บทความภาษาไทย

Alan Davidson (นักเขียนอาหาร)

อลันเดวิดสันอีตัน CMG (30 มีนาคม 1924 - 2 ธันวาคม 2003) เป็นนักการทูตอังกฤษและนักเขียนที่รู้จักกันดีที่สุดสำหรับการเขียนของเขาและการแก้ไขเกี่ยวกับอาหารและอาหาร

ชายชราผิวขาวเกลี้ยงเกลาผมยาวสลวยทั้งศีรษะ
อลันเดวิดสัน ( Erasmus Prize 2003)

หลังจากออกจากควีนคอลเลจออกซ์ฟอร์ดในปีพ. ศ. 2491 เดวิดสันได้เข้าร่วมรับราชการทางการทูตของอังกฤษและก้าวขึ้นสู่ตำแหน่งเพื่อปิดฉากอาชีพของเขาในฐานะทูตประจำประเทศลาวในช่วงปี พ.ศ. 2516 ถึง พ.ศ. Elizabeth Davidและคนอื่น ๆ เขาตีพิมพ์หนังสือมากกว่าหนึ่งโหลระหว่างการเกษียณอายุและปี 2545 แต่ผลงานชิ้นโบแดงของเขาคือThe Oxford Companion to Foodซึ่งเป็นผลงานมากกว่าหนึ่งล้านคำซึ่งใช้เวลายี่สิบปีจึงจะเสร็จสมบูรณ์และได้รับการตีพิมพ์สู่สากลในปี 2542

ชีวิตและอาชีพ

ช่วงต้นปี

เดวิดสันเกิดในเดอร์รี่ , ไอร์แลนด์เหนือลูกชายของวิลเลี่ยมจอห์นเดวิดสัน (1899-1959), ผู้ตรวจสอบภาษีและภรรยาของเขาคอนสแตนซ์néeอีตัน (1889-1974) [1]เขาถูกนำตัวขึ้นมาในลีดส์ในภาคตะวันออกเฉียงเหนือของประเทศอังกฤษที่เขาเรียนโรงเรียนมัธยมลีดส์ การศึกษาระดับสูงของเขาถูกขัดจังหวะโดยสงครามโลกครั้งที่สองในระหว่างที่เขาเข้าร่วมกองกำลังอาสาสมัครทหารเรือในฐานะลูกเรือธรรมดาและเห็นช่วงสงครามและหลังสงครามในทะเลเมดิเตอร์เรเนียนมหาสมุทรแอตแลนติกและแปซิฟิกยุติสงครามในฐานะนายทหารสัญญาบัตร ในปีพ. ศ. 2489 เขากลับไปอังกฤษเพื่อสำเร็จการศึกษาที่ควีนส์คอลเลจออกซ์ฟอร์ดซึ่งเขาได้รับตำแหน่งสองครั้งแรกในการกลั่นกรองแบบคลาสสิกและผู้ยิ่งใหญ่ในปีพ. ศ. 2491 [2]

สำนักงานต่างประเทศ

จากออกซ์ฟอร์ดเดวิดสันเข้าทำงานในสำนักงานต่างประเทศและระหว่างปีพ. ศ. 2491 และ 2516 เขาดำรงตำแหน่งทางการทูตในวอชิงตันเฮกไคโรและตูนิสเป็นหัวหน้าแผนกสำนักงานต่างประเทศสองแห่งในลอนดอนและดำรงตำแหน่งหัวหน้าคณะผู้แทนในคณะผู้แทนของอังกฤษไปยังนาโตในบรัสเซลส์ . ในปีพ. ศ. 2494 เขาแต่งงานกับ Jane Macatee มีลูกสาวสามคนในการแต่งงาน [1]

เดวิดสันจบอาชีพสำนักงานต่างประเทศในฐานะทูตอังกฤษประจำลาว พ.ศ. 2516-2518 เพื่อนร่วมงานกล่าวในภายหลังเกี่ยวกับโพสต์นี้:

ในช่วงหลายปีที่อันตรายนั้นลาวเป็นมากกว่าประเทศเล็ก ๆ ที่ไม่มีทางออกสู่ทะเลที่อยู่ท่ามกลางสงครามที่เลวร้ายนั่นคือ "จุดรับฟัง" สำหรับทั้งสองฝ่ายในสงครามเย็นและเป็นสะพานเชื่อมระหว่างทั้งสอง …อลันเป็นหัวใจของเรื่องนี้โดยขุดลงไปใต้พื้นผิวอย่างละเอียดอ่อนเป็นที่รู้จักและเคารพของทุกคน” [3]

เดวิดสันเกษียณอายุราชการก่อนกำหนดเมื่ออายุ 51 ปีในปี พ.ศ. 2518 [2]

นักเขียนอาหาร

ในขณะที่ Davidsons อาศัยอยู่ในตูนิส Jane ขอให้สามีของเธอหาหนังสือทำอาหารเกี่ยวกับปลาเพราะเธอไม่รู้จักพันธุ์ในท้องถิ่นใด ๆ และไม่แน่ใจว่าควรปรุงอย่างไร [1]ไม่พบสิ่งที่เขาเขียนขึ้นมาเอง: ซีฟิชแห่งตูนิเซียและทะเลเมดิเตอร์เรเนียนตอนกลาง "หนังสือคู่มือระบุชื่อสิ่งมีชีวิต 144 ชนิดใน 5 ภาษาพร้อมรายชื่อหอยกุ้งและสัตว์ทะเลอื่น ๆ และหมายเหตุเกี่ยวกับ ทำอาหาร ". [4]มันเป็นแผ่นพับ 126 หน้าที่ผลิตด้วยเครื่องลอกลายลายฉลุและตีพิมพ์ในปี 2506 อลิซาเบ ธ เดวิดกูรูด้านการทำอาหารชาวอังกฤษให้บทวิจารณ์ที่ดีในThe Spectatorและแนะนำเดวิดสันให้จิลนอร์แมนบรรณาธิการของเธอที่หนังสือเพนกวิน ; ในปีพ. ศ. 2515 Penguin ได้ตีพิมพ์อาหารทะเลเมดิเตอร์เรเนียนของเขาโดยPaul Levyนักเขียนชีวประวัติของเขาอธิบายว่า "เป็นการผสมผสานระหว่างอนุกรมวิธานทางวิทยาศาสตร์ร่วมกับชื่อพื้นถิ่นของปลา ภายในสี่ปีหนังสือเล่มนี้ได้กลายเป็น "คลาสสิก" ตามThe Times : "การผสมผสานระหว่างหนังสืออ้างอิงและหนังสือทำอาหารอย่างเชี่ยวชาญพร้อมแคตตาล็อกปลาที่มีภาพประกอบและคำอธิบายประกอบอย่างสวยงาม [5]มีหนังสือเพิ่มเติมในแนวเดียวกันตามมาข้อมูลส่วนใหญ่ที่จัดทำโดยผู้ติดต่อทางการทูตของเดวิดสัน ได้แก่ปลาและอาหารปลาของลาว (2518) อาหารทะเลของเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ (พ.ศ. 2519) และอาหารทะเลแอตแลนติกเหนือ (พ.ศ. 2522) ซึ่งทั้งหมดนี้ผ่านหลายฉบับ [1]

ในปี 1978 Davidson ได้ทำสัญญากับสำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยออกซ์ฟอร์ดเพื่อเขียนสิ่งที่เลวี่เรียกว่า " ผลงานชิ้นโบแดง " ของเขาThe Oxford Companion to Food : "บ้านหลังนี้กลายเป็นศูนย์วิจัยโดยมีห้องใต้ดิน 2 ห้องซ้อนกันจากพื้นจรดเพดานพร้อมหนังสือทำอาหารและงานอ้างอิง ในหลายภาษาที่เขาเจนหรือลูกสาวของพวกเขาอ่านได้ " [1]ในปีเดียวกัน Davidsons แก้ไขและแปลเลือกจาก 320 หน้าแกรนด์เดอ Dictionnaire อาหาร LeโดยAlexandre Dumasตีพิมพ์มัอาหาร [1]

ในปีพ. ศ. 2522 เดวิดสันและภรรยาของเขาได้จัดตั้ง บริษัท สำนักพิมพ์ Prospect Books เพื่อพิมพ์หนังสือทำอาหารหายากอีกครั้ง [2]พวกเขาเริ่มทำนิตยสารPetits Propos Culinaires "เล่มแรกที่เกี่ยวข้องกับประวัติศาสตร์อาหารอย่างจริงจัง" (Levy) [1]ในปีเดียวกันเดวิดสันเป็นลิสแตร์ฮอร์นเพื่อนร่วมงานวิจัยที่เซนต์แอนโทนีวิทยาลัย เขาประชุมการประชุมสัมมนาเกี่ยวกับประวัติศาสตร์อาหารในการร่วมมือกับทีโอดอร์เซลดินซึ่งกลายเป็นงานประจำปีที่รู้จักกันตั้งแต่ปี 1981 ในขณะที่ฟอร์ดประชุมวิชาการเกี่ยวกับอาหารและการปรุงอาหาร [2]

Oxford Companion ใช้เวลายี่สิบปีในการสร้างเดวิดสัน มันวิ่งไปถึงล้านคำใน 892 หน้า [1] [6]มีผลงานจากนักเขียนมากกว่าห้าสิบคน[7]แต่หนังสือส่วนใหญ่เขียนโดยเดวิดสัน [1]เอลิซาเบ ธ เดวิดเหมือนเดวิดสันอาศัยอยู่ในเชลซีและเธอได้จัดทำห้องสมุดที่กว้างขวางให้เขาใช้งานได้ เขาได้พบกับผู้จำหน่ายหนังสือผู้เชี่ยวชาญที่เธอชื่นชอบในลอนดอนและนิวยอร์กซึ่งช่วยให้เขาเพิ่มพูนความรู้โดยผ่านทางเธอ [8]เมื่อ Companion ได้รับการตีพิมพ์ในปี 1999 The New York Timesเรียกมันว่า "งานเผยแพร่แห่งปีถ้าไม่ใช่ทศวรรษ" และThe New Statesmanกล่าวว่า "... งานอ้างอิงอาหารที่ดีที่สุดที่เคยปรากฏเป็นภาษาอังกฤษ …อ่านแล้วตื่นตา” [9]

เดวิดสันเสียชีวิตเมื่อวันที่ 2 ธันวาคม พ.ศ. 2546 ที่โรงพยาบาลเชลซีและเวสต์มินสเตอร์ลอนดอนด้วยโรคหัวใจล้มเหลวอายุ 79 ปี เขารอดชีวิตจากภรรยาและลูกสาวทั้งสามของพวกเขา [1] [2]

การรับรู้

เดวิดสันยอมรับรางวัลCMGจากการเกษียณอายุของเขา แต่ภายหลังรู้สึกเสียใจลบการกล่าวถึงเรื่องนี้ออกจากการเข้ามาของเขาว่าใครเป็นใครและปฏิเสธข้อเสนอเพิ่มเติมเกี่ยวกับการยอมรับอย่างเป็นทางการจากรัฐบาล [1]ในปี 2003 เขาได้รับรางวัล Erasmus PrizeจากQueen Beatrixในอัมสเตอร์ดัมจากการเป็นที่ยอมรับในการก่อตั้งการประชุมวิชาการ Oxford เกี่ยวกับอาหารและการปรุงอาหารและเขียน Oxford Companion [1]

มีนาคม 2010 บีบีซีสี่ออกอากาศโทรทัศน์สารคดีที่เรียกว่าคนที่กินทุกอย่างที่เป็นภาพของอลันเดวิดสันโดยแอนดรูเกรแฮมดิกซัน [10]

สิ่งพิมพ์

  • ปลาทะเลแห่งตูนิเซียและทะเลเมดิเตอร์เรเนียนตอนกลางพ.ศ. 2506 OCLC  44835703
  • อาหารทะเลเมดิเตอร์เรเนียนพ.ศ. 2515 ไอ 0140461744
  • อาหารทะเลของเอเชียตะวันออกเฉียงใต้พ.ศ. 2519 ฉบับปรับปรุง พ.ศ. 2546 ISBN  1-903018-23-4
  • เมนูปลาและปลาของลาวพ.ศ. 2518 ISBN  0-907325-95-5
  • อาหารทะเลแอตแลนติกเหนือพ.ศ. 2523 ไอ 978-1-58008-450-5
  • Oxford Symposium เกี่ยวกับรูปแบบการปรุงอาหารระดับชาติและระดับภูมิภาค , บรรณาธิการ, 1981
  • เพียสิงห์ : ตำรับดั้งเดิมของลาว , บรรณาธิการ, 2524, ISBN  0-907325-02-5
  • Food in Motion: การอพยพของอาหารและเทคนิคการปรุงอาหาร: การดำเนินการ , บรรณาธิการ, 2526
  • เกี่ยวกับการอดอาหารและการเลี้ยง: คอลเลกชันส่วนตัวของงานเขียนที่ชื่นชอบเกี่ยวกับอาหารและการกินปี 1988 ไอ 978-0-356-15637-8
  • อาหารทะเล: คู่มือและตำราอาหารสำหรับนักเลง , 1989, ISBN  0-85533-752-4
  • Kipper with my Tea: บทความอาหารที่เลือก , 1990, ไอ 978-0-333-47408-2
  • The Cook's Room: การเฉลิมฉลองหัวใจของบ้าน , 1991, ไอ 978-0-86824-456-3
  • ผลไม้: คู่มือและตำราอาหารสำหรับนักเลง , 1991, ISBN  0-85533-903-9
  • Oxford Companion to Food , 1999, ISBN  0-19-211579-0 พิมพ์ครั้งที่ 2 2549 ISBN  0-19-280681-5
  • เรื่องเล็ก 2001 กับ Helen Saberi ISBN  1-903018-19-6
  • The Wilder Shores of Gastronomy: ยี่สิบปีของการเขียนอาหารที่ดีที่สุดจากวารสาร "Petits Propos Culinaires"บรรณาธิการ "กับ Helen Saberi, 2002, ISBN  1-58008-417-6
  • เพื่อนเพนกวินสู่อาหาร , 2000, ISBN  0-14-200163-5

แหล่งอ้างอิงและแหล่งที่มา

อ้างอิง

  1. ^ a b c d e f g h i j k l เลวี่พอล "Davidson, Alan Eaton (1924–2003), นักการทูตและนักประวัติศาสตร์อาหาร" , Oxford Dictionary of National Biography , Oxford University Press, 2007 สืบค้นเมื่อ 16 มิถุนายน 2020 (ต้องสมัครสมาชิกหรือเป็นสมาชิกห้องสมุดสาธารณะในสหราชอาณาจักร )
  2. ^ a b c d e "Alan Davidson", The Times , 4 ธันวาคม 2546, p. 40
  3. ^ Springate, MDM "Lives Remembered: Alan Davidson", The Times , 9 มกราคม 2547, p. 48
  4. ^ WorldCat OCLC  44835703
  5. ^ เบเกอร์โรเจอร์ "Food", The Times , 6 พฤษภาคม 1976, p. 10
  6. ^ เดวิดสัน, พี. 892
  7. ^ Davidson, "ผู้ร่วมให้ข้อมูล", หน้าเกริ่นนำโดยไม่เรียงหมายเลข
  8. ^ Davidson, "บทนำ", หน้าเกริ่นนำโดยไม่เรียงหมายเลข
  9. ^ อ้างถึงแจ็คเก็ตฝุ่นของ Companion
  10. ^ "โทรทัศน์และวิทยุ"ครั้งที่ 17 มีนาคม 2010 หน้า 56

แหล่งที่มา

  • เดวิดสัน, อลัน (2542). ฟอร์ดคู่หูเพื่ออาหาร Oxford: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยออกซ์ฟอร์ด ISBN 0-19211579-0.

ลิงก์ภายนอก

  • ข่าวมรณกรรม (ในThe Guardian )
  • เว็บไซต์ Alan Davidson
  • เว็บไซต์Petits Propos Culinaires