับนักศึกษาคาทอลิกที่มหาวิทยาลัยเวอร์จิเนียได้ทุ่มเท (แทนที่นิวแมนเซ็นเตอร์เริ่ม 2486) และชื่อเซนต์โทมัสควีนาสมหาวิทยาลัยตำบล ^[37]

หอกที่ มหาวิทยาลัยเวอร์จิเนียออกแบบโดย โธมัส เจฟเฟอร์สัน

ตามรายงานของสำนักงานสำมะโนแห่งสหรัฐอเมริกาเมืองนี้มีพื้นที่ทั้งหมด 10.3 ตารางไมล์ (27 กม. ² ) ซึ่งแทบทั้งหมดเป็นที่ดิน ^[38]

ชาร์ลอตส์วิลล์ตั้งอยู่ใจกลางเครือจักรภพแห่งเวอร์จิเนียตามแม่น้ำริวันนาซึ่งเป็นสาขาของแม่น้ำเจมส์ทางตะวันตกของเทือกเขาตะวันตกเฉียงใต้ โดยขนานกับบลูริดจ์ไปทางทิศตะวันตกประมาณ 32 กม.

ชาร์ลอเป็น 99 ไมล์ (159 กิโลเมตร) จากกรุงวอชิงตันดีซีและ 72 ไมล์ (116 กิโลเมตร) จากริชมอนด์

ภูมิอากาศ

ชาร์ลอตส์วิลล์มีสภาพอากาศกึ่งเขตร้อนชื้นสี่ฤดู( Köppen Cfa ) โดยทุกเดือนจะได้รับน้ำอย่างดี แม้ว่าช่วงเดือนพฤษภาคมถึงกันยายนจะมีฝนตกชุกที่สุด ฤดูหนาวค่อนข้างเย็น โดยอุณหภูมิเฉลี่ยในเดือนมกราคมอยู่ที่ 35.9 °F (2.2 °C) แม้ว่าอุณหภูมิต่ำสุดอาจลดลงในวัยรุ่น (< −7 °C) ในบางคืนและสูงสุดบ่อยครั้ง (11 วันในเดือนมกราคม) ถึง 50 °F ( 10 องศาเซลเซียส) ^[39]ฤดูใบไม้ผลิและฤดูใบไม้ร่วงให้ช่วงการเปลี่ยนภาพที่เหมาะสม ฤดูร้อนอากาศร้อนและชื้น โดยเดือนกรกฎาคมมีค่าเฉลี่ย 77.2 °F (25.1 °C) และอุณหภูมิสูงเกิน 90 °F (32 °C) ใน 33 วันขึ้นไปต่อปี ^[39]ปริมาณหิมะมีความแปรปรวนสูงในแต่ละปี แต่ปกติแล้วจะเบา โดยเฉลี่ย 17.3 นิ้ว (44 ซม.) สิ่งที่ร่วงหล่นไม่อยู่บนพื้นนาน อุณหภูมิสุดขั้วอยู่ในช่วง -10 °F (-23 °C) ในวันที่ 19 มกราคม 1994 ถึง 107 °F (42 °C) ล่าสุดเมื่อวันที่ 7 กันยายน 1954

หมายเหตุ :

จากการสำรวจสำมะโนประชากร^[49]ของปี 2010 มีคน 43,475 คน 17,778 ครัวเรือนและ 7,518 ครอบครัวอาศัยอยู่ในเมือง ความหนาแน่นของประชากรที่เป็นคนต่อหนึ่งตารางไมล์ 4,220.8 (1,629.5 กิโลเมตร / ² ) มีบ้านพักอาศัย 19,189 ยูนิต เชื้อชาติที่แต่งขึ้น ได้แก่ คนผิวขาว 69.1% ชาวอเมริกันผิวดำ 19.4% ชาวอเมริกันพื้นเมือง 0.3% ชาวเอเชีย 6.4% ชาวเอเชีย 1.8% เชื้อชาติอื่น 3.0% และเชื้อชาติตั้งแต่สองเชื้อชาติขึ้นไป 3.0% 5.1% ของประชากรเป็นชาวฮิสแปนิกหรือละตินทุกเชื้อชาติ

มี 17,778 ครัวเรือน โดย 17.9% มีลูกอายุต่ำกว่า 18 ปีอาศัยอยู่ด้วยกัน, 28.1% เป็นคู่สมรสที่อาศัยอยู่ด้วยกัน, 11.3% มีคฤหบดีหญิงไม่มีสามีอยู่ด้วย และ 57.7% ไม่ใช่คนในครอบครัว 34.1% ของครัวเรือนทั้งหมดเป็นบุคคล และ 7.5% มีคนอาศัยอยู่ตามลำพังซึ่งมีอายุ 65 ปีขึ้นไป ขนาดครัวเรือนเฉลี่ย 2.31 และขนาดครอบครัวเฉลี่ย 2.91

การกระจายอายุคือ 14.9% ภายใต้อายุ 18, 24.3% จาก 18 ถึง 24, 28.9% จาก 25 ถึง 44, 18.8% จาก 45 ถึง 64 และ 9.2% ที่อายุ 65 ปีขึ้นไป อายุเฉลี่ย 27.8 ปี ประชากรเป็นเพศหญิง 52.3% และชาย 47.7% เมืองอายุเฉลี่ยต่ำและ "ป่อง" ในกลุ่มอายุ 18 ไป 24 มีทั้งเพราะการปรากฏตัวของมหาวิทยาลัยเวอร์จิเนีย

รายได้เฉลี่ยของครัวเรือนในเมืองอยู่ที่ 44,535 ดอลลาร์ และรายได้เฉลี่ยของครอบครัวหนึ่งครอบครัวอยู่ที่ 63,934 ดอลลาร์ รายได้ต่อหัวสำหรับเมืองคือ $ 26,049 ประมาณ 10.5% ของครอบครัวและ 27.3% ของประชากรอยู่ต่ำกว่าเส้นความยากจนซึ่งรวมถึง 15.8% ของผู้ที่มีอายุต่ำกว่า 18 ปี และ 7.9% ของผู้ที่มีอายุ 65 ปีขึ้นไป

20% ของผู้อยู่อาศัยในชาร์ลอตส์วิลล์สำเร็จการศึกษาระดับบัณฑิตศึกษาหรือระดับวิชาชีพ เทียบกับ 10% ในสหรัฐอเมริกาโดยรวม ^[50]

รัฐบาลกลาง Charlottesville เป็นส่วนหนึ่งของเขตรัฐสภาที่ 5 ของรัฐเวอร์จิเนียซึ่งเป็นตัวแทนของพรรครีพับลิกัน Bob Good ซึ่งได้รับการเลือกตั้งในปี 2020 ^[51]

อาชญากรรม

ที่เมืองชาร์ลอมีภาพรวมอัตราการเกิดอาชญากรรมสูงกว่าค่าเฉลี่ยของประเทศซึ่งมีแนวโน้มที่^[52]จะเป็นรูปแบบทั่วไปสำหรับพื้นที่เขตเมืองของภาคใต้ของสหรัฐอเมริกา ^{[53] [54]}

ดัชนีอาชญากรรมทั้งหมดสำหรับชาร์ลอตส์วิลล์คืออาชญากรรม 487.9 ที่กระทำต่อพลเมือง 100,000 คนในปี 2549 ค่าเฉลี่ยของประเทศสหรัฐอเมริกาคือ 320.9 อาชญากรรมที่กระทำต่อพลเมือง 100,000 คน ^[55]ในปี 2006, ชาร์ลอการจัดอันดับที่สูงขึ้นในทุกอาชญากรรมรุนแรงยกเว้นปล้น ; เมืองอันดับที่ต่ำกว่าในทุกประเภทของทรัพย์สินอาชญากรรมยกเว้นลักขโมย โจรกรรม ^[56]ในปี 2556 มีการรายงานอาชญากรรมทั้งหมด 371 ครั้ง; เหล่านี้ 38 มีอาชญากรรมรุนแรงและ 333 มีทรัพย์สินอาชญากรรม ^[57]จำนวนอาชญากรรมที่รายงานในชาร์ลอตส์วิลล์มีแนวโน้มลดลง เกิดขึ้นตั้งแต่ปี 2552 ถึง 2556 ^[58]

อาคาร S&P Global ในชาร์ลอตส์วิลล์

ชาร์ลอเป็นบ้านของชาติหอสังเกตการณ์ดาราศาสตร์วิทยุสำนักงานใหญ่ที่Leander McCormick หอดูดาวและสถาบัน CFA มันจะถูกเสิร์ฟโดยทั้งสองโรงพยาบาลในพื้นที่ที่โรงพยาบาลมาร์ธาเจฟเฟอร์สันก่อตั้งขึ้นในปี 1903 และโรงพยาบาลมหาวิทยาลัยเวอร์จิเนีย แห่งชาติพื้น Intelligence Center (NGIC) อยู่ในพื้นที่ชาร์ลอ นายจ้างขนาดใหญ่อื่น ๆ ได้แก่Crutchfield , Emerson โซลูชั่นอัตโนมัติ , เป๊ปซี่โคและถ่ายทอดสดทางการเงิน

18% ของผู้ที่ทำงานในชาร์ลอตส์วิลล์อาศัยอยู่ที่นั่น ขณะที่ 82% เดินทางไปในเมือง 42% ของผู้ที่เดินทางไปอาศัยอยู่ในชาร์ลอัลเบมาร์ลเคาน์ตี้ นอกจากนี้ ผู้คน 11,497 คนเดินทางจากชาร์ลอตส์วิลล์นอกเมืองเพื่อหางานทำ 51% ของผู้ที่เดินทางจาก Charlottesville ทำงานใน Albemarle County ในปี 2559 ชาร์ลอตส์วิลล์มีอัตราการว่างงาน 3.3% ^[50]

นายจ้างรายใหญ่ที่สุด

ตามรายงานทางการเงินประจำปี 2019 ของเมือง^[59]นายจ้างที่ใหญ่ที่สุดในเมืองคือ:

ณ ปี 2016 มีคน 11,129 คนทำงานให้กับรัฐบาล โดย 376 คนทำงานให้กับรัฐบาลกลาง 7,796 คนทำงานให้กับรัฐบาลของรัฐ และ 2,957 คนทำงานให้กับรัฐบาลท้องถิ่น ^[50]

โรงเบียร์

Charlottesville มีโรงเบียร์ 9 แห่งภายในหรือใกล้เขตเมือง: South Street Brewery (เป็นเจ้าของโดยBlue Mountain Brewery ), Champion Brewing Company, Three Notch'd Brewing Company, Random Row Brewing Company, Rockfish Brewing Company, Wild Wolf Brewing Company, Pro Re Nata โรงเบียร์ เบียร์เหตุผล (Albemarle) และ Decipher Brewing (Albemarle) โรงเบียร์แห่งแรกในเมืองคือโรงเบียร์บลูริดจ์ ซึ่งตั้งอยู่บนถนนสายหลักตะวันตก และเป็นเจ้าของและบริหารงานโดยหลานของนักเขียนวิลเลียม ฟอล์คเนอร์ โรงเบียร์ Starr Hillเดิมตั้งอยู่ในเมืองชาร์ลอตส์วิลล์ แต่ปัจจุบันตั้งอยู่ในเมืองโครเซต รัฐเวอร์จิเนียห่างจากตัวเมืองไปทางตะวันตก 13 ไมล์ ^{[ ต้องการการอ้างอิง ]}

โบสถ์ยูไนเต็ดเมธอดิสต์แห่งแรก ในย่านประวัติศาสตร์ของเมืองชาร์ลอตส์วิลล์ (ภาพเมื่อเดือนกรกฎาคม พ.ศ. 2554) ได้รับการปรับปรุงใหม่ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา

The Downtown Mall Downtown

Charlottesville มีสถานที่ท่องเที่ยวและสถานที่จัดงานมากมายสำหรับขนาดที่ค่อนข้างเล็ก นักท่องเที่ยวมาที่บริเวณนี้เพื่อทัวร์ไวน์และเบียร์ ขึ้นบอลลูน เดินเขา และความบันเทิงระดับโลกที่จัดแสดงที่หนึ่งในสี่แห่งที่ใหญ่ขึ้นในพื้นที่ เมืองนี้เป็นทั้งฐานปล่อยจรวดและบ้านของวงDave Matthewsและเป็นศูนย์กลางของวงการเพลงอินดี้ขนาดใหญ่ ^[60]

พื้นที่ชาร์ลอเป็นบ้านของโทมัสเจฟเฟอร์สัน , เจมส์เมดิสันและเจมส์มอนโร มอนติเซลโลคฤหาสน์ไร่ของเจฟเฟอร์สัน ตั้งอยู่ห่างจากตัวเมืองเพียงไม่กี่ไมล์ บ้านของเจมส์มอนโร , แอชสนามหญ้า-ไฮแลนด์เป็นไปตามถนนจากมอนติเซลโล ห่างจาก Charlottesville ไปทางตะวันออกเฉียงเหนือประมาณ 25 ไมล์ (40 กม.) ซึ่งเป็นบ้านของ James และDolley Madisonในมอนต์เพเลียร์ ในช่วงฤดูร้อน เทศกาล Ash Lawn-Highland Opera Festival จะจัดขึ้นที่โรงละคร Paramount ใจกลางเมืองพร้อมการแสดงที่ Ash Lawn-Highland

อุทยานแห่งชาติ Shenandoah ในบริเวณใกล้เคียงมีกิจกรรมสันทนาการ ภูเขาที่สวยงาม และเส้นทางเดินป่า สกายไลน์ไดรฟ์เป็นเส้นทางขับรถชมวิวที่ทอดยาวไปตามความยาวของอุทยาน โดยจะคดเคี้ยวผ่านป่าทึบและโผล่พ้นทิวทัศน์อันกว้างไกล Blue Ridge Parkway , ขับรถชมวิวที่คล้ายกันที่ขยาย 469 ไมล์ (755 กิโลเมตร) ไปทางทิศใต้ที่ดีอุทยานแห่งชาติในนอร์ทแคโรไลนา , สิ้นสุดที่ทางเข้าด้านทิศใต้ของ Shenandoah ที่มันจะกลายเป็นไดรฟ์ Skyline ทางแยกของเส้นทางขับรถชมวิวทั้งสองแห่งนี้อยู่ห่างจากใจกลางเมืองชาร์ลอตส์วิลล์ไปทางตะวันตก 35 กม. เพียง 35 กม.

ชาร์ลอของเมืองเป็นศูนย์กลางของธุรกิจสำหรับอัลเบมาร์ลเคาน์ตี้ เป็นที่ตั้งของDowntown Mallซึ่งเป็นห้างสรรพสินค้ากลางแจ้งสำหรับคนเดินเท้าที่ยาวที่สุดในประเทศ โดยมีร้านค้า ร้านอาหาร และสถานที่ท่องเที่ยวของเทศบาล โรงละคร Paramount Theatre ที่ได้รับการปรับปรุงใหม่เป็นสถานที่จัดกิจกรรมต่างๆ รวมถึงการแสดงบรอดเวย์และคอนเสิร์ต โรงละครท้องถิ่นใจกลางเมืองรวมถึงโรงละคร Live Arts ของชุมชนชาร์ลอตส์วิลล์ นอกตัวเมืองมีโรงละคร New Lyric และโรงละคร Heritage Repertory ที่ UVa สถานที่ท่องเที่ยวอื่นๆ ใน Downtown Mall ได้แก่พิพิธภัณฑ์ Virginia Discoveryและอัฒจันทร์กลางแจ้งขนาด 3,500 ที่นั่ง Sprint Pavilion (เดิมชื่อ nTelos Wireless Pavilion) Court Square ห่างจาก Downtown Mall เพียงไม่กี่ช่วงตึก เป็นศูนย์กลางดั้งเดิมของ Charlottesville และอาคารเก่าแก่หลายแห่งมีอายุย้อนไปถึงการก่อตั้งเมืองในปี 1762

ชาร์ลอตส์วิลล์ยังเป็นที่ตั้งของมหาวิทยาลัยเวอร์จิเนีย (ซึ่งส่วนใหญ่ถูกต้องตามกฎหมายในเขตอัลเบมาร์ล^[61] ) ในช่วงปีการศึกษา มีนักศึกษามากกว่า 20,000 คนหลั่งไหลเข้าสู่เมืองชาร์ลอตส์วิลล์เพื่อเข้าเรียนในมหาวิทยาลัย บริเวณหลักตั้งอยู่ทางฝั่งตะวันตกของชาร์ลอตส์วิลล์ โดยมีหมู่บ้านวิชาการของโธมัส เจฟเฟอร์สันหรือที่รู้จักในชื่อสนามหญ้าเป็นจุดศูนย์กลาง สนามหญ้าเป็นทางเดินยาวที่ประดับประดาด้วยโครงสร้างที่โดดเด่นสองแห่ง ได้แก่The Rotunda (ออกแบบโดย Jefferson) และ Old Cabell Hall (ออกแบบโดยStanford White ) ตามสนามหญ้าและขนานช่วงเป็นห้องพักหอพักสงวนไว้สำหรับนักเรียนที่โดดเด่น สภาโปรแกรมมหาวิทยาลัยเป็นหน่วยงานที่ดำเนินกิจการโดยนักศึกษาซึ่งจัดคอนเสิร์ต การแสดงตลก วิทยากร และกิจกรรมอื่น ๆ ที่เปิดให้นักศึกษาและชุมชน เช่น "แสงสว่างของสนามหญ้า" ประจำปี ^{[62] [63]}หนึ่งช่วงตึกจาก The Rotunda พิพิธภัณฑ์ศิลปะมหาวิทยาลัยเวอร์จิเนียจัดแสดงผลงานที่ดึงมาจากคอลเล็กชั่นวัตถุมากกว่า 10,000 รายการและนิทรรศการชั่วคราวพิเศษจากแหล่งทั่วประเทศ นอกจากนี้ยังเป็นที่ตั้งของศูนย์กฎหมายและโรงเรียนของผู้พิพากษา Advocate Generalซึ่งทนายความด้านการทหารของกองทัพสหรัฐฯ ทุกคน หรือที่รู้จักในชื่อ "JAGs" เรียนหลักสูตรเฉพาะด้านกฎหมายทหาร

ศูนย์การค้าดาวน์ทาวน์

The Cornerเป็นย่านการค้าที่ติดกับบริเวณหลักของ University of Virginia ตามแนว University Avenue บริเวณนี้เต็มไปด้วยบาร์ของวิทยาลัย ร้านอาหาร และร้านขายสินค้าของมหาวิทยาลัย และเต็มไปด้วยกิจกรรมของนักเรียนในช่วงปีการศึกษา การจราจรบนทางเท้าจะสูงที่สุดในระหว่างการแข่งขันฟุตบอลในบ้านของมหาวิทยาลัยและพิธีสำเร็จการศึกษา ชีวิตชาวกรีกของมหาวิทยาลัยส่วนใหญ่อยู่ที่ถนนรักบี้ซึ่งนำไปสู่สถานบันเทิงยามค่ำคืนและบาร์ในท้องถิ่น ถนนสายหลักฝั่งตะวันตกซึ่งวิ่งจากหัวมุมไปยังศูนย์การค้าดาวน์ทาวน์เป็นย่านการค้าที่มีร้านอาหาร บาร์ และธุรกิจอื่นๆ ^[64]

ชาร์ลอตส์วิลล์เป็นเจ้าภาพจัดงานเทศกาลภาพยนตร์เวอร์จิเนียประจำปีในเดือนตุลาคม เทศกาลภาพถ่ายชาร์ลอตส์วิลล์ในเดือนมิถุนายน และเทศกาลหนังสือเวอร์จิเนียในเดือนมีนาคม นอกจากนี้Foxfield Racesเป็นการแข่งขันวิบากที่จัดขึ้นในเดือนเมษายนและกันยายนของทุกปี การเฉลิมฉลองในวันที่ 4 กรกฎาคมรวมถึงพิธีการแปลงสัญชาติจะจัดขึ้นทุกปีที่มอนติเซลโล และการเฉลิมฉลองในคืนแรกได้จัดขึ้นที่ Downtown Mall ตั้งแต่ปี 1982

จอห์น พอล โจนส์ อารีน่า สนามเหย้าของ โปรแกรมบาสเกตบอลเวอร์จิเนีย คาวาเลียร์ส

Charlottesville ไม่มีทีมกีฬาอาชีพ แต่เป็นที่ตั้งของทีมนักกีฬาของ University of Virginiaนั่นคือCavaliersที่โดดเด่นที่สุดคือ 2019 NCAA Men's National Basketball Champions ^[65]คาวาเลียร์มีฐานแฟนคลับที่กว้างขวางทั่วทั้งภูมิภาค ทีม Cavaliers ลงสนามในด้านกีฬาตั้งแต่ฟุตบอลไปจนถึงบาสเก็ตบอล และมีสิ่งอำนวยความสะดวกทันสมัยที่ดึงดูดผู้ชมได้ตลอดทั้งปี นักรบฟุตบอลฤดูกาลดึงฝูงชนที่ใหญ่ที่สุดในช่วงปีการศึกษากับเกมฟุตบอลที่เล่นในสกอตต์สเตเดียม ที่สนามกีฬาเป็นเจ้าภาพงานดนตรีขนาดใหญ่รวมถึงการแสดงคอนเสิร์ตโดยDave Matthews Band , The Rolling StonesและU2

สนามกีฬาจอห์น พอล โจนส์ซึ่งเปิดในปี 2549 เป็นสนามเหย้าของทีมบาสเก็ตบอลคาวาเลียร์ นอกจากจะเป็นสถานที่จัดคอนเสิร์ตและกิจกรรมอื่นๆ สนามกีฬาที่นั่ง 14,593 สำหรับบาสเก็ตบอล ในฤดูกาลแรกในเวทีใหม่จบลงในเดือนมีนาคม 2550 ทีมบาสเกตบอลชายของเวอร์จิเนียผูกกับUNCเป็นอันดับ 1 ใน ACC บาสเกตบอลชายเวอร์จิเนียตะลึงได้รับรางวัลแม็กทันทีในฤดูกาล 2013-14 เช่นเดียวกับ2014 แม็กทัวร์นาเมนต์ ทีมจบฤดูกาลด้วยอันดับที่ 3 ในการสำรวจความคิดเห็นของ AP ก่อนที่จะแพ้ให้กับTom Izzo 's Spartans ไปสองแต้มใน Sweet Sixteen ที่จัดขึ้นในบรู๊คลิน นิวยอร์ก ทีมบาสเก็ตบอลชายของ Cavaliers คว้าแชมป์ NCAA ในเดือนเมษายน 2019

ลาครอสได้กลายเป็นส่วนสำคัญของวงการกีฬาชาร์ลอตส์วิลล์ ทีมชายของเวอร์จิเนียชนะการแข่งขัน NCAA Championshipครั้งแรกในปี 1972; ในปี 2549 พวกเขาชนะการแข่งขันชิงแชมป์แห่งชาติครั้งที่สี่และเป็นทีมแรกที่ไม่แพ้ใครใน 17 เกม (จากนั้นก็เป็นสถิติการชนะ) ทีมชนะการแข่งขันชิงแชมป์แห่งชาติครั้งที่เจ็ดในปี 2564 ทีมหญิงของเวอร์จิเนียมีเครดิตNCAA Championshipsสามครั้ง โดยชนะในปี 1991, 1993 และ 2004 โปรแกรมฟุตบอลก็แข็งแกร่งเช่นกัน ทีมชายร่วมตำแหน่งระดับชาติกับซานตาคลาราในปี 1989 และชนะการแข่งขัน NCAA Division I Championships ติดต่อกันสี่ครั้ง (พ.ศ. 2534-2537) อย่างไม่เคยปรากฏมาก่อน โค้ชของพวกเขาในช่วงเวลานั้นคือบรูซ อารีน่าซึ่งต่อมาได้แชมป์เอ็มแอลเอสสองสมัยที่ดีซี ยูไนเต็ด และเป็นโค้ชให้กับทีมชาติสหรัฐฯ ระหว่างการแข่งขันฟุตบอลโลกปี 2002 และ 2006 ทีมฟุตบอลเวอร์จิเนียชายแชมป์ซีเออีกครั้งในทั้ง2009และ2014ภายใต้โค้ชจอร์จเจลโนวาต ช เวอร์จิเนียเบสบอลทีมมีความสุขการฟื้นตัวในปีที่ผ่านมาภายใต้หัวหน้าโค้ชไบรอันโอคอนเนอร์หลังจากที่โฮสติ้งชิงชัยหลายและซูเปอร์ชิงชัยในการโพสต์ฤดูกาลและเล่นในปี 2009 2011 และ2014 วิทยาลัยเวิลด์ซีรีส์ พวกเขาจบด้วยการเป็นรองแชมป์ในรุ่นปี 2014 แม้จะได้คะแนนเหนือกว่าแวนเดอร์บิลต์ 17–12 ในซีรีส์สามเกม จากนั้นทีมจึงล้างแค้นการสูญเสียครั้งนี้ในปีต่อไป โดยเอาชนะ Vanderbilt ในปี 2015 สำหรับตำแหน่งเบสบอล NCAA ครั้งแรก

กีฬาโรงเรียนมัธยมในพื้นที่ชาร์ลอตส์วิลล์มีความโดดเด่นทั่วทั้งรัฐ ชาร์ลอเป็นแหล่งเพาะสำหรับลาครอสในประเทศกับทีมเช่นเซนต์แอนน์-Belfield โรงเรียน , โรงเรียนทำสัญญา , Tandem เพื่อนโรงเรียน , ชาร์ลอโรงเรียนคาทอลิก , ชาร์ลอโรงเรียนมัธยม , เวสเทิร์อัลเบมาร์ลโรงเรียนมัธยมและอัลเบมาร์ลโรงเรียนมัธยม Charlottesville High School ชนะการแข่งขันฟุตบอลชายVHSL Group AA ในปี 2004 โรงเรียน St. Anne's-Belfield ชนะการแข่งขันชิงแชมป์โรงเรียนเอกชนของรัฐครั้งที่สี่ในรอบ 10 ปีในวงการฟุตบอลในปี 2006 โรงเรียน Covenant School ได้รับตำแหน่งโรงเรียนเอกชนของรัฐด้วยไม้กางเขนชาย ประเทศในปีการศึกษา 2550-2551 เป็นครั้งที่สองในรอบหลายปี และในปีนั้นทีมครอสคันทรีของหญิงได้ตำแหน่งระดับรัฐ Monticello High Schoolคว้าแชมป์ฟุตบอลรัฐ VHSL Group AA ในปี 2007 ทีมฟุตบอลชายของ Charlottesville High School เป็นแชมป์ของรัฐอีกครั้งในปี 2019 เมื่อคว้าแชมป์ VHSL Class 4A Championship

ชาร์ลอตส์วิลล์ยังเป็นที่ตั้งของCharlottesville Tom Soxแห่งValley Baseball Leagueผู้ชนะการแข่งขันลีกปี 2017 และ 2019 สนามเหย้าของพวกเขาคือ C-VILLE Weekly Ballpark ที่ Charlottesville High School

ศาลากลางจังหวัด (2554)

ด้านหน้าศาลากลางแสดงรูปปั้นนูนต่ำของ James Madison, Thomas Jefferson, James Monroe (2008)

ประติมากรรม Lee คลุมด้วยผ้าใบสีดำหลังการ ชุมนุม Unite the Rightของปี 2017

รูปปั้นของ ลูอิสและ คลาร์ก

คอร์ทสแควร์และรูปปั้นสัมพันธมิตร

ผู้มีสิทธิเลือกตั้งเลือกสภาห้าสมาชิกเพื่อทำหน้าที่เป็นสภานิติบัญญัติและกำกับดูแล สมาชิกได้รับเลือกตั้งผ่านเขตต่างๆ ขนาดใหญ่ สมาชิกมีวาระการดำรงตำแหน่งสี่ปี ทุก ๆ สองปี พวกเขาเลือกสมาชิกสภาเพื่อทำหน้าที่เป็นนายกเทศมนตรี นายกเทศมนตรีเป็นประธานในการประชุม เรียกประชุมพิเศษ นัดหมายคณะกรรมการที่ปรึกษา และทำหน้าที่เป็นหัวหน้าฝ่ายพิธีการ

สภาเทศบาลเมืองแต่งตั้งผู้จัดการเมือง ผู้อำนวยการฝ่ายการเงิน ผู้ประเมินเมือง เสมียนสภา และสมาชิกของคณะกรรมการกำหนดนโยบายและคณะกรรมาธิการที่สำคัญ ผู้จัดการเมืองทำหน้าที่เป็นประธานเจ้าหน้าที่บริหารของเมือง ^[66]

ตามหน้าอย่างเป็นทางการสภาเทศบาลเมืองปัจจุบันคือ:

โหวต

ชาร์ลอตส์วิลล์เป็นหนึ่งในป้อมปราการของพรรคเดโมแครตเพียงไม่กี่แห่งในเวอร์จิเนียตอนกลางของพรรครีพับลิกันอย่างหนัก พรรคเดโมแครตได้เหวี่ยงอย่างหนักโดยเฉพาะอย่างยิ่งตั้งแต่ทศวรรษ 1990 ควบคู่ไปกับแนวโน้มประชาธิปไตยที่เพิ่มขึ้นในพื้นที่ที่ถูกครอบงำโดยเมืองวิทยาลัย

หอกตั้งอยู่บน สนามหญ้าในชาร์ลอตส์วิลล์

มหาวิทยาลัยเวอร์จิเนียหนึ่งของเดิมIvies สาธารณะที่ตั้งอยู่ในเมืองชาร์ลอและเมืองอัลเบมาร์ล

Piedmont Virginia Community Collegeมีสถานที่หลายแห่งในชาร์ลอตส์วิลล์

ชาร์ลอมีการเสิร์ฟที่โรงเรียนชาร์ลอเมือง ระบบโรงเรียนดำเนินการโรงเรียนประถมหกวอล์คเกอร์บนโรงเรียนประถมฟอร์ดของโรงเรียนมัธยมและชาร์ลอโรงเรียนมัธยม มันดำเนินการโรงเรียนมัธยมเลนร่วมกับอัลเบมาร์ลเคาน์ตี้จาก 2483-2517 เมื่อถูกแทนที่ด้วยโรงเรียนมัธยมชาร์ลอตส์วิลล์ โรงเรียนมัธยมแจ็คสัน พี. เบอร์ลีย์เป็นโรงเรียนแยกสำหรับนักเรียนชาวอเมริกันเชื้อสายแอฟริกัน เปิดดำเนินการตั้งแต่ปีพ.ศ. 2494-2510 และให้บริการนักเรียนจากทั้งเมืองชาร์ลอตส์วิลล์และเทศมณฑลอัลเบมาร์ล โรงเรียนมัธยมเบอร์ลีย์ถูกซื้อโดยอัลเบมาร์ลเคาน์ตี้หลังจากปิดไม่นาน^[69]และเปิดใหม่อีกครั้งในปี 1974 ขณะที่โรงเรียนมัธยมแจ็คสัน พี. เบอร์ลีย์ ^[70]

โรงเรียนของรัฐ Albemarle Countyซึ่งให้บริการในบริเวณใกล้เคียงกับAlbemarle Countyมีสำนักงานใหญ่อยู่ที่ Charlottesville ^[71]

ชาร์ลอตส์วิลล์ยังมีโรงเรียนเอกชนดังต่อไปนี้ ซึ่งบางแห่งมีนักเรียนจาก Albemarle County และพื้นที่โดยรอบเข้าร่วมด้วย:

• Charlottesville Waldorf School
• โรงเรียนพันธสัญญา (วิทยาเขตตอนล่าง)
• Regents School of Charlottesville
• โรงเรียนเรเนซองส์
• St. Anne's-Belfield School (วิทยาเขต Greenway Rise)
• โรงเรียนหมู่บ้าน
• สถาบันออทิสติกแห่งเวอร์จิเนีย
• โรงเรียนพีบอดี

เด็กเมืองนี้ยังเข้าร่วมเอกชนหลายโรงเรียนในเขตโดยรอบ ผู้ที่มีที่อยู่ทางไปรษณีย์ของ Charlottesville ได้แก่:

• Charlottesville Catholic School
• โรงเรียนพันธสัญญา (วิทยาเขตฮิกคอรี)
• โรงเรียนเพื่อนตีคู่

ห้องสมุดภูมิภาคเจฟเฟอร์สัน-แมดิสันเป็นระบบห้องสมุดระดับภูมิภาคที่ให้บริการแก่พลเมืองชาร์ลอตส์วิลล์

ชาร์ลอมีหนังสือพิมพ์รายวันหลักประจำวันความคืบหน้า สิ่งพิมพ์รายสัปดาห์ ได้แก่C-Ville Weeklyซึ่งจัดพิมพ์ glossies รายไตรมาส รายครึ่งปี และรายปี เช่นAbode (บ้าน สวน สถาปัตยกรรม) Knife & Fork (อาหาร เครื่องดื่ม ร้านอาหาร) Unbound (กีฬากลางแจ้งและสันทนาการ ปัญหาสิ่งแวดล้อม), ที่สุดของ C-VILLE (ร้านอาหาร บาร์ ร้านค้าที่ชื่นชอบของผู้อ่าน ฯลฯ) CBIZ (ธุรกิจในท้องถิ่น) และงานแต่งงาน นิตยสารที่ตีพิมพ์ในประเทศอื่น ๆ รวมถึงBlue Ridge กลางแจ้ง , ชาร์ลอ Living ครอบครัวและนิตยสารอัลเบมาร์ล หนังสือพิมพ์รายวันThe Cavalier Dailyจัดพิมพ์โดยกลุ่มนักศึกษาอิสระที่ UVa นอกจากนี้ นิตยสารข่าวทางเลือกของ UVa The Declarationยังจัดพิมพ์ทุกสัปดาห์เว้นสัปดาห์พร้อมเนื้อหาออนไลน์ใหม่ๆ ทุกสัปดาห์ หนังสือพิมพ์รายเดือนEchoครอบคลุมเรื่องสุขภาพแบบองค์รวมและหัวข้อที่เกี่ยวข้อง Charlottesville Tomorrowองค์กรข่าวออนไลน์ที่ไม่แสวงหากำไร ครอบคลุมการใช้ที่ดิน การขนส่ง ธุรกิจและการศึกษา สิ่งพิมพ์เกี่ยวกับไลฟ์สไตล์อื่น ๆ ได้แก่The Charlottesville Welcome Book , CharlottesvilleFamily's Bloom! นิตยสาร , ไวน์และชีวิตชนบทและไวน์แอนด์คันทแต่งงาน

Charlottesville ให้บริการโดยเครือข่ายโทรทัศน์หลักผ่านสถานีWVIR / WVIR-CD 29 (NBC/CW on DT2), WHTJ 41 (PBS), WCAV 19 (CBS/FOX) และWVAW-LD 16 (ABC) วิทยุพูดคุยข่าวในชาร์ลอตส์วิลล์สามารถฟังได้ทางWINA 1070 และWCHV 1260 สามารถฟังวิทยุกีฬาในWVAX 1450 ฟังประเทศได้ทางWKAV 1400 สถานีวิทยุสาธารณะแห่งชาติได้แก่WMRA 103.5 FM และWVTF 89.7 FM สถานี FM เชิงพาณิชย์ ได้แก่WQMZ Lite Rock Z95.1 (AC), WWWV (3WV) (คลาสสิกร็อค) 97.5, WCYK (ประเทศ) 99.7, WHTE (CHR) 101.9, WZGN (Generations) 102.3, WCNR (The Corner) 106.1 และWCHV -FM 107.5. ผู้แพร่ภาพกระจายเสียงในชุมชน Charlottesville ได้แก่WNRN 91.9 และWTJU 91.1 (เป็นเจ้าของโดย University of Virginia) วิทยุและ CPA-TV และสถานีโทรทัศน์ Own TV10 ของ Charlottesville

เมืองนี้เป็นเจ้าภาพCharlottesville Open Data Portalสำหรับการแบ่งปันข้อมูลเทศบาลตลอดจนข้อมูลชุมชนที่ธุรกิจในท้องถิ่นและองค์กรไม่แสวงหาผลกำไรให้ไว้

การขนส่ง

ถนนและทางหลวง

I-64 ไปทางทิศตะวันตกที่ทางออก 121 ใน Charlottesville

ส่วนใหญ่ทางหลวงที่สำคัญผ่านชาร์ลอมี64 รัฐและสหรัฐอเมริกาเส้นทาง 29 I-64 หัวไปทางทิศตะวันออก95 กิโลเมตรในริชมอนด์ตะวันตกและรัฐ 81ในทอนตัน 29 ดอลลาร์สหรัฐหัวทิศตะวันตกเฉียงใต้ไปทางลินช์และภาคตะวันออกเฉียงเหนือไปยังกรุงวอชิงตันดีซีทางหลวงอื่น ๆ ที่ให้บริการ ได้แก่ ชาร์ลอสหรัฐอเมริกาเส้นทาง 250และรัฐเวอร์จิเนีย 20 29 ดอลลาร์สหรัฐ และ 250 ดอลลาร์สหรัฐ ให้บริการในพื้นที่โดยทางเลี่ยงรอบตัวเมือง โดยมีเส้นทางธุรกิจผ่านใจกลางเมืองโดยตรง

การขนส่งสาธารณะ

Bus Transit Center ในตัวเมือง Charlottesville (2013)

ชาร์ลอถูกเสิร์ฟโดยสนามบินชาร์ลอ-Albemarleที่สถานีแอมแทร็ชาร์ลอและยาวเส้นสถานีรถบัสระหว่างเมือง บริการรถตรงไปยังนครนิวยอร์กนอกจากนี้ยังมีโดยแสงดาวด่วน Charlottesville Area Transitให้บริการรถโดยสารในพื้นที่ เสริมโดย JAUNT ซึ่งเป็นบริการรถตู้โดยสารระดับภูมิภาค University Transit Serviceให้บริการขนส่งมวลชนสำหรับนักศึกษาและผู้อยู่อาศัยในบริเวณใกล้เคียงกับ University of Virginia

รถไฟ

Amtrakบริการรถไฟโดยสารแห่งชาติ ให้บริการแก่ชาร์ลอตส์วิลล์ด้วยสามเส้นทาง: The Cardinal (บริการระหว่างชิคาโกและนิวยอร์กซิตี้ผ่านตอนกลางของเวอร์จิเนียและวอชิงตัน ดี.ซี.) เลือกรถไฟภูมิภาคตะวันออกเฉียงเหนือ (บริการระหว่างบอสตันและโรอาโนค) และCrescent ( บริการระหว่างนครนิวยอร์กและนิวออร์ลีนส์) พระคาร์ดินัลดำเนินการสามครั้งต่อสัปดาห์ในขณะที่วงเดือนและภาคตะวันออกเฉียงเหนือในภูมิภาคทั้งสองทำงานทุกวันในทั้งสองทิศทาง

ชาร์ลอครั้งหนึ่งเคยเป็นศูนย์กลางที่สำคัญทางรถไฟเสิร์ฟทั้งเชสสโอไฮโอและรถไฟ (C & O) และทางรถไฟสายใต้ บริการรถไฟขบวนแรกที่ไปชาร์ลอตส์วิลล์เริ่มขึ้นในช่วงต้นทศวรรษ 1850 โดยบริษัทรถไฟหลุยซา ซึ่งต่อมาได้กลายเป็นสถานีรถไฟกลางเวอร์จิเนียก่อนที่จะกลายเป็น C&O รถไฟสายใต้เริ่มให้บริการแก่ชาร์ลอตส์วิลล์ในช่วงกลางทศวรรษ 1860 โดยมีเส้นทางเหนือ-ใต้ข้ามเส้นทางตะวันออก-ตะวันตกของ C&O สถานีขนส่งแห่งใหม่ที่ผุดขึ้นที่ทางข้ามของทั้งสองรางเรียกว่าสถานียูเนี่ยน นอกจากเส้นทางรถไฟสายใหม่แล้ว ภาคใต้ยังตั้งร้านซ่อมใหญ่ที่สร้างการแข่งขันระหว่างสองบริษัทรถไฟและหนุนเศรษฐกิจในท้องถิ่น Queen Charlotte Hotel ขึ้นไปบนถนน West Main พร้อมร้านอาหารสำหรับคนงานรถไฟใหม่จำนวนมาก

อดีตสถานี C&O บนถนน East Water ได้เปลี่ยนเป็นสำนักงานในช่วงกลางทศวรรษ 1990 Charlottesville Union Stationยังคงเป็นคลังน้ำมันสำหรับ Amtrak ตั้งอยู่บนถนน West Main ระหว่างถนนสายที่ 7 และ 9 ซึ่งเป็นเส้นทางของรถไฟ C&O เดิม (เช่าโดย C&O ผู้สืบทอดตำแหน่งCSXไปยังBuckingham Branch Railroad ) และ Southern (ปัจจุบันคือNorfolk Southern Railway ) ข้าม. แอมแทร็คและเมืองชาร์ลอตส์วิลล์เสร็จสิ้นการปรับปรุงสถานีหลังปี 2000 อัปเกรดคลังและเพิ่มร้านอาหารบริการเต็มรูปแบบ Amtrak Crescent เดินทางบนเส้นทางคู่เหนือ-ใต้ของ Norfolk Southern พระคาร์ดินัลแอมแทร็ควิ่งบนเส้นทางเดียวของสาขาบักกิ้งแฮม ซึ่งตามเส้นทาง 250 ของสหรัฐจากสทอนตันไปยังจุดทางตะวันออกของชาร์ลอตส์วิลล์ใกล้กับซิสมอนต์ พระคาร์ดินัลที่มุ่งหน้าไปทางทิศตะวันออกร่วมกับสายใต้นอร์โฟล์คใต้ที่ออเรนจ์ระหว่างทางไปวอชิงตัน ดีซี

ชาร์ลอตส์วิลล์ยังมีรถรางไฟฟ้าที่ชาร์ลอตส์วิลล์และรถไฟอัลเบมาร์ล (C&A) ซึ่งเปิดดำเนินการในช่วงต้นศตวรรษที่ยี่สิบ มีรถรางสายอยู่ในชาร์ลอตส์วิลล์ตั้งแต่ช่วงปลายทศวรรษ 1880 ภายใต้ชื่อต่างๆ จนกระทั่งจัดเป็น C&A ในปี 1903 ที่ C&A ดำเนินการรถรางจนถึงปี 1935 เมื่อสายดังกล่าวปิดตัวลงเนื่องจากต้นทุนที่เพิ่มขึ้นและจำนวนผู้โดยสารที่ลดลง

มีข้อเสนอให้ขยายVirginia Railway Expressซึ่งเป็นเส้นทางรถไฟโดยสารที่เชื่อมต่อNorthern VirginiaไปยังWashington, DCไปยัง Charlottesville ^[72]นอกจากนี้คณะกรรมการควบคุมTransdominion Expressได้แนะนำให้ชาร์ลอตส์วิลล์หยุดบนเส้นทางรถไฟโดยสารที่เสนอทั่วทั้งรัฐ ^[73]

ตั้งแต่เมืองก่อตัวในช่วงต้นจะได้รับการบ้านให้กับประชาชนที่โดดเด่นมากมายจากตัวเลขประวัติศาสตร์โทมัสเจฟเฟอร์สันและเจมส์มอนโรเพื่อวรรณกรรมยักษ์เอ็ดการ์อัลลันโปและวิลเลียม Faulkner , เอ็นเอฟแอเล่นราล์ฟ Horween ในปัจจุบัน Albemarle County ของ Charlottesville เป็นหรือเคยเป็นบ้านของดาราภาพยนตร์Rob Lowe , Sissy Spacek , Jessica LangeและSam Shepard , นักเขียนนวนิยายJohn Grisham , กวีRita Dove , Dave Matthews Bandและวงดนตรีป๊อปParachuteเช่น เช่นเดียวกับมหาเศรษฐีหลายพันล้านJohn KlugeและEdgar Bronfman Sr.ระหว่างปี 1968 และ 1984 ชาร์ลอตส์วิลล์ยังเป็นบ้านของAnna Andersonซึ่งเป็นที่รู้จักกันเป็นอย่างดีในเรื่องการอ้างสิทธิ์เท็จของเธอว่าเป็นGrand Duchess Anastasiaและผู้รอดชีวิตเพียงคนเดียวจากการสังหารหมู่ของราชวงศ์Nicholas IIในปี 1918 ครอบครัว.

เมืองนี้ยังเป็นบ้านของลามะทิเบตTenzin Wangyal Rinpocheแต่เขาและครอบครัวได้ย้ายไปแคลิฟอร์เนียตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา สำนักงานใหญ่ Ligmincha สถาบันของเขา Serenity สันอยู่ในบริเวณใกล้เคียงกะลาสีเวอร์จิเนีย ^[74]

Charlottesville มีเมืองพี่น้องสี่เมือง : ^[75]

• Besançon , Doubs , ฝรั่งเศส
• พลีเวน , บัลแกเรีย
• Poggio a Caiano , ทัสคานี , อิตาลี
• วินเนบา , กานา^[76]

• 2017 รวมพลคนขวา
• วันประกาศอิสรภาพและเสรีภาพ
• การลงประชามติของ John Henry James
• นายกเทศมนตรีเมืองชาร์ลอตส์วิลล์ รัฐเวอร์จิเนีย
• รายชื่อสถานที่ทางประวัติศาสตร์แห่งชาติใน Charlottesville, Virginia,
• บุคคลจากชาร์ลอตส์วิลล์ รัฐเวอร์จิเนีย
• เรื่องที่เกี่ยวข้องกับ Charlottesville, Virginia